Κάποιον που έχει μάθει από παιδί την υπομονή που χρειάζεται η δουλειά στο αμπέλι δεν τον νοιάζουν οι δόξες. Ομως η τιμή που επιδαψίλευσε το Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στον οινοποιό Βαγγέλη Γεροβασιλείου, είχε βαρύτητα ουσιαστική και συμβολική. Οχι τόσο για εκείνον, όσο και για εμάς. Η ηγεσία των ελληνικών πανεπιστημίων έχει κατανοήσει πως η παιδεία δεν έρχεται αποκλειστικά από την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και μέσα από την ανάδειξη υποδειγμάτων. Οι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι για την κοινωνία. Η αναγόρευση του Θεσσαλονικιού σε επίτιμο διδάκτορα για την προσφορά του στην επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά και τη συνεισφορά του στους συμπολίτες του, την τέχνη και τον πολιτισμό, φωτίζει ένα δρόμο δύσκολο. Πρωτίστως γεμάτο έμπνευση για τα νέα παιδιά.
Η τελετή πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου στο αμφιθέατρο τελετών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, παρουσία μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, συνεργατών, φίλων και εκπροσώπων του επιχειρηματικού και πολιτιστικού κόσμου και βέβαια της οικογένειας του τιμωμένου. «Σήμερα, το πανεπιστήμιό μας έχει τη χαρά και την τιμή να απονείμει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορος σ’ έναν άνθρωπο που ενσαρκώνει στην πράξη ό,τι προσπαθούμε να διδάσκουμε στις αίθουσες: ότι η γνώση, η καινοτομία και η ποιότητα μπορούν να μεταμορφώσουν όχι μόνο μια επιχείρηση, αλλά ολόκληρη τη χώρα», τόνισε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Στέλιος Κατρανίδης. Κατά την εκφώνηση του laudatio ο καθηγητής του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών Νικόλαος Μαραντζίδης σημείωσε: «Τιμάμε έναν άνθρωπο που αντιλαμβάνεται βαθιά ότι η επιχειρηματική δραστηριότητα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει έξω από την κοινότητα που τη φιλοξενεί».
Γεννημένος από δύο γονείς αγρότες που δούλευαν όλη τη μέρα στα λιγοστά τους χωράφια και κρεμούσαν την κούνια του γιου τους κάτω από μια αγριοαχλαδιά, ο Γεροβασιλείου πορεύθηκε μόνος με γερές σπουδές σε Ελλάδα και Γαλλία. Είχε την τύχη να μαθητεύσει κοντά στον καθηγητή Εμιλ Πεϊνό στο Μπορντό, να εργαστεί στα 25 του χρόνια στο περίφημο Πόρτο Καρράς που τον εισήγαγε σε μια ολιστική θεώρηση του τι σημαίνει κρασί αλλά και φιλοξενία. Κυρίως να έχει τη διορατικότητα να διασώσει και να αναδείξει μια ποικιλία που σήμερα όλοι γνωρίζουν, πριν από μερικές όμως δεκαετίες δεν ήξερε κανείς: τη μαλαγουζιά.
Στην ομιλία του, με τίτλο «Από τον Αμπελώνα στο Πανεπιστήμιο: Ζυμώσεις γνώσεων, εμπειριών και πολιτισμού», ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου ανέφερε: «Πρόκειται για μια τιμή που με γεμίζει χαρά, ευγνωμοσύνη και ευθύνη, γιατί θεωρώ ότι αποδίδεται μέσω εμού σε έναν ολόκληρο κόσμο που υπηρετεί με αφοσίωση και αυταπάρνηση την ελληνική γη, το αμπέλι και την ποιοτική παραγωγή κρασιού στη χώρα μας, με βασικές αρχές το ήθος και τη συνέπεια. Eνας τίτλος που ξεπερνά την προσωπική μου διαδρομή και αναδεικνύει κάτι βαθύτερο: τη στενή σχέση της παιδείας με την παραγωγή». Ολοκληρώνοντας, υπογράμμισε τη σημασία της γνώσης και της δημιουργίας ως κοινό έδαφος ανάμεσα στον αμπελώνα και το πανεπιστήμιο: «Εύχομαι να συνεχίσουμε όλοι να καλλιεργούμε –ο καθένας στο δικό του οικοσύστημα– τη γνώση, την ευθύνη και τη χαρά της δημιουργίας, που είναι και η ουσία του πολιτισμού». Δεν χρειάζεται να έχει επισκεφθεί κανείς το μικρό θαύμα που έχει φτιάξει στην Επανομή, τους πανέμορφους και νοικοκυρεμένους αμπελώνες, το μουσείο οίνου, να δει τα έργα σύγχρονης τέχνης. Αρκεί μια γουλιά από τα κρασιά του για να καταλάβει κανείς ότι είχε δίκιο ο Βίκτωρ Ουγκώ όταν έλεγε ότι ο Θεός έφτιαξε το νερό, αλλά ο άνθρωπος το κρασί.
