Συναισθηματική αξία ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2025), 130΄
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ
Ερμηνείες: Ρενάτε Ρέινσβε, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ελ Φάνινγκ
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών για τον Νορβηγό Γιοακίμ Τρίερ, ο οποίος παρουσίασε ένα πολυδιάστατο οικογενειακό δράμα με έντονες αυτοαναφορικές προεκτάσεις. Σε πρώτο πλάνο εδώ βρίσκονται η Νόρα και η Αγκνες, δύο αδελφές οι οποίες θρηνούν την απώλεια της μητέρας τους, ενώ παράλληλα στις ζωές τους μπαίνει ξανά ο αποξενωμένος πατέρας τους (Στέλαν Σκάρσγκαρντ). Διακεκριμένος σκηνοθέτης ο ίδιος, θα προτείνει στην ηθοποιό Νόρα τον βασικό ρόλο στην καινούργια, αυτοβιογραφική, ταινία του. Οταν εκείνη αρνείται την αποστολή, αναλαμβάνει μια ενθουσιώδης, αλλά φανερά παράταιρη, χολιγουντιανή σταρ (Ελ Φάνινγκ).
Ο Τρίερ επιχειρεί –και σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνει– να δώσει επικό χαρακτήρα σε μια οικογενειακή ιστορία, με τον τρόπο που το έκανε άλλοτε ο μεγάλος Ινγκμαρ Μπέργκμαν (π.χ. «Φάννυ και Αλέξανδρος»). Προφανώς εδώ δεν έχουμε φιλμ τέτοιου επιπέδου, ωστόσο η μέθοδος με την οποία προσεγγίζονται οι χαρακτήρες –αρχής γενομένης του σπιτιού, ως ενός ακόμη χαρακτήρα– φανερώνει τις γενικότερες σεναριακές φιλοδοξίες του συνόλου. Η προβληματική σχέση του πατέρα με τις κόρες του μετασχηματίζεται (και ερμηνεύεται) στο δεύτερο μέρος μέσα από την ταινία του πρώτου, με αποκορύφωμα το συγκινητικό φινάλε. Η κινηματογράφηση ακολουθεί επίσης μπεργκμανικά μονοπάτια, ενώ εξαιρετικοί στους ρόλους τους είναι τόσο ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ όσο και η Ρενάτε Ρέινσβε, η οποία υποδύεται με την αναγκαία έντα-ση και ευαισθησία τη Νόρα.
Καυτό γάλα ★★½
ΔΡΑΜΑ (2024), 93΄
Σκηνοθεσία: Ρεμπέκα Λένκιεβιτς
Ερμηνείες: Εμα Μάκι, Φιόνα Σο, Βίκι Κριπς
Η διακεκριμένη σεναριογράφος Ρεμπέκα Λένκιεβιτς («Ida») κάνει την πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα μεταφέροντας στην οθόνη το ομώνυμο επιτυχημένο μυθιστόρημα της Ντέμπορα Λέβι. Η Ρόουζ (Φιόνα Σο) και η κόρη της, Σοφία (Εμα Μάκι), ταξιδεύουν στην παραθαλάσσια Ισπανία με σκοπό να συναντήσουν έναν αινιγματικό γιατρό, που ίσως καταφέρει να θεραπεύσει τη μυστηριώδη ασθένεια η οποία κρατάει καθηλωμένη τη Ρόουζ σε αμαξίδιο. Κατά την παραμονή τους εκεί, ωστόσο, η καταπιεσμένη Σοφία θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο της Ινγκριντ (Βίκι Κριπς) και θα πάρει θάρρος για να κάνει τη δική της επανάσταση. Γυρισμένο εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, η οποία «ντουμπλάρει» την ισπανική Αλμερία, το φιλμ της Λένκιεβιτς παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιστορία μητέρας – κόρης. Οι όροι βέβαια εδώ έχουν αντιστραφεί, με τη Σοφία να είναι μονίμως επιφορτισμένη με τη φροντίδα της μητέρας της· κάτω από τον καυτό ήλιο και τη μεθυστική επήρεια του έρωτα, η σύγκρουση μεταξύ τους είναι θέμα χρόνου, καθώς η ταινία παίρνει στροφή προς το ψυχολογικό θρίλερ. Ολα αυτά πάντως συμβαίνουν κάπως αποσπασματικά, με το επί της οθόνης σύνολο να μην περνάει ποτέ στο επόμενο αφηγηματικό επίπεδο (δηλαδή από το προσωπικό στο καθολικό) παρά τις πολύ καλές ερμηνείες των τριών βασικών πρωταγωνιστριών.
Ο Πύργος του Downton: το μεγάλο φινάλε ★★
ΔΡΑΜΑ (2025), 123΄
Σκηνοθεσία: Σάιμον Κέρτις
Ερμηνείες: Μισέλ Ντόκερι, Πολ Τζιαμάτι
Η δημοφιλής τηλεοπτική σειρά, η οποία μετεξελίχθηκε σε σειρά ταινιών, φτάνει στο τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας της οικογένειας ευγενών Κρόουλι. Πλέον βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1930 και η λαίδη Μαίρη (Μισέλ Ντόκερι) βρίσκεται στο επίκεντρο ενός δημόσιου σκανδάλου λόγω του διαζυγίου της. Παράλληλα ο Πύργος μπαίνει σε κίνδυνο, καθώς κάποιες αποτυχημένες επενδύσεις οδηγούν σε οικονομική στενότητα… Η γνωστή από τα προηγούμενα γοητεία που εκπέμπει η βρετανική αριστοκρατία είναι και εδώ παρούσα, μαζί με το ανά στιγμές σπιρτόζικο σενάριο του Τζούλιαν Φέλοους. Ωστόσο, πέραν τούτου ουδέν, ενώ εν έτει 2025 είναι κάπως δύσκολο να συμπάσχει κανείς με τις κακουχίες των Αγγλων ευγενών του περασμένου αιώνα.
Τερατομουντζούρες ★★½
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2024), 93΄
Σκηνοθεσία: Σεθ Γουόρλι
Ερμηνείες: Τόνι Χέιλ, Ντ’ Αρσι Κάρντεν
Μια ευφάνταστη περιπέτεια προσεγγίζει τον κόσμο της παιδικής ψυχοσύνθεσης με τη βοήθεια εντυπωσιακών ειδικών εφέ. Η Αμπερ, ένα νεαρό κορίτσι με προβλήματα προσαρμογής στο σχολείο αλλά με πλούσια φαντασία, βλέπει το τετράδιο με τα σκίτσα της να… ζωντανεύει και από μέσα να ξεπηδούν τα τέρατα που με αφοσίωση είχε δημιουργήσει. Το ντεμπούτο του Σεθ Γουόρλι χτίζεται μέσα από μια έξυπνη ιδέα, που στέλνει τους παιδικούς εφιάλτες να στοιχειώσουν την πραγματικότητα· εδώ βέβαια δεν έχουμε τρόμο αλλά περισσότερο μαύρη κωμωδία, σε ένα διασκεδαστικό σύνολο για όλη την οικογένεια.
Ευδοκία ★★★★
ΔΡΑΜΑ (1971), 92΄
Σκηνοθεσία: Αλέξης Δαμιανός
Ερμηνείες: Γιώργος Κουτούζης, Μαρία Βασιλείου
Μία από τις πιο θρυλικές ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου επιστρέφει σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια. Ενας λοχίας (Γιώργος Κουτούζης) γνωρίζει και ερωτεύεται την Ευδοκία, μια πόρνη η οποία ονειρεύεται να ζήσει ελεύθερη και αγαπημένη. Κόντρα στις κοινωνικές προκαταλήψεις, οι δύο νέοι θα παντρευτούν, ωστόσο αυτές θα επιστρέψουν ξανά και ξανά για να τους συντρίψουν. Ο Δαμιανός παντρεύει τον σκληρό ρεαλισμό με την ποιητική έκφραση, πρωτοπορώντας και αφηγηματικά για τα ελληνικά δεδομένα. Πέρα από την τολμηρή κινηματογράφηση και το περίφημο ζεϊμπέκικο του Μάνου Λοΐζου, η «Ευδοκία» συνεχίζει την κοινωνικοπολιτική παρατήρησή της από εκεί που την άφησε το «Μέχρι το πλοίο», επίσης του Δαμιανού, σχηματίζοντας έτσι ένα σπουδαίο κινηματογραφικό –και όχι μόνο– δίπτυχο.
