Χαρακτήρισαν τη φωνή της «σκοτεινή», ίσως διότι έχει τη δύναμη να σε τραβά σε έναν άλλο κόσμο που απέχει χρονικά και γεωγραφικά από τον δικό μας και να σε κρατά εκεί για όση ώρα τραγουδά. Η αρμενικής καταγωγής Λιθουανή Ασμίκ Γκριγκοριάν (το μικρό όνομά της θα πει «Γιασεμί») με τη συνοδεία του Ρωσολιθουανού πιανίστα Λούκας Γκένιουσας κατέκτησαν το ελληνικό κοινό με μια μοναδική συναυλία στο Μέγαρο, την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου. Εκλεινες τα μάτια και βρισκόσουν στη Ρωσία του 19ου και του 20ού αιώνα, σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι ερωτεύονταν αλλιώς και θαύμαζαν τη φύση με τόσο διαφορετικό τρόπο.
Γεννημένη το 1981, η Γκριγκοριάν διάγει τη χρυσή της εποχή έχοντας γνωρίσει αποθέωση στα σπουδαιότερα λυρικά θέατρα του κόσμου. Eχει δεχθεί θριαμβευτική υποδοχή ως Μαντάμα Μπατερφλάι στη Βασιλική Οπερα της Σουηδίας, ως Σαλώμη στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, Ρούσαλκα στη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου και στο Θέατρο Ρεάλ, Γενούφα στη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου και στην Κρατική Οπερα της Βιέννης, και Τατιάνα στην Κρατική Οπερα της Βαυαρίας και στη Σκάλα του Μιλάνου. Θεωρείται φαινόμενο της σύγχρονης οπερατικής σκηνής.
Εξ απαλών ονύχων στη μουσική, η θυγατέρα του τενόρου Γκεγκάμ Γκριγκοριάν και της υψιφώνου Ιρένα Μιλκεβιτσιούτε έδειξε από νωρίς το χάρισμά της. Δεν θέλησε όμως να περιοριστεί στο κλασικό ρεπερτόριο. Εχει κερδίσει τη δημοφιλία χάρις στην τόλμη της να μην ακολουθεί την πεπατημένη. Σε σειρά εμφανίσεών της με τίτλο «A Diva is Born» συνδυάζει ερμηνείες συνθέσεων του Πουτσίνι και του Μπιζέ με τραγούδια που έχει γράψει η Λέιντι Γκάγκα, ο Στινγκ και ο Πολ Μακάρτνεϊ. Στην Ελλάδα, μαζί με τον εξαιρετικό της πιανίστα, μας ταξίδεψε στο λυρικό ρεπερτόριο της Ρωσίας, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα στα τραγούδια για φωνή και πιάνο των Τσαϊκόφσκι και Ραχμάνινοφ – δύο κορυφαίων εκπροσώπων του ρωσικού ρομαντισμού.
Είχε προηγηθεί του κοντσέρτου μια ωραία εισήγηση για τη ρωσική ρομάντζα από τη Μάιρα Μηλολιδάκη, υψίφωνο, καθηγήτρια στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, συντάκτρια μουσικών προγραμμάτων για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Εξήγησε πώς αυτό το είδος τραγουδιού με συνοδεία πιάνου γεννήθηκε στα σαλόνια της αριστοκρατίας του 19ου αιώνα, συνδύασε τη δυτικοευρωπαϊκή μουσική με τη ρωσική λαϊκή παράδοση και τη ρομαντική λογοτεχνία, για να γίνει σταδιακά γέφυρα ανάμεσα στην προσωπική εξομολόγηση και το κοινό αίσθημα.
Ο ποιητικός λόγος συμβάδισε με καταπληκτικές μελωδίες. Αξιος συνοδοιπόρος και ο Λούκας Γκένιουσας, ο οποίος ερμήνευε τόσο δεξιοτεχνικά τις μελωδίες, που συμπαρέσυρε το κοινό και κέρδισε ένα θερμότατο χειροκρότημα. Γιος του πιανίστα Πέτρας Γκένιουσας και της καθηγήτριας στο Κρατικό Ωδείο της Μόσχας, Ξένια Κνόρε μυήθηκε και αυτός στην κλασική μουσική και τη ρωσική παράδοση από παιδί. Καθισμένη δίπλα στον Γιάννη Βακαρέλη, έβλεπα τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Μεγάρου να κουνά ασυναίσθητα τα δάχτυλά του στο μπράτσο του καθίσματος σαν να έπαιζε εκείνος στο πιάνο. «Αν έχεις ερμηνεύσει αυτά τα έργα του Τσαϊκόφσκι είναι αδύνατον να αντισταθείς», μου είπε χαμογελώντας στη λήξη του ρεσιτάλ. Στο διάλειμμα παρετέθη από την Τράπεζα Πειραιώς –χορηγό της βραδιάς– δεξίωση, με τον τραπεζικό κόσμο να σμίγει με τον μουσικό.
