Η Μιριέλ Πενικό είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα στη Γαλλία – και όχι μόνον. Υπουργός Εργασίας, πρέσβειρα στον ΟΟΣΑ, στέλεχος και σύμβουλος πολυεθνικών επιχειρήσεων, συγγραφέας, αλλά και φωτογράφος διεθνώς καταξιωμένη και βραβευμένη. Στην Αθήνα ήρθε πριν από λίγες ημέρες προσκεκλημένη από τον καθηγητή Γιώργο Πρεβελάκη, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Εφηρμοσμένοι Ελληνογαλλικοί Διάλογοι», η οποία πραγματοποιείται στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Στην εβδομάδα της παραμονής της εμφανίστηκε σε πολιτικές και οικονομικές εκδηλώσεις, δίνοντάς μας μια γεύση για το τι γίνεται στην ίδια της την πατρίδα αλλά και στη Δύση. Η γκαλερί Citronne ασχολήθηκε και προέβαλε το φωτογραφικό έργο της. Η δρ Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη επιμελήθηκε την έκθεση «Μητρώο του Κόσμου / Matrix of Worlds» στην Ελληνοαμερικανική Ενωση, μια δέσμη φωτογραφιών από τα πολλαπλά ταξίδια, επαγγελματικά και προσωπικά, της Πενικό. Η ατομική, που εγκαινιάστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου, συμπλήρωσε και «εικονογράφησε» τον προηγηθέντα πυκνό διάλογο ανάμεσα στη Γαλλίδα και τον διευθυντή του ΙΟΒΕ Νίκο Βέττα για «Το μέλλον της εργασίας».
Πιστή οπαδός του μεγάλου φωτογράφου Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν, ακολουθεί τη θεωρία του ότι στη φωτογράφηση «ευθυγραμμίζονται το μάτι, ο νους και η καρδιά». Με αυτόν τον γνώμονα, εντοπίζει και απαθανατίζει το εκάστοτε θέμα της. Τη διέπει πάντα μια βαθιά συγκίνηση, ένα επιτακτικό συναίσθημα το οποίο κατευθύνει το βλέμμα της και ενισχύει τους συλλογισμούς και τις ιδέες της. Τα πουλιά κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση. Το πέταγμά τους οδηγεί και εντάσσεται στον ουρανό – σύμβολο πρωταρχικό και διαχρονικό του κόσμου μας. Μια δεύτερη θεματική εστιάζει στα δέντρα. Βαθύρριζοι κορμοί και πλατύφυλλοι ή και άφυλλοι γυμνοί κλάδοι παραπέμπουν στην αρχέγονη φύση, στη μήτρα. Η τρίτη θεματική, πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες από διαφορετικούς πολιτισμούς και προελεύσεις, έρχεται από τον κόσμο του μόχθου και της εργασίας. Συχνά προαναγγέλλουν ένα απρόσωπο, ίσως και εκφοβιστικό μέλλον.
Αυτό είναι το «Μητρώο του Κόσμου», αποτυπωμένο με τον φωτογραφικό φακό της Πενικό. Πρόκειται για μια αναγωγή στο βαθύτερο «είναι» της ζωής των ανθρώπων, με αναφορές στις πηγές του βίου και στις συχνά ανομολόγητες ανάγκες για μια επιστροφή στις βασικές και εν πολλοίς ανυπέρβλητες αξίες. Πρόκειται, όμως, και για μια απτή νοσταλγία, μαυρόασπρη, η οποία προσωποποιείται και επιβιώνει μέσα από τα διαχρονικά ορόσημα της φύσης και της ιστορίας. Στην αίθουσα Γκίκα της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης, με έναν διακριτικό, αλλά στοχευμένο φωτισμό, οι φωτογραφίες της έδωσαν ένα στίγμα αέναης περιοδείας και περιπλάνησης ανά τον κόσμο. Δεν είναι πάντα αναγνωρίσιμος ο τόπος, το τοπίο ή η προέλευση των ανθρώπων που απεικονίζονται. Η ασυνήθιστη αυτή φωτογράφος επιδιώκει να ενοποιήσει τις διάφορες εκφάνσεις της ζωής, καθώς ανατρέχει κατευθείαν στις αδιαμφισβήτητες πηγές της. Σε αυτήν, άλλωστε, την οπτική συναντήθηκε και ταυτίστηκε με τη συμπτωματικά παράλληλη φωτογραφική παρουσίαση του Νίκου Αλιάγα.
Η Πενικό είναι μια πολυτάλαντη γυναίκα, με δράση επαγγελματική, πολύμορφη, ευρεία και επιδραστική. Ταυτοχρόνως, έχει αναπτύξει μια βαθιά καλλιτεχνική ευαισθησία η οποία, από πολύ νωρίς, την οδήγησε στη φωτογραφική της περιπέτεια. Οι φωτογραφίες της, επομένως, αντανακλούν τη σύνθετη προσωπικότητά της. Εχουν μια κοινή ρίζα, μια ενιαία υπαρξιακή ιδεολογία, αλλά εκφέρουν και εκφράζουν διαφορετικές όψεις του κόσμου και των στοιχείων που τον συνθέτουν. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή έως τις 8 Οκτωβρίου.
