Χορός

Έγινε πια εμφανές ότι το new look του σύγχρονου χορού είναι να … μη βλέπεις τίποτε επί σκηνής ή σχεδόν μες στο σκοτάδι της σκηνοθετικής άποψης, όπου ο χορογράφος υποχωρεί μπροστά στον light designer. Έτσι και στο τρίπτυχο, το εξαιρετικό των 2 σταρ Νατάλια Οσίποβα-Σεργκέι Πολιούνιν.

Οι Momix, με φωτισμούς, σκιές, στηρίγματα και τα σώματά τους δημιούργησαν ένα θέαμα εμπνευσμένο από την Αγρια Δύση.

Το κοινό της Αθήνας, το πρώτο παγκοσμίως(!), θα έχει τη μοναδική ευκαιρία να δει μια έκθεση του μουσείου του θεάτρου

Σκηνή σε χορογραφία του Ιρέκ Μουχαμέντοφ.

​​Δεν είμαι κριτικός χορού. Το σχόλιο που ακολουθεί συνιστά ιμπρεσιονιστική αποτύπωση και προέρχεται από έναν, ας πούμε, υποψιασμένο δέκτη καλλιτεχνικών δρώμενων.

«Σπουδαίος». Γιατί; Επειδή τρεις επίδοξοι λαμπροί και δημοφιλείς χορογράφοι δημιούργησαν τρία σόλι για τις ιδιαίτερες ικανότητες του «διάσημου»; Προφανώς. Τι είδαμε; Η παράσταση με γενικό τίτλο «Rising» (Ανυψούμενος;) ξεκινούσε με ένα σόλο του ιδίου και τίτλο «NRITTA» («καθαρός χορός») σε μουσική και χορογραφία δική του.

«Πάντα πίστευα ότι στην αργή εκπνοή μας βρίσκεται ο τόπος όπου κατοικεί η αίσθηση της βαθιάς πνευματικής ενέργειας. Σε έναν κόσμο που τρέχει τόσο γρήγορα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της πληροφορίας, κατά κάποιον τρόπο είμαι διατεθειμένος να κινηθώ αντίθετα σε αυτό το ρεύμα, προκειμένου να καταλάβω τι μπορεί να σημαίνει να συνδέομαι όχι μόνο πνευματικά, αλλά και κάθετα», λέει ο διάσημος χορευτής Ακραμ Καν.

Δεν ήξερα ότι υπήρχε και «Πικρό Μάμπο». Για να το λέει όμως  η «μεγάλη» Πίνα κάτι θα ήξερε.

Ο Σεργκέι Πολούνιν, το enfant terrible του μπαλέτου, μιλάει στην «Κ» λίγες ημέρες προτού χορέψει στο «Παλλάς».

Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω αυτή την παράσταση, που στο κατατοπιστικό έντυπο πρόγραμμα με την ιδιαίτερη αισθητική προσφέρει λαμπερό ασημί απαστράπτον και γκρίζα γράμματα θεανθρώπινες συμμετοχές πάνω σε μαύρο; 

Εξήντα αγόρια και κορίτσια θα παρουσιάσουν στο Παλλάς το έργο «Περσεφόνη: Το μυστικό των εποχών».