Είναι η ποπ σταρ που στην έως τώρα πορεία της προσπάθησε να έχει κάτι για όλους. Ως τηλεοπτική Χάνα Μοντάνα, η Μάιλι Σάιρους έγινε εν μία νυκτί Disney πριγκίπισσα για τα μιλένιαλ κορίτσια με τα χρωματιστά ημερολόγια αλλά… και τους γκέι. «Είσαι γκέι και δεν σου αρέσει η Χάνα Μοντάνα; Τι πάει λάθος με σένα;», είπε η ίδια η ποπ σταρ αστειευόμενη σε προ ημερών συνέντευξή της στον Τζίμι Κίμελ, βλέποντας μια εικοσαετία μετά τον ρόλο που την έκανε γνωστή ούτε λίγο ούτε πολύ ως έναν χαρακτήρα που «φορούσε περούκα και ήταν η πιο γνωστή drag queen για παιδιά».
Και έπειτα, ως κάθε έφηβη σταρ που στοχεύει πιο μακριά, άφησε σταδιακά πίσω της τη χρυσόσκονη, έκοψε τα μαλλιά της κοντά και πήρε κυριολεκτικά τον τίτλο της τεράστιας επιτυχίας της «Wrecking Ball», καβαλώντας μια μεταλλική μπάλα κατεδάφισης και σφραγίζοντας έτσι μια απο τις δημοφιλέστερες ποπ στιγμές του 2013 – σεμια εποχή που ακόμα το «viral» δεν συνεπαγόταν εκτόξευση μόλις λίγων εικοσιτετραώρων.
Η Σάιρους έκτοτε τύλιξε με ένα πέπλο «κακού κοριτσιού»-εκκολαπτόμενης ροκ σταρ το ποπ προϊόν της. Τυχερή μες στην ατυχία της, το οίδημα Ράινκε, από το οποίο ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία χρόνια, βάρυνε τη φωνή της με κάμποσο γρέζι, δίνοντας μια έξτρα ώθηση προς τη ροκ πλευρά της. Απέκτησε και έναν αέρα «παλιάς καραβάνας» που δεν προκύπτει πραγματικά από κάπου, αλλά πολύ της ταίριαξε, και συνάντησε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «dad rock» ήρωες όπως η Στίβι Νικς, ο Μπίλι Αϊντολ, η Τζόαν Τζετ και διασκεύασε άλλους τόσους (Blondie, Led Zeppelin, Steely Dan).
Οση αγριάδα και αν ενδύθηκε, τη δικαίωσε τελικά το πρόγραμμα του γυμναστηρίου της και το πιο κολλητικό ρεφρέν της πρόσφατης ποπ σοδειάς. Ονειρεύτηκε «Endless Summer Vacation» με τον ομώνυμο δίσκο της, και με το κομμάτι «Flowers» πέτυχε μια «endless» (μτφρ. «ατέλειωτη») επιτυχία, που ξεκίνησε το 2023 και συνεχίζεται ακάθεκτη μέχρι και σήμερα. Επιτέλους, η Σάιρους είχε ένα τραγούδι πραγματικά για όλους.
Ποπ ρεφρέν με «art» αξιώσεις
Ποιο είναι το επόμενο βήμα μετά τη μεγαλύτερη ποπ επιτυχία των τελευταίων ετών; Για τη Μάιλι Σάιρους η απάντηση είναι «αλλιώς». Τουλάχιστον, φαινομενικά. Στο «Something Beautiful», το νέο της άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε, η τραγουδίστρια γίνεται κρυστάλλινο «αερικό», άλλωστε και το εξώφυλλο μας προϊδεάζει για κάτι πιο «καλλιτεχνικό».
Τι και αν ένιωσε «θεά» όταν αγόραζε λουλούδια για τον εαυτό της, εδώ βρήκε «τον θεό» της. Ενας θυελλώδης, ολοκληρωτικός έρωτας είναι αυτός που διατρέχει θεματικά το άλμπουμ, που για την ίδια είναι «concept» δίσκος. Αξίωση που φτάνει μέχρι τους Pink Floyd, μια και η ποπ σταρ δηλώνει επηρεασμένη από το «The Wall». Για του λόγου το αληθές, ο δίσκος έχει και ένα συνοδευτικό φιλμ που θα προβληθεί μόνο για δύο βραδιές, μία σε ΗΠΑ – Καναδά και μία στην Ευρώπη. Η ίδια μιλά για ένα μη αφηγηματικό κινηματογραφικό εγχείρημα που λέει την ιστορία του μέσα από τη μουσική, μα διαβάζοντας όσους το είδαν ήδη, φαίνεται πως δεν τηρεί πραγματικά τις καλλιτεχνικές του υποσχέσεις, παρά προτάσσει ουσιαστικά στη σειρά τα βιντεοκλίπ του δίσκου.
Στο μουσικό τώρα κομμάτι, που είναι και το ουσιαστικότερο, η όποια… «progressive» στόχευση περιορίζεται στο στήσιμο και το στυλιζάρισμα του δίσκου. Δραματικά κρεσέντα, σαξόφωνα με νευρώδεις ανησυχίες, αποζητούν μια γενικότερη «art» ταμπέλα για το «Something Beautiful». Οσοι βέβαια δεν «ψαρώσουν» με τα πρελούδια, τα ιντερλούδια, το «ακριβό» πάντρεμα soul με ροκ (στο ομώνυμο κομμάτι), θα μείνουν να εκτιμήσουν τις πραγματικές αρετές του δίσκου που είναι αυτές που οφείλουν να είναι: τα ποπ ρεφρέν του.
Το «End of the World» ανανεώνει τους 80s όρους του με μια εύπεπτη μελωδία να το διατρέχει, όσο το «Easy Lover» κάνει σέξι ελιγμούς και το «Golden Burning Sun» ψάχνει νωχελικά τη θέση του στο επερχόμενο καλοκαίρι. Η Σάιρους τιμά και την ντίσκο, παρέα με την Μπρίτανι Χάουαρντ (στο «Walk of Fame») και με «pose, pose, pose» δίπλα στη Ναόμι Κάμπελ ευελπιστεί να δούμε πίσω από το «Every Girl You ’ve Ever Loved» το «Vogue» της Μαντόνα. Γιατί, άλλωστε, η Μάιλι Σάιρους δεν διέγραψε ποτέ το «μέλλον» της ποπ, παρά ξαναείπε αποσπασματικά την ιστορία της κάνοντάς τη να φαίνεται τωρινή και επίκαιρη – κάτι που συνεχίζει να κάνει εντιμότατα και εδώ.
Ο δίσκος έχει τις όμορφες στιγμές του, που μάλλον θα λειτουργούσαν καλύτερα χωρίς αυτό το περιτύλιγμα που «εκβιάζει» να εκλάβουμε τον δίσκο ως κάτι περισσότερο από αυτό που είναι – δηλαδή, μερικά ωραία και κάποια λιγότερο ωραία ερωτικά ποπ κομμάτια, που άλλοτε τα τραγουδάς και άλλοτε τα χορεύεις. Κάτι που μάλλον συμβαίνει και με το γενικότερο «πακέτο» της Μάιλι Σάιρους: είναι μια ποπ σταρ που εφαρμόζει ιδιαίτερα πειστικά το εκάστοτε αφήγημά της, ακόμα και αν δεν έχει πραγματικά την αντίστοιχη δισκογραφία να το υποστηρίξει. Εχει αποδείξει όμως πως πάντα μπορεί να κρύβει στην τσέπη της το επόμενο τεράστιο χιτ. Στο «Something Beautiful» όμως δεν θα το βρούμε. Γιατί ακόμα και αν έχει απολέσει προ πολλού τον τίτλο της πριγκίπισσας, η Μάιλι Σάιρους εδώ θέλει κυρίως να μας πει ένα παραμύθι – και ας λείπει η «μυθική» κορύφωση.
Κεντρική φωτογραφία: Glen Luchford
