Οταν ο Τσάρλι Σιν ανατρέχει σήμερα στην εποχή που ήταν εθισμένος στο αλκοόλ, στην κοκαΐνη και στο κρακ, θυμάται τα χέρια του να τρέμουν τόσο πολύ σε σημείο να μην μπορεί να σερβίρει στον εαυτό του ένα ποτήρι τεκίλα Patron Silver· ή το μπαλκόνι του γεμάτο εμετούς με αίμα μετά από νύχτες και ημέρες ακραίων καταχρήσεων.
Σήμερα, ο Σιν -τέσσερις φορές βραβευμένος με Emmy για τον εμβληματικό ρόλο που υποδύθηκε στο «Two And A Half Men» και άλλοτε ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς στην αμερικανική τηλεόραση- φέρνει στο μυαλό του τις δύσκολες και ταραγμένες στιγμές αυτές για να κρατά τις απαραίτητες αποστάσεις ασφαλείας από το χάος της παλιάς του ζωής, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά αφιέρωμα του New York Times, που δημοσιεύτηκε με αφορμή τόσο τα απομνημονεύματα του ηθοποιού με τίτλο «The Book of Sheen» που μόλις κυκλοφόρησαν, όσο και το επερχόμενο ντοκιμαντέρ «aka Charlie Sheen» που αναμένεται στο Netflix.
«Γεννήθηκα νεκρός»
«Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1965, στη Νέα Υόρκη, στις 10:58 μ.μ., γεννήθηκα νεκρός». Αυτή είναι η πρώτη φράση που διαβάζει κανείς στην αυτοβιογραφία του Σιν ο οποίος κατόπιν εξηγεί πως ο γιατρός τον επανέφερε καθότι κινδύνεψε να πνιγεί στον ομφάλιο λώρο κατά τη διάρκεια της γέννας.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στους NYT, ο Σιν εξηγεί ότι η «πρώτη σκέψη» για να γράψει το βιβλίο για τη ζωή του ήρθε το 2018. Επειτα από δεκαετίες καταχρήσεων, το -για κάποιους- «κακό παιδί» του Χόλιγουντ αισθάνθηκε διαυγής να αφηγηθεί την ιστορία του.
Μια ιστορία που δεν περιλαμβάνει μόνο τα προσωπικά του σκοτάδια, αλλά και αναμνήσεις με τους σπουδαιότερους θρύλους του σινεμά με τους οποίους ήρθε σε επαφή από πολύ μικρός εξαιτίας του πατέρα του, επίσης σημαντικού ηθοποιού, Μάρτιν Σιν. Κάπως έτσι βρέθηκε να γευματίζει μαζι με τον Μάρλον Μπράντο στο περιθώριο των γυρισμάτων του «Αποκάλυψη Τώρα» και να παίζει ένα «σουρεαλιστικό παιχνίδι» πινγκ πονγκ με τον Ο. Τζ. Σίμπσον.
Ολα αυτά πριν έρθει αντιμέτωπος με προβλήματα στην ομιλία του, γεγονός που, όπως λέει, ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε να πίνει. Γρήγορα, όμως, ήρθε η δόξα με τις ταινίες «Ferris Bueller’s Day Off», «Platoon» και «Wall Street» την οποία διαδέχθηκαν τα σκάνδαλα, οι σοβαρές καταγγελίες και τα δεκάδες πρωτοσέλιδα αρνητικής δημοσιότητας.
«Είχα μπουχτίσει και δεν ζήτησα τη βοήθεια που είχα ανάγκη», παραδέχεται για τα πιο ταραχώδη χρόνια της ζωής του που θα τον οδηγούσαν και στην απόλυση από τη σειρά «Two And A Half Men» το 2011. «Απλώς σκεφτόμουν ότι μπορώ να το αντιμετωπίσω. Αλλά δεν μπορούσα», λέει ο Σιν.
«Οπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα»
Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Σιν, Αντριου Ρέντσι, παρουσιάζει ηθοποιό ως έναν άνθρωπο που έγινε γνωστός τόσο «για τις κακοτοπιές» του όσο και για το πόσο «αξιαγάπητος» είναι. Ο Ρέντσι αφιέρωσε έναν χρόνο προσπαθώντας να γνωρίσει τον Σιν και να ανακαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του. Για να το πετύχει αυτό συνομίλησε επίσης με δύο πρώην συζύγους του ηθοποιού -την Ντενίς Ρίτσαρντς και την Μπρουκ Μίλερ- αλλά και τον συμπρωταγωνιστή του στο «Two And A Half Men», Τζον Κράιερ.
Στην πιο σκοτεινή περίοδο των καταχρήσεων και των εξαρτήσεων, ο Σιν είχε δίπλα του τα αδέρφια και τους γονείς του, οι οποίοι για χρόνια ζούσαν με την αγωνία ότι το τηλέφωνο θα χτύπαγε και από την άλλη γραμμή θα ανακοινωνόταν η είδηση του θανάτου του. «Οπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα», θα ήταν το μότο της μητέρας του για εκείνα τα χρόνια.
«Με σόκαρε το γεγονός ότι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είναι στο βιβλίο Γκίνες για τη χρήση κρακ, έχει μια τέτοια φωτογραφική μνήμη», παρατηρεί σήμερα η εκδότρια του βιβλίου του Σιν, Εμέ Μπελ.
Οπως περιγράφει η αρθρογράφος των NYT, Ντίνα Γκάχμαν, η σημερινή εικόνα του Σιν -ταπεινού, χαλαρού, ίσως λίγο άγαρμπου- δεν θυμίζει σε τίποτα το ξέφρενο παρελθόν του 15χρονου αγοριού που έχασε την παρθενιά του από ένα call girl ονόματι Κάντι ή που δραπέτευσε από την κλινική αποτοξίνωσης για να διασκεδάσει μέχρι τελικής πτώσης. Κάποιοι άλλοι συμμετέχοντες σε αυτά τα πάρτι δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν από τις καταχρήσεις και αυτόν τον τρόπο ζωής. Ο Τσάρλι Σιν άντεξε και σήμερα αναζητά μια κάποια εξιλέωση, σχολιάζει η Γκάχμαν.
Το 2015, ο Σιν θα μοιραζόταν δημόσια που είχε διαγνωστεί θετικός στον H.I.V., εκφράζοντας την ανακούφισή του για αυτή την εξομολόγηση. Μερικά χρόνια μετά, το 2022, θα απορροφούνταν από τα απομνημονεύματα που εξέδωσε τότε ο Μάθιου Πέρι. Ο Σιν διάβασε το βιβλίο σε μια μέρα και αισθάνθηκε ότι οι δυό τους παρότι δεν ήταν στενοί φίλοι, «μοιράζονταν μια κοινή αλήθεια».
Τα «άσωτα» χρόνια του Σιν δεν παραλείπονται στο βιβλίο: πάρτι, εφήμερες σχέσεις, γάμοι, διαζύγια, πολλά χρήματα που έρχονταν και μετά χάνονταν, καταχρήσεις και ναρκωτικά. Ο ηθοποιός μιλάει επίσης ανοιχτά για τις σεξουαλικές σχέσεις που είχε με άνδρες – σχέσεις που όπως είπε ξεκίνησαν ενώ έκανε χρήση κρακ– ενώ αποκαλύπτει ότι αφότου διαγνώστηκε με H.I.V. έφυγε για το Μεξικό με έναν μόνο σκοπό: να πίνει.
«Δεν είναι ευχάριστο να διαβάζεις για αυτά τα πράγματα, ούτε ήταν ευχάριστο να τα ζεις, αλλά δεν θα τα αντάλλαζα με τίποτα στον κόσμο», εξομολογείται ο Σιν ο οποίος σήμερα μοιάζει να μην περιβάλλεται πια από τον πειρασμό, προτιμώντας να παρακολουθήσει έναν αγώνα μπέιζμπολ παρά να γείρει σε μια μπάρα και να τα πιει.
Συνεπής, αλλά όχι προβλέψιμος
Η νηφαλιότητα, όμως, δεν επετεύχθη ως δια μαγείας και από τη μία στιγμή στην άλλη. Δεν υπάρχει μια «πατέντα», ένας εγγυημένος τρόπος επιτυχίας. Ο Σιν για παράδειγμα πήγαινε για χρόνια στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, χωρίς αποτέλεσμα. Σταμάτησε να πίνει για χάρη των παιδιών του. Ηθελε να είναι αυτός το πρόσωπο που θα καλούσαν όταν ήθελαν κάποιον να τους πάει κάπου. Και κυρίως όταν του το ζητούσαν εκείνος να ήταν σε θέση να οδηγήσει. Εχοντας πλέον βελτιώσει τη σχέση με τα παιδιά του, το νέο μότο του Σιν είναι το εξής: «Να είσαι αξιόπιστος και συνεπής, χωρίς να είσαι προβλέψιμος».
Είναι ανοιχτός στην προοπτική επιστροφής στην υποκριτική, ομως «δεν είναι σε φόρμα», όπως παραδέχεται. Σε κάθε περίπτωση, η συγγραφή των απομνημονευμάτων του ήταν η πιο έντονη και κοπιώδης δουλειά με την οποία έχει καταπιαστεί εδώ και χρόνια. Ανασκαλεύοντας ξανά το παρελθόν, στη διαδικασία αυτή, ο Τσάρλι Σιν φαίνεται πως κατέληξε στην εξής συνειδητοποίηση σχετικά με τις σκοτεινές πτυχές της ζωής του: «Δεν υπάρχουν πια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν αληθινά».
Πηγή: New York Times
