Αλφρεντ Μπρέντελ, ο χαρισματικός ποιητής του πιάνου

Αλφρεντ Μπρέντελ, ο χαρισματικός ποιητής του πιάνου

«Αν στον Παράδεισο πρέπει να ακούς συνέχεια Βέρντι, τότε θα ζητούσα διακοπές και μία περιστασιακή επίσκεψη στην Κόλαση», είχε πει o σπουδαίος σολίστας

2' 11" χρόνος ανάγνωσης

Στα 94 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο διάσημος Αυστριακός πιανίστας Aλφρεντ Μπρέντελ. Γεννημένος το 1931 στο Βίζενμπεργκ της Μοραβίας που άλλοτε αποτελούσε μέρος της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας και σήμερα ανήκει στην Τσεχία, έκλεισε τα μάτια του την Τρίτη 17 Ιουνίου στο Λονδίνο, το οποίο είχε επιλέξει ως έδρα του από το 1970.

«Αν στον Παράδεισο πρέπει να ακούς συνέχεια Βέρντι, τότε θα ζητούσα διακοπές και μία περιστασιακή επίσκεψη στην Κόλαση», είχε πει κάποτε. Με έναν τρόπο, η φράση αυτή συνοψίζει πολλά από τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν. Μία ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, αλλά και την απόσταση από κάθε τι θεατρικό, εξωστρεφές και φανταχτερό στην τέχνη του. Ο «ποιητής του πιάνου» είχε από επιλογή επικεντρώσει το ενδιαφέρον του σε ένα αρκετά περιορισμένο ρεπερτόριο: στο δημιουργικό έργο του Χάιντν, σε αυτό του Σούμπερτ και ιδιαίτερα στον Μπετόβεν. Υπήρξε ο πρώτος πιανίστας που ηχογράφησε όλα τα πιανιστικά έργα του Γερμανού συνθέτη και στη διάρκεια της περίπου εξηντάχρονης σταδιοδρομίας του ηχογράφησε επίσης τα κοντσέρτα του Μπετόβεν τέσσερις φορές. «Εξοικειώνομαι με ένα έργο και περιμένω το ίδιο να μου πει περί τίνος πρόκειται και τι το καθιστά αριστούργημα. Αυτό είναι που με συναρπάζει», έλεγε. Μια διαδικασία δίχως τέλος, αφού αλλάζει μαζί με τις εμπειρίες που αποκτά κανείς καθώς τα χρόνια περνούν.

Ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε πολύ νεαρή ηλικία, στα 16 του χρόνια. Θεωρούσε τον εαυτό του σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτο. «Eνας δάσκαλος μπορεί να έχει υπερβολική επιρροή», είπε κάποτε. «Ως αυτοδίδακτος, έμαθα να μην εμπιστεύομαι οτιδήποτε δεν είχα καταλάβει ο ίδιος». Παρ’ όλα αυτά, πίστωνε στον περίφημο Ελβετό πιανίστα Eντβιν Φίσερ την τέχνη να παίζει με πάθος μέσα στο πλαίσιο των αισθητικών ορίων που θέτει ο κλασικισμός. Στην Ελλάδα είχε εμφανιστεί πολλές φορές. Στις 20 Νοεμβρίου 1951, μόλις 20 ετών, συνεργάστηκε για πρώτη φορά με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και ερμήνευσε το Κοντσέρτο αρ. 20 του Μότσαρτ υπό τη μουσική διεύθυνση του Θόδωρου Βαβαγιάννη στο θέατρο «Ορφέας».

To 1966 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών με την ορχήστρα του Μοτσαρτέουμ υπό τον Μπέρνχαρτ Πάουμγκαρτνερ. Επίσης, αρκετές είναι οι εμφανίσεις του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τόσο σε ατομικά ρεσιτάλ όσο και σε συνεργασία με ορχήστρες, όπως η Φιλαρμόνια του Λονδίνου υπό τον Κρίστοφ φον Ντόνανι (2002/3).

Ανάμεσα στο πλήθος των ηχογραφήσεών του ξεχωρίζουν τα πέντε Κοντσέρτα για πιάνο του Μπετόβεν με τη Φιλαρμονική της Βιέννης υπό τον Σάιμον Ρατλ (Philips), η Σονάτα αρ. 21 του Σούμπερτ (Philips) αλλά και τραγούδια του ίδιου συνθέτη ερμηνευμένα από τον βαρύτονο Ματίας Γκέρνε (Decca), τα Κοντσέρτα για πιάνο του Μότσαρτ υπ’ αρ. 15, 21 και 23 με την Ακαδημία του Αγ. Μαρτίνου των Αγρών υπό τον Νέβιλ Μάρινερ, όπως και Σονάτες του Χάιντν (Philips).

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή

Editor’s Pick

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ

MHT