Την έλεγαν Μαρία ★★½
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2024), 102΄
Σκηνοθεσία: Ζεσικά Παλούντ
Ερμηνείες: Αναμαρία Βαρτολομέι, Ματ Ντίλον
Τα γυρίσματα μιας από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες της κινηματογραφικής ιστορίας μπαίνουν στο επίκεντρο, μέσα από τη ματιά της πρωταγωνίστριας Μαρίας Σνάιντερ και της τραυματικής εμπειρίας που έζησε εκεί. Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η νεαρή Μαρία ονειρεύεται να γίνει διάσημη ηθοποιός, ώσπου ο ανερχόμενος τότε Μπερνάρντο Μπερτολούτσι τής προσφέρει πρωταγωνιστικό ρόλο στο καινούργιο του ερωτικό δράμα, «Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι», δίπλα στον θρυλικό Μάρλον Μπράντο. Καθώς ωστόσο τα γυρίσματα προχωρούν, η πρωτόπειρη ηθοποιός νιώθει όλο και πιο πιεσμένη, με αποκορύφωμα μια διαβόητη σκηνή, όπου η ίδια αργότερα κατήγγειλε ότι συμπρωταγωνιστής και σκηνοθέτης την κακοποίησαν σεξουαλικά.
Η Ζεσικά Παλούντ εστιάζει την κάμερά της στο πρόσωπο της (εξαιρετικής) Αναμαρία Βαρτολομέι, προκειμένου να αποτυπώσει τον ψυχισμό και τα συναισθήματα της νεαρής Μαρίας. Ο Ματ Ντίλον είναι επίσης πειστικός στον ρόλο του Μπράντο, σε ένα φιλμ το οποίο δεν παίρνει ιδιαίτερα αισθητικά-αφηγηματικά ρίσκα, παρά επιλέγει μια σχετικά συμβατική προσέγγιση της ιστορίας. Η τελευταία δίνει, βέβαια, «φωνή» στην πληγωμένη Μαρία Σνάιντερ, όμως μοιάζει να μη δικαιολογεί απολύτως την επιλογή της μυθοπλασίας, έναντι π.χ. ενός μοντέρνου ντοκιμαντέρ.
Οταν έρθει το φθινόπωρο ★★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 104΄
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν
Ερμηνείες: Ελέν Βενσάν, Ζοσιάν Μπαλασκό
Ο σταθερά δημιουργικός Φρανσουά Οζόν παρουσιάζει ένα χαμηλότονο φιλμ, που κρύβει ωστόσο μέσα του απροσδόκητες εντάσεις. Η ηλικιωμένη Μισέλ απολαμβάνει μια ήρεμη συνταξιοδότηση σε ένα χωριό της Βουργουνδίας, πλάι στη φίλη της Μαρί-Κλοντ. Οταν ωστόσο η κόρη της την επισκέπτεται για να της αφήσει τον εγγονό της για τις φθινοπωρινές διακοπές, μια σειρά τραγικών γεγονότων θα φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές τους. Παράλληλα, στο κάδρο μπαίνει και ο προσφάτως αποφυλακισμένος γιος της Μαρί-Κλοντ. Το φιλμ του Οζόν ξεκινά σαν μια αρκετά συνηθισμένη οικογενειακή ιστορία, όμως το δραματικό του βάρος σύντομα το στρέφει σε άλλα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια. Τα ηθικά διλήμματα παίρνουν εδώ –αναγκαστικά, αφού μιλάμε για στενές σχέσεις, όπως αυτή μάνας – κόρης– πολύ πιο προσωπικές διαστάσεις, ενισχυμένα και με τις αποκαλύψεις μυστικών από το παρελθόν. Παρ’ όλα αυτά, τα τολμηρά ερωτήματα μένουν ουσιαστικά (και ταιριαστά) μετέωρα, δεν αρθρώνονται ποτέ και οι ζωές των πρωταγωνιστών συνεχίζονται, αν και χαραγμένες για πάντα.
Επαναστάτης χωρίς αιτία ★★★★★
ΔΡΑΜΑ (1955), 111΄
Σκηνοθεσία: Νίκολας Ρέι
Ερμηνείες: Τζέιμς Ντιν, Νάταλι Γουντ
Μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του μεταπολεμικού αμερικανικού κινηματογράφου συμπληρώνει φέτος 70 χρόνια από την πρεμιέρα της –και τον θάνατο του εμβληματικού πρωταγωνιστή της– επανακυκλοφορώντας σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια.
Ο Τζιμ, ένας ανήσυχος έφηβος με οικογενειακά προβλήματα, μετακομίζει σε καινούργια πόλη. Εκεί ο εκρηκτικός χαρακτήρας του, αλλά και οι ευαισθησίες του, θα έρθουν στην επιφάνεια, καθώς αποκτά νέους φίλους και εχθρούς.
Γυρισμένο σε εντυπωσιακό για την εποχή CinemaScope, το πρωτοποριακό φιλμ του Νίκολας Ρέι προοικονομεί την επαναστατική δεκαετία του 1960· η εξέγερση εδώ είναι προς το παρόν βασικά προσωπική, δίχως ξεκάθαρα κοινωνικά χαρακτηριστικά. Η κραυγή αγωνίας καθώς και η ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία, που προσωποποιεί τόσο μοναδικά ο Τζέιμς Ντιν, είναι διαχρονικές, εκφράζοντας τους νέους κάθε εποχής, ενώ σκηνές όπως αυτές που γυρίστηκαν στο Παρατηρητήριο Γκρίφιθ του Λος Αντζελες ανήκουν ξεκάθαρα στην κινηματογραφική ανθολογία.
Sorry, baby ★★½
ΔΡΑΜΑ (2025), 103΄
Σκηνοθεσία: Εβα Βίκτορ
Ερμηνείες: Εβα Βίκτορ, Ναόμι Ακι
Ντεμπούτο, τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα, για τη συγγραφέα Εβα Βίκτορ, η οποία αφηγείται μια ιστορία γυναικείου τραύματος, σε ένα φιλμ παραγωγής Α24 που έκανε το ντεμπούτο της στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Η νεαρή Αγκνες εργάζεται ως καθηγήτρια πανεπιστημίου σε κάποια συννεφιασμένη αγγλική πόλη, όπου υπήρξε και μεταπτυχιακή φοιτήτρια. Καθώς η κολλητή της (Ναόμι Ακι) από εκείνα τα χρόνια την επισκέπτεται, ένα τραυματικό γεγονός από το παρελθόν θα υπενθυμίσει την έως τότε υποβόσκουσα παρουσία του. Το φιλμ της Βίκτορ προσεγγίζει το θέμα με αρκετά πρωτότυπο και δημιουργικό τρόπο, αφήνοντας τον θεατή να εμποτιστεί σταδιακά με την εμπειρία της νεαρής γυναίκας, που έχει ολοφάνερα πληγωθεί. Η γενναία, αξιοπρεπής στάση της ηρωίδας δημιουργεί μια επιπλέον συγκινητική πτυχή στην αφήγηση του φιλμ, το οποίο πάντως περιλαμβάνει αρκετές υπερβολές και σχηματικές «αλήθειες», ικανές συχνά να αποπροσανατολίσουν από τον συναισθηματικό του άξονα.
Ξέρω τι κάνατε πέρσι το καλοκαίρι ★½
ΘΡΙΛΕΡ (2025), 111΄
Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Κεϊτίν Ρόμπινσον
Ερμηνείες: Μαντλίν Κλάιν, Τσέις Σούι Γουόντερς
Η καλτ ιστορία τρόμου της δεκαετίας του 1990 με τις εκατομμύρια εισπράξεις επιστρέφει με ένα ακόμη σύγχρονο, πιο χλιδάτο σίκουελ. Στο παραλιακό Σάουθπορτ, το οποίο έχει πλέον μετατραπεί σε πολυτελές θέρετρο, πέντε φίλοι προκαλούν άθελά τους ένα θανατηφόρο αυτοκινητικό ατύχημα. Συμφωνώντας να το κρατήσουν μυστικό, θα προκαλέσουν την οργή του δολοφονικού αγνώστου με τον… γάντζο, ο οποίος το επόμενο καλοκαίρι θα τους περιμένει διψώντας για εκδίκηση. Υποτυπώδες σενάριο, ρηχοί χαρακτήρες και μαύρο χιούμορ, που προκαλεί περισσότερα χασμουρητά παρά γέλια, είναι τα συστατικά ενός μάλλον αχρείαστου σίκουελ.
