Ηταν ο ήρωας που γνώρισε την Ανι στον Αλβι στο «Annie Hall» του Γούντι Αλεν. Συμμετείχε τότε –εν αγνοία του– σε μια από τις πιο αμήχανα ρομαντικές σκηνές της σύγχρονης αμερικανικής κωμωδίας.
Υπήρξε ο άνετος, γόης φίλος της νευρωτικής και ανασφαλούς φιγούρας του Αλεν και σε άλλες στιγμές της κινηματογραφικής του διαδρομής, αλλά ταυτόχρονα και ένας σημαντικός θεατρικός ηθοποιός που διέπρεψε στις σκηνές της Νέας Υόρκης.
Ο Τόνι Ρόμπερτς, ο μετρ της «ευγενούς απάθειας», όπως θα έγραφαν κριτικοί για αυτόν, έφυγε από τη ζωή στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας σε ηλικία 85 ετών από καρκίνο στον πνεύμονα.
Ο Ρόμπερτς έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό επειδή ακριβώς ερμήνευε ήρωες εκ διαμέτρου αντίθετους με την περσόνα που λάνσαρε ο Γούντι Αλεν στις δεκαετίες του 1970 και 1980.
Δίπλα στον μονίμως προβληματισμένο, στοιχειωμένο από φιλοσοφικές ανησυχίες και υπαρξιακά ερωτήματα, διοπτροφόρο φίλο του, ο Ρόμπερτς λειτουργούσε ως μια φωνή σαγηνευτικού και ψύχραιμου κατευνασμού. Ισως, όπως ο ήρωας του θα ανέφερε σε μια αποστροφή του λόγου του στο «Annie Hall», να ταίριαζε περισσότερο στους ηλιόλουστους δρόμους του Λος Αντζελες παρά στη «βαβούρα» της συννεφιασμένης Νέας Υόρκης όπου ο Αλβι (Γούντι Αλεν) και η Ανι (Νταϊάν Κίτον) ανέπτυσσαν τη νευρωτική σχέση τους.
Ο Ρόμπερτς υποδύθηκε παραπλήσιους ρόλους και σε άλλες ταινίες του Αλεν, όπως στο «A Midsummer Night’s Sex Comedy» (1982) και στο «Stardust Memories» (1980), όπου ο ήρωάς του φιλοσοφούσε πως «ο γάμος είναι ο θάνατος της ελπίδας».
Αντίστοιχα, στο εμβληματικό «Hannah and Her Sisters» (1986) ήταν ο φίλος του ζευγαριού που υποδύονταν οι Γούντι Αλεν και Μία Φάροου (ζευγάρι ακόμη και στην κανονική ζωή πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο τη δεκαετία του 1990), ο οποίος τους δώριζε το σπέρμα του. Ο πρώτος κινηματογραφικός ρόλος του Ρόμπερτς, μάλιστα, ήρθε επίσης στο πλευρό του Αλεν στο «Play It Again Sam» (1972) σε σκηνοθεσία Χέρμπερτ Ρος.
Ο ίδιος, βέβαια, μερικά χρόνια αργότερα θα ανέφερε σε συνέντευξή του πως η ταύτιση με τους ρόλους που έγραφε για εκείνον ο ο Αλεν θα στεκόταν εμπόδιο στην καριέρα του. «Η περσόνα που ήμουν για τον Γούντι ήταν δύσκολο να αντιστραφεί», δήλωνε στους Los Angeles Times το 1997.
Πριν συμπορευτεί στο σινεμά πολλάκις με τον Αλεν ως καρατερίστας, ο Ρόμπερτς είχε πρωταγωνιστήσει στο θεατρικό ανέβασμα του «Play It Again» το 1969 –ξανά στο πλευρό του Αλεν και της Κίτον– λαμβάνοντας μια υποψηφιότητα στα βραβεία Tony.
Εναν χρόνο νωρίτερα, ήταν ξανά υποψήφιος για την ερμηνεία του στο μιούζικαλ «How Now, Dow Jones», με τους New York Times να γράφουν τότε για ένα «ατίθασο ταλέντο». Θετικές κριτικές είχε αποσπάσει και για την ερμηνεία του στη θεατρική κωμωδία «Don’t Drink the Water» (1966), την οποία είχε γράψει ο Γ. Αλεν.
Η διαδρομή του Ρόμπερτς στο θέατρο ήταν μακρά. Το 1969 πρωταγωνίστησε πλάι στην Μπέτι Μπάκλεϊ στο «Promises, Promises», ενώ είχε δεκάδες συμμετοχές σε παραστάσεις του Broadway σε ρόλους κλασικού ρεπερτορίου. Στο σινεμά, εκτός των ρόλων του στις ταινίες του Αλεν, είχε ξεχωρίσει για την ερμηνεία του στο «Serpico» (1973) δίπλα στον Αλ Πατσίνο
Με πληροφορίες από New York Times
