Μετά το κυνήγι ★★★
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2025), 138΄
Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο
Ερμηνείες: Τζούλια Ρόμπερτς, Αντριου Γκάρφιλντ
Ο πάντα ανήσυχος δημιουργικά Λούκα Γκουαντανίνο επιστρέφει με άλλο ένα αρκετά διαφορετικό από τα προηγούμενα φιλμ, το οποίο ασχολείται με ένα πολύ σύγχρονο θέμα.
Βρισκόμαστε σε κάποιο ακριβό αμερικανικό πανεπιστήμιο, εκεί όπου η επιτυχημένη καθηγήτρια Φιλοσοφίας Αλμα (Τζούλια Ρόμπερτς) έρχεται σε δύσκολη θέση όταν μια χαρισματική φοιτήτριά της (Αγιο Εντεμπίρι) κατηγορεί έναν δικό της συνάδελφο και στενό φίλο για σεξουαλική κακοποίηση.
Η Αλμα βρίσκεται πλέον διχασμένη, ενώ ταυτόχρονα ένα καλά κρυμμένο μυστικό από το παρελθόν της κινδυνεύει να αποκαλυφθεί.
Ο Γκουαντανίνο, μαζί με τη σεναριογράφο του Νόρα Γκάρετ, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του προκειμένου να αποφύγει τα κλισέ και τις παγίδες της πολιτικής ορθότητας, οι οποίες αναπόφευκτα εμφανίζονται στο ακανθώδες μονοπάτι που χαράζει, κάπου ανάμεσα στο #MeToo και στην κουλτούρα της ακύρωσης.
Το αποτέλεσμα είναι ένα ενίοτε γεμάτο ένταση (χάρη και στην ηχητική του επένδυση) τολμηρό φιλμ, το οποίο πάντως γίνεται και κάπως φλύαρο, ξεχειλώνοντας τη διάρκειά του.
Από την άλλη, οι καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών και η χαρακτηριστική του Γκουαντανίνο εξερεύνηση των δυναμικών στις ανθρώπινες σχέσεις –και με ταξικό πρόσημο– συμβάλλουν θετικά σε ένα σύνολο, που αν μη τι άλλο δεν αναμασά την κινηματογραφική πεπατημένη.
Ενα απλό ατύχημα ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2025), 102΄
Σκηνοθεσία: Τζαφάρ Παναχί
Ερμηνείες: Βαχίντ Μομπασερί, Μαριάμ Αφσαρί
Ο σπουδαίος Ιρανός Τζαφάρ Παναχί απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών, με ακόμη ένα φιλμ που καυτηριάζει τη σύγχρονη κατάσταση στην πατρίδα του. Επειτα από ένα ατύχημα με αυτοκίνητο, ένας άνδρας είναι σχεδόν βέβαιος ότι έχει ανακαλύψει τον παλιό βασανιστή του. Με συνοπτικές διαδικασίες τον απάγει, ωστόσο οι αμφιβολίες που έχει τον οδηγούν να ζητήσει τη βοήθεια και άλλων θυμάτων. Εχοντας υπάρξει και ο ίδιος θύμα διώξεων και φυλάκισης, ο Παναχί επιλέγει να μη δείξει τις συγκεκριμένες πρακτικές στην οθόνη, αλλά να τοποθετήσει εκεί τους επιζώντες τους. Οι ιστορίες που αφηγούνται ως μέρος του ταξιδιού που θα κάνουν δίπλα στον βασανιστή(;) τους είναι ανατριχιαστικές, όμως διανθίζονται με μερικές πραγματικά αστείες σεκάνς, οι οποίες ελαφραίνουν το σύνολο και ξορκίζουν, έστω συμβολικά, το σκοτάδι. Ούτως ή άλλως, οι περισσότερες ταινίες του Παναχί είναι αυτό: απλό στις ιστορίες του σινεμά, με ντοκιμαντερίστικη σχεδόν υφή ως προς την εικόνα, αλλά και πολλαπλά αφηγηματικά επίπεδα όταν αυτό είναι απαραίτητο (π.χ. «Αρκούδες δεν υπάρχουν»). Εδώ δεν φτάνει σε τέτοιο βάθος, όμως, πέραν της πολιτικής αξίας της, η ταινία του εξερευνά με άμεσο τρόπο το αντιθετικό δίπολο εκδίκηση – συγχώρεση και όλες τις ενδιαφέρουσες προεκτάσεις του.
Ρίφενσταλ: στην καρδιά του τρίτου Ράιχ ★★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2024), 115΄
Σκηνοθεσία: Αντρές Βάιλ
Εμφανίζεται η Λένι Ρίφενσταλ
Ο Γερμανός ντοκιμαντερίστας Αντρές Βάιλ προσεγγίζει ερευνητικά μία από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες της κινηματογραφικής ιστορίας: τη Λένι Ρίφενσταλ. Ως γνωστόν, η τελευταία υπήρξε κορυφαία καλλιτέχνις και προπαγανδίστρια του ναζιστικού καθεστώτος, μέσα από εντυπωσιακής σκηνοθεσίας ταινίες σαν τα «Θρίαμβος της θέλησης» και «Olympia»· παράλληλα, έπειτα από την πτώση του Ράιχ, η ίδια φρόντισε να δημιουργήσει μια θολή εικόνα για τον εαυτό της, αρνούμενη οποιαδήποτε στενή σχέση με τον Χίτλερ και τον Γκέμπελς. Μέσα από εις βάθος έρευνα στο αρχείο της (ιδιωτικές ταινίες, φωτογραφίες, ηχογραφήσεις, επιστολές), ο Βάιλ καταφέρνει να αποδομήσει το παραπάνω επιχείρημα, αλλά και να ρίξει μια πιο καθαρή ματιά στον αλλόκοτο μύθο της Λένι Ρίφενσταλ.
Καλές γιορτές ★★½
ΔΡΑΜΑ (2024), 123΄
Σκηνοθεσία: Σκάνταρ Κόπτι
Ερμηνείες: Μανάρ Σεχάμπ, Γουάφα Αούν
Η ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι ένα παλαιστινιακό οικογενειακό δράμα, το οποίο αναδεικνύει τις περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις που δημιουργούνται στην πολύπαθη περιοχή. Ενας Παλαιστίνιος από τη Χάιφα έρχεται αντιμέτωπος με την απόφαση της Εβραίας συντρόφου του να κρατήσει το παιδί μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Ταυτόχρονα η μητέρα του έχει οικονομικά προβλήματα, διεκδικώντας αποζημίωση για το ατύχημα της κόρης της. Η τελευταία, βέβαια, έχει τα δικά της μυστικά, που απειλούν την οικογενειακή υπόληψη. Τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες μάς βάζουν στο κλίμα μιας πολύ ιδιαίτερης κοινότητας, αναδεικνύοντας από τη μία τις αδικίες εις βάρος των Παλαιστινίων, αλλά χωρίς να εμβαθύνει το κοινωνικό του σχόλιο.
Super Paradise ★★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2024), 88΄
Σκηνοθεσία: Στηβ Κρικρής
Εμφανίζονται: Γιώργος Βέλτσος, Γιώργος Καράογλου
Το ντοκιμαντέρ του Στηβ Κρικρή, που αφηγείται την ιστορία της Μυκόνου, από την εποχή που ήταν ένα φτωχό νησί των Κυκλάδων έως το σήμερα. Μέσα από εντυπωσιακό αρχειακό υλικό και δεκάδες συνεντεύξεις (κυρίως) των «παλιών» του νησιού, ο Κρικρής μας συστήνει τη Μύκονο του 1970 και των χίπηδων, του κάποτε αμόλυντου παραδείσου και των πιο σύγχρονων κλαμπ. Η προσέγγισή του είναι ελαφρώς μελαγχολική, αλλά ταιριαστή με τις αφηγήσεις και κυρίως με τις εικόνες που μας δείχνουν μια Μύκονο που έχει χαθεί ανεπιστρεπτί.
