ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ
Στο λαμπερό κρυμμένος.
Ποιήματα 1973-2019
εκδ. Κείμενα, σελ. 296
Ακόμη κι αν δεν είχε γράψει ποτέ ποίηση, ο Χριστόφορος Λιοντάκης θα ήταν «ποιητής». Ηταν τέτοια η προσωπικότητά του που σε κέρδιζε με τη γλυκύτητα του χαρακτήρα του και το βαθύ του βλέμμα, εκείνο το βλέμμα που έβλεπε μακριά και «διά μέσου». Ποίηση έγραψε ωστόσο από νέος και ήδη από το 1973 είχε εκδώσει την πρώτη του συλλογή. Ο ίδιος λέει για τα πρώτα του βιώματα, πώς μέσα στην προστασία της οικογενειακής αγκαλιάς στην Κρήτη ένιωθε εκείνη την ανεξήγητη θλίψη που συνοδεύει, σαν σκιά μέσα από τον αόρατο κόσμο, κάποιους γεννημένους ποιητές. Η φύση θεράπευε, και η ποίηση έφερε το θαύμα. Εκείνος ο «εσωτερικός καθρέφτης», όπως γράφει ο ίδιος.
Τον Χριστόφορο Λιοντάκη θα τον φέρουν πολλοί στον νου, στα χείλη, σε εικόνες, με την κυκλοφορία αυτής της συγκεντρωτικής έκδοσης των ποιημάτων του υπό τον τίτλο «Στο λαμπερό κρυμμένος». Είναι νέος τίτλος από τις εκδόσεις Κείμενα του Φοίβου Βλάχου.
Οπως ο ίδιος ο εκδότης αναφέρει, πρόθεση είναι η σταδιακή επανέκδοση του συγγραφικού και μεταφραστικού έργου τού (γαλλομαθούς) Χριστόφορου Λιοντάκη, σύμφωνα και με την επιθυμία των κληρονόμων του. «Με τον ρυθμό που επιτρέπουν οι συνθήκες, αλλά πάντα με αγάπη και φροντίδα, έχουμε βάλει στόχο να το κάνουμε», λέει ο Φοίβος Βλάχος.
Ηδη από τις εκδόσεις Κείμενα κυκλοφορούν δύο ακόμη τίτλοι του Λιοντάκη, ο «Μεγάλος δρόμος» (αφηγήματα) και η συλλογή «Ενεκεν της ανωνυμίας σου», καθώς και η σχολιασμένη μετάφραση του «Μια εποχή στην κόλαση» του Αρθούρου Ρεμπώ. Ολα τα βιβλία του Χριστόφορου Λιοντάκη στις εκδόσεις Κείμενα έχουν την επιμελητική φροντίδα της Κοραλίας Σωτηριάδου.
Με έναν αδιόρατο σύνδεσμο προς την προφορική και δημώδη παράδοση (και πιθανόν με τον σιωπηλό κόσμο των δοξασιών της δικής του ενηλικίωσης), η λόγια εκδοχή του Χριστόφορου Λιοντάκη φέρει τα νάματα όλης εκείνης της έκθεσης στη γαλλική σχολή του συμβολισμού και της υπαρξιακής φυσιοκρατίας. Είναι μια ποίηση αισθαντική με την έννοια της πρόσκλησης στον αποδέκτη να την ασπαστεί με τρόπο σχεδόν σωματικό όσο και πνευματικό.
Στη νέα αυτή έκδοση, ο αναγνώστης θα βρει τις περισσότερες από τις ποιητικές συλλογές του Λιοντάκη: «Το τέλος του τοπίου» (1973), «Μετάθεση» (1976), «Υπόγειο γκαράζ» (1978), «Ο Μινώταυρος μετακομίζει» (1982), «Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες» (1982), «Με το φως» (1999), «Στο τέρμα της πλάνης» (2010) και «Ενεκεν της ανωνυμίας σου» (2011).
Ο Λιοντάκης είχε τα στοιχεία ενός ποιητή με μια θελκτική λαϊκότητα, με τη διάσταση που μπορεί να έχει η διείσδυση του λόγου του όπως στα παλιά τα χρόνια θα το έκανε ένας τροβαδούρος.
Ο ίδιος απήγγελλε την ποίησή του (υπάρχει και έκδοση cd) και χαιρόταν τη μελοποίηση ποιημάτων του από τον Θάνο Μικρούτσικο και αργότερα από τον Θανάση Νικόπουλο.
Ηταν ένα διαρκές άνοιγμα που προϋπέθετε διαρκείς ανασκαφές. Τα ποιήματά του ήταν ίσως μια οδός απόδρασης, που «έσπαζαν την κρούστα της σύμβασης», αυτή που οδηγεί «την ψυχή στον λήθαργο». Σπάζοντας την κρούστα αυτή «ενεργοποιείται ο αδρανής πλούτος των εικόνων»…
