Αθηναϊκά Plus

Ηταν από εκείνες τις εικόνες που θαρρείς σου ιαίνουν την ψυχή, επειδή σου δίνουν λόγο και νόημα να ζεις σε αυτήν τη χώρα. Παραμονές Δεκαπενταύγουστου στη Χάλκη, είχαμε ανεβεί το μονοπάτι που οδηγεί από τα ριζά του Παλιού Χωριού στο κάστρο που έχτισαν οι Ιωαννίτες Ιππότες της Ρόδου τον 15ο αιώνα. Σουρούπωνε και ο ήλιος γλύκαινε το απόλυτα βραχώδες και σκληρό τοπίο.

Θεωρήθηκε –δικαίως– η σπουδαιότερη έκθεση του φετινού θέρους. Ο λόγος για τα 62 έργα του Πάμπλο Πικάσο που εκτίθενται στο Μουσείο της Ελεύθερνας στην Κρήτη και ανήκουν ως επί το πλείστον στη θυγατέρα του διασημότερου καλλιτέχνη του 20ού αιώνα.

Νεόκοπος αλλά δυναμικός θεσμός, το Φεστιβάλ Χίου που ξεκίνησε το 2022 και διοργανώνεται από την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, θέλει να φέρει στο νησί προσωπικότητες διαμετρήματος και να παρουσιάσει ενδιαφέροντα δρώμενα.

To ομολογώ ανερυθρίαστα. Ζηλεύω βαθιά τον Βρετανό ζωγράφο Τζέιμς Φουτ, που ζει και εργάζεται στο Κυπαρίσσι Λακωνίας από το 1993. Ισως επειδή χαίρεται την πατρίδα μας πολύ περισσότερο από εμάς τους Ελληνες και αυτό φαίνεται και στις ακουαρέλες του.

Την ιστορία της Σύρου σ’ την ψιθυρίζουν οι εκκλησίες της καθώς περιφέρεσαι στα σοκάκια της Ερμούπολης ή της πάνω πόλης.

Η Λέρος, περισσότερο ίσως από κάθε ελληνικό νησί, γνωρίζει την τέχνη του βίου: πώς, δηλαδή, η ζωή εναλλάσσεται με ανόδους και πτώσεις, πώς είναι το πέρασμα από την κορυφή στη χαράδρα. Πριν από τους τουρίστες που τώρα την ανακαλύπτουν ως κρυφό διαμάντι του Αιγαίου, είχε δεχθεί στοργικά στην αγκαλιά της όποιον θεωρείτο κατά καιρούς «ανεπιθύμητος».

«Ο Αλαίν έγερνε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου, να πάρει αέρα, ζαλίζεται όταν δεν οδηγεί ο ίδιος, η Ρόμυ, μαζεμένη αμίλητη σε μια γωνιά, και ο Βισκόντι που άντεχε στη ζέστη πιότερο από τους άλλους, μελετούσε την ξεραΐλα της Αττικής.

Ο Αναστάσης Ιωάννου έχει μια παιδική ανάμνηση: τον πατέρα του χωμένο στα πινέλα και στα μολύβια ανάμεσα σε δεκάδες λάδια, ακουαρέλες και σχέδια. Κι εκεί ο μπαμπάς, ο γνωστός εξπρεσιονιστής ζωγράφος και μαθητής του Γιάννη Μόραλη Σταύρος Ιωάννου (1945-2009), να του δίνει ένα μικρό τελάρο…

Το βράδυ της περασμένης Κυριακής ο δικηγόρος, πρόεδρος της Ενωσης Εμμισθων Δικηγόρων, τέως αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αττικής, Ανδρέας Κουτσολάμπρος, θρηνούσε για τον δικό του παράδεισο.

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2004, μια μέρα που εκατομμύρια Ελληνες δεν θα ξεχάσουμε εύκολα.

Από τις πιο αγαπημένες συνήθειές μου είναι να φωτογραφίζω εξοχές, δάση, περιαστικό πράσινο σε φάση αναγέννησης ύστερα από μια μεγάλη φωτιά. Λίγα πράγματα είναι ομορφότερα σε αυτή τη ζωή από την εικόνα μιας συστάδας μικρών πεύκων που ξεπροβάλλουν εκεί όπου πριν από λίγους μήνες βασίλευαν η στάχτη και η μαυρίλα.