ΒΕΝΕΤΙΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Το Σαββατοκύριακο στη Βενετία κύλησε πιο ήσυχα από ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί. Οι ηλεκτρικές καταιγίδες που ταλαιπώρησαν άπαντες τις πρώτες ημέρες του Φεστιβάλ κόπασαν –τουλάχιστον προς το παρόν– ενώ το απόγευμα του Σαββάτου, η διαμαρτυρία-διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων για την εν εξελίξει ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα παρέμεινε ειρηνική – αν και οι ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις δεν επέτρεψαν καν στους διαδηλωτές να πλησιάσουν τους χώρους του φεστιβάλ. Την ίδια ώρα, άλλωστε, στο κόκκινο χαλί του Palazzo del Cinema έφτασε ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, παρέα με τον Οσκαρ Αϊζακ, τον Τζέικομπ Ελόρντι και τους υπόλοιπους αστέρες του πολυαναμενόμενου «Frankenstein» του Netflix.
«Για μένα ο Φρανκενστάιν δεν είναι μύθος, αλλά θρησκεία», είπε στη συνέντευξη Τύπου ο Μεξικανός κινηματογραφιστής, μιλώντας για ένα έργο ζωής που ονειρευόταν από την παιδική του ηλικία. Μπορεί να το πιστέψει κανείς, ειδικά αν παρατηρήσει την απίστευτη προσοχή στη λεπτομέρεια και την αποθέωση όλων των sui generis χαρακτηριστικών του σινεμά του Ντελ Τόρο που έχουμε εδώ. Ο Οσκαρ Αϊζακ αναλαμβάνει τον ρόλο του δρος Βίκτορ Φράνκενσταϊν, ο οποίος, με το γνωστό τερατώδες πείραμα, δημιουργεί το Πλάσμα από μέλη νεκρών στρατιωτών.
«Για μένα ο Φρανκενστάιν δεν είναι μύθος, αλλά θρησκεία», είπε ο σκηνοθέτης Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, ο οποίος αποθεώθηκε μετά την προβολή της ταινίας.
Μέσα από τα εκπληκτικά «πρακτικά εφέ» –τα πάντα μοιάζουν φτιαγμένα στο χέρι και το CGI περιορίζεται δραστικά– τα υπέροχα σκηνικά, κοστούμια και το οπερατικό σάουντρακ του Αλεξάντρ Ντεσπλά, ο Ντελ Τόρο δημιουργεί μια εντυπωσιακή κινηματογραφική εμπειρία. Η ταινία του θα μπορούσε να εμβαθύνει περισσότερο στις φιλοσοφικές διαστάσεις του μύθου, ωστόσο παραμένει απολαυστική χάρη και στην εξαιρετική ερμηνεία του Τζέικομπ Ελόρντι, που διακρίνεται πίσω από το «πέπλο» του μακιγιάζ και των προσθετικών του Πλάσματος.
Πίσω στην πολιτική διάσταση του φετινού Φεστιβάλ, ένα άλλο φιλμ που συζητήθηκε αρκετά αυτές τις ημέρες ήταν το «The Wizard of the Kremlin» του Ολιβιέ Ασαγιάς, ένα χρονικό, επί της ουσίας, της ανόδου και της παγίωσης στην εξουσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Τζουντ Λο δήλωσε ότι δεν φοβήθηκε καθόλου να αναλάβει τον ρόλο του «Τσάρου», όπως αποκαλείται εκείνος σε όλη την ταινία, ωστόσο δεν είναι αυτός ο πρωταγωνιστής. Το κεντρικό πρόσωπο του φιλμ, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του πολιτικού αρθρογράφου Τζουλιάνο ντα Εμπολι είναι ο Βαντίμ Μπάρανοφ (Πολ Ντέινο), ένας νεαρός σκηνοθέτης, ο οποίος γίνεται σύμβουλος εξ απορρήτων του Πούτιν στη μετασοβιετική Ρωσία, συμβάλλοντας καθοριστικά στη μετέπειτα πορεία του.
«Η ταινία έχει να κάνει κυρίως με τον μετασχηματισμό της μοντέρνας πολιτικής· με το συγκεκριμένο παράδειγμα της ανόδου του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά κυρίως με όσα ανησυχητικά συμβαίνουν στην πολιτική σήμερα. Αν πας λίγο πίσω, θα δεις ότι αυτή επαναπροσδιορίστηκε από την κουλτούρα της KGB στη Ρωσία εκείνης της εποχής. Οι άνθρωποι του παρασκηνίου σαν τον Μπάρανοφ είναι ενδιαφέροντες επειδή ασχολούνται αποκλειστικά με τα γεγονότα, σε αντίθεση με τους πολιτικούς που ώς ένα βαθμό είναι η “βιτρίνα”. Εμείς θέλουμε να δούμε τι συμβαίνει πίσω από τις κουρτίνες», μας λέει ο Ολιβιέ Ασαγιάς, στο πλαίσιο συνέντευξης που έδωσε στην «Κ» και η οποία θα δημοσιευθεί στο σύνολό της με την κυκλοφορία της ταινίας στην Ελλάδα.
Ο Τζιμ Τζάρμους παρουσίασε ένα φιλμ «αντι-δράσης»,
το «Father Mother Sister Brother», που αποτελείται από τρεις βινιέτεςοικογενειακές ιστορίες.
Ο μυθοπλαστικός Μπάρανοφ έχει σαν (χαλαρό) πρότυπο τον αληθινό σύμβουλο του Πούτιν, Βλάντισλαβ Σούρκοφ, ενώ συνολικά το φιλμ βρίθει ντοκιμαντερίστικων πληροφοριών και ιστορικών καταγραφών, οι οποίες πάντως είναι λίγο-πολύ γνωστές στο ενημερωμένο κοινό. Κατά τα λοιπά, μια ταινία για τη Ρωσία και την πολιτική της κουλτούρα δίχως ούτε έναν Ρώσο συντελεστή δεν αποπνέει ακριβώς αυθεντικότητα, αν και ο Πολ Ντέινο παραδίδει μια αφοσιωμένη ερμηνεία, όντας ο βασικός φορέας της κινηματογραφικής αξίας του φιλμ.
Στην ακριβώς αντίπερα όχθη βρίσκεται η καινούργια δημιουργία του Τζιμ Τζάρμους, η οποία έκανε επίσης πρεμιέρα στη Βενετία. Ο σπουδαίος Αμερικανός κινηματογραφιστής δήλωσε ότι ήθελε να κάνει ένα φιλμ «αντι-δράσης» (anti-action) και μάλλον το πέτυχε. Το «Father Mother Sister Brother» αποτελείται από τρεις ξεχωριστές βινιέτες-οικογενειακές ιστορίες. Η αδιαφορία και η σύγχρονη αποξένωση των παιδιών από τους γονείς είναι εδώ βασικό θέμα, ωστόσο όχι το μόνο, σε ένα «ήσυχο» σύνολο, όπου οι αμήχανες σιωπές συναγωνίζονται εκείνες τις γεμάτες νόημα. Ούτως ή άλλως στον Τζάρμους δεν υπάρχουν κορυφές, παρά μόνον βυθίσματα στα βάθη της ανθρώπινης κατάστασης, πάντα με ιδιαίτερο χιούμορ και (αυτή τη φορά) με σπουδαίους ηθοποιούς σαν την Κέιτ Μπλάνσετ, τον Ανταμ Ντράιβερ, τη Βίκι Κριπς και τη Σαρλότ Ράμπλινγκ, συν τον αμίμητο Τομ Γουέιτς, να δίνουν τον τόνο.
Η Κιμ Νόβακ
Οσο γράφονται αυτές οι γραμμές, η θρυλική Κιμ Νόβακ παραλαμβάνει τον τιμητικό Χρυσό Λέοντα για το σύνολο της προσφοράς της στην Εβδομη Τέχνη. Αυτές τις ημέρες στο φεστιβάλ παρουσιάζεται και το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ «Kim Novak’s Vertigo», το οποίο βιογραφεί την ιδιαίτερη σταρ και την πορεία της, που κύλησε στη σκιά του εμβληματικού χαρακτήρα της στο αριστούργημα του Αλφρεντ Χίτσκοκ.
Πίσω στην Αθήνα, έγινε γνωστή από το υπουργείο Πολιτισμού η συγκρότηση της γνωμοδοτικής επιτροπής για την επιλογή της ταινίας που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στις διαδικασίες των φετινών Οσκαρ. Επειτα από τις γνωστές περυσινές παλινωδίες, το υπουργείο φρόντισε για την πολυσυλλεκτικότητα της επιτροπής, η οποία συναπαρτίζεται τόσο από θεσμικούς εκπροσώπους όπως η Αθηνά Καρτάλου του ΕΚΚΟΜΕΔ, όσο και από μέλη της κινηματογραφικής κοινότητας σαν τον Λευτέρη Χαρίτο, πρόεδρο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
