Στις όχθες του Κηφισού, εκεί όπου το ποτάμι σταματάει να είναι υπόγειο και να ασφυκτιά κάτω από μια τεράστια εθνική οδό, στο όριο που χωρίζεται η Κηφισιά από το Μενίδι, υπάρχει ένα πηγάδι το οποίο συνδέεται με το Αδριάνειο Υδραγωγείο. Σε αυτήν την όχι και τόσο γνωστή «όαση» της Αττικής, όπου κανείς μπορεί να βρέξει τα πόδια του στο τρεχούμενο νερό και να χαλαρώσει κάτω από τα δέντρα, έχει βρεθεί ημιλιπόθυμη μια άγνωστη περιηγήτρια, η οποία επιχείρησε να καταδυθεί στο υδραγωγείο.
Με αυτή την εικόνα ξεκινάει η χορευτική παράσταση «Κρυφό νερό», του Γιώργου Σαχίνη, που παρουσιάζεται από τις 14 Ιουνίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, στην οδό Κρεστένων, όπου θα μεταφερθεί το κοινό με λεωφορεία του φεστιβάλ. «Βρισκόμαστε σε μια μελλοντική Αθήνα με λειψυδρία, όπου ο κόσμος υποφέρει», μας λέει ο κ. Σαχίνης, εξηγώντας ότι πρόκειται για ένα έργο που μιλάει για μια δυστοπική κατάσταση στην οποία η πόλη διψάει. Στην άκρη του πηγαδιού, λοιπόν, την πρωταγωνίστρια (Ειρήνη Αλεξίου) συναντούν τέσσερα φανταστικά πρόσωπα από το παρελθόν, που προσπαθούν να τη βοηθήσουν να ανακτήσει τις αισθήσεις της, αλλά και να την πείσουν να καταδυθεί ξανά εκεί από όπου επιχείρησε να ξεφύγει.
Εκείνοι ονομάζονται «αθάνατοι» και είναι, μεταξύ άλλων, ο κεραμοποιός που έφτιαξε τις θαυμάσιες πλάκες που εντοιχίζουν ορισμένα σημεία του υδραγωγείου και ένας πρόσφυγας ο οποίος βρήκε καταφύγιο σε μία από τις δεξαμενές του, γλιτώνοντας από τους βομβαρδισμούς την περίοδο της κατοχής. Σκοπός τους δεν είναι να εγκλωβίσουν την ταλαιπωρημένη περιηγήτρια στα έγκατα του υδάτινου υπογείου, αλλά να της δείξουν τον δρόμο που οδηγεί στην πηγή του νερού, την οποία μόνο εκείνη μπορεί να ενεργοποιήσει, ως «εκλεκτή απεσταλμένη», για να ξεχειλίσει το νερό ξανά στην πόλη. Εκείνη, όμως, πρέπει να αλλάξει τις συνήθειές της.
«Βοηθούν την ταξιδιώτισσα να προσαρμοστεί σε μια διαφορετική πραγματικότητα, που τη χαρακτηρίζουν οι αργοί ρυθμοί ζωής, κάτι ξένο για εμάς. Συνεχώς “τρέχουμε” και είμαστε τόσο ανυπόμονοι να βλέπουμε αποτελέσματα στις δράσεις μας, χωρίς να μας νοιάζει η ποιότητα. Ακόμη και στις υποδομές που φτιάχνουμε βιαζόμαστε», σχολιάζει ο σκηνοθέτης.
Ο στόχος της παράστασης, μέσα από τον χορό και ένα ποιητικό κείμενο, είναι διπλός και ξεφεύγει από τα όρια του θεάτρου. Η νέα αυτή παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών σε συνεργασία με τον Δήμο Κηφισιάς ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίηση περισσότερων πολιτιστικών δράσεων στο συγκεκριμένο σημείο, ενώ παράλληλα αναδεικνύεται με έναν τρόπο και η σημασία τού να διαθέτουν οι πόλεις υποδομές που συμβαδίζουν με τις λειτουργίες της φύσης. Αυτό είναι κάτι, μάλιστα, το οποίο ο Γιώργος Σαχίνης και η ομάδα του, οι UrbanDig Project, μελετούν σε βάθος, δεδομένης και της κατάρτισης του σκηνοθέτη, ο οποίος είναι επίσης διευθυντής στρατηγικής και καινοτομίας της ΕΥΔΑΠ.
«Για την παράσταση φανταστήκαμε μια πόλη με υποδομές σαν σφουγγάρι, που ρουφάνε τα νερά της αντί να τα διοχετεύουν στη θάλασσα και σέβονται τον κύκλο του νερού. Αυτό έκανε και ο Αδριανός. Για αυτόν τον λόγο έχουμε 2.000 χρόνια τώρα αυτό το υδραγωγείο, γιατί όταν το κατασκεύαζε ακο-λούθησε τη λογική της φύσης».
«Το κρυφό νερό», 14-18 Ιουνίου. Σημείο συνάντησης για το κοινό: στάση μετρό «Ευαγγελισμός».
