Στην προετοιμασία για την ταινία «Το αριστερό μου πόδι», που του χάρισε το Οσκαρ Α΄ ανδρικού ρόλου το 1989, ο Ντάνιελ Ντέι -Λούις πέρασε ένα χρονικό διάστημα σε ένα ίδρυμα για παιδιά με αναπηρία στην Ιρλανδία. Βλέποντάς τον να προσπαθεί να καταλάβει πώς είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου που έχει κινητικά προβλήματα, ένας πιτσιρίκος τού είπε: «Δεν τα πας άσχημα, αλλά ακόμη δεν τα καταφέρνεις και πολύ καλά». Αυτή η εμπειρία της συμβίωσης έκανε τον ηθοποιό να ευαισθητοποιηθεί και να έρθει κοντά σε αυτούς τους μικρούς (και μεγάλους ήρωες) που δίνουν κάθε πρωί τη δική τους μάχη. Πράγματα και κινήσεις που για εμάς είναι αυτοματισμοί, για εκείνους είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας. Την ίδια περίοδο, ύστερα από πρόσκληση του φίλου του, σκηνοθέτη, Γιώργου Οικονόμου, ο Ντέι-Λιούις ήρθε για πρώτη φορά στην Αθήνα για να παραστεί στην πρεμιέρα της οσκαρικής ταινίας του. Αποφάσισε όλα τα έσοδα από την πρεμιέρα να διατεθούν υπέρ της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών.
Την επομένη της πρεμιέρας, ο Ντάνιελ επισκέφθηκε τα παιδιά της «Πόρτας Ανοιχτής», κι εκείνα του χάρισαν ένα γούρι που το είχε στην τσέπη του, μία εβδομάδα αργότερα, στη βραδιά των Οσκαρ. Την επομένη το πρωί, τηλεφώνησε στην Ελλάδα: «Πες τους πως κερδίσαμε!» είπε ενθουσιασμένος στη Δάφνη Οικονόμου. Εκτοτε, ο ηθοποιός δεν έχει λείψει από καμία πρεμιέρα ταινίας του στην Αθήνα και είναι πάντα στο πλευρό του θεσμού. 26 χρόνια μετά εκείνη την πρώτη του επίσκεψη, συνεχίζει να παραστέκεται στα παιδιά, στο προσωπικό και στη διοίκηση. Ηταν πολύ συγκινητικό που πριν από λίγες ημέρες ξαναήρθε στην πατρίδα μας, αυτήν τη φορά με τον γιο του Ρόναν. Αφορμή, η πρεμιέρα της ταινίας που σκηνοθέτησε ο τελευταίος με τίτλο «Ανεμώνη», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 12 Οκτωβρίου. Στο φιλμ, η ένταση κορυφώνεται όταν ένας άνδρας που ζει απομονωμένος έρχεται ξαφνικά αντιμέτωπος με τον αδελφό του, ο οποίος είχε εξαφανιστεί πριν από χρόνια. Εννοείται πως τα έσοδα διατέθηκαν και πάλι για τους σκοπούς της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών/Πόρτα Ανοιχτή.
Την επόμενη ημέρα, 13 Οκτωβρίου –που η Δάφνη Οικονόμου, «ψυχή» της Εταιρείας, αποκάλεσε χαριτολογώντας D-Day– ο Ντάνιελ και ο Ρόναν Ντέι-Λιούις βρέθηκαν στην Αργυρούπολη για μια συνάντηση που θύμιζε περισσότερο οικογενειακή γιορτή. Τίμησαν τη σταθερή παράδοση που ο ηθοποιός έχει δημιουργήσει με μια σχέση δεκαετιών, η οποία ξεπερνάει τη φιλία και αγγίζει κάτι πολύ βαθύτερο. Και για τον Ρόναν, όμως, η επίσκεψη ήταν εξαιρετικά γόνιμη. Ηταν άλλωστε η πρώτη του γνωριμία με αυτό το «σπίτι» που ο πατέρας του αγαπάει και στηρίζει αδιάκοπα και που το περιέγραψε ως «θησαυρό».
Τα παιδιά και οι άνθρωποι της «Πόρτας Ανοιχτής» τους υποδέχθηκαν με χαρά και τραγούδια, γεμίζοντας τον χώρο με γέλια, μουσική και χειροκροτήματα. Πατέρας και γιος παρακολούθησαν κινηματογραφικά, θεατρικά και χορωδιακά δρώμενα που είχαν ετοιμαστεί ειδικά για εκείνους και δεν έκρυψαν τη συγκίνησή τους. Για λίγο, οι ρόλοι αντιστράφηκαν: ο βραβευμένος με Οσκαρ ηθοποιός χειροκροτούσε αδιάκοπα τους συμμετέχοντες στις καλλιτεχνικές ομάδες της «Πόρτας Ανοιχτής», τους οποίους και ακολούθησε χορεύοντας μαζί τους πάνω στη σκηνή. Οποιος παρακολούθησε το θέαμα αυτό, έφυγε με μεγαλύτερη πίστη στην ανθρωπότητα.
