Ηταν καλοκαίρι του 2009 όταν πρωτοείδα την Πολίν Καρπίδα, στην έκθεση που διοργάνωνε κάθε Ιούλιο στην Υδρα για να συστήσει έναν νέο καλλιτέχνη στο διεθνές κοινό. Η διεθνούς φήμης συλλέκτρια –που είχε υποστηρίξει τον Ντάμιεν Χιρστ και τη Young British Artists παρέα του– είχε επιλέξει τον Νεοϋορκέζο Νέιτ Λόουμαν να δείξει τα έργα του στον εκθεσιακό χώρο της στο νησί. Ο καλλιτέχνης μού εξηγούσε πως ένα από αυτά ήταν μια ταφόπλακα που έγραφε το όνομά του με την ημερομηνία γέννησής του (αλλά όχι ακόμα θανάτου), που την είχε τοποθετήσει στο μικρό παρεκκλήσι της ιστορικής οικίας Μπουντούρη, την οποία είχε αγοράσει η Καρπίδα πολλά χρόνια πριν. «Pauline adored it!» επέμενε ο Λόουμαν.
Οσο για εκείνη, αδύνατη, με φακίδες που πρόδιδαν την αγγλική καταγωγή της, φιλική με όλους αλλά και με έναν αέρα κοσμοπολιτισμού και ανεπαίσθητης εκκεντρικότητας, κόμιζε το πνεύμα μιας άλλης εποχής που είχε πλέον εκλείψει τη χρονιά που κατέρρεε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είχε στη συμπεριφορά και στους τρόπους κάτι από τη χρυσή δεκαετία του 1960, όταν γνώρισε τον συμπατριώτη μας Κωνσταντίνο Καρπίδα, ιδρυτή της «Αρχιρόδον» μαζί με τον Θεόδωρο Κωνσταντόπουλο, τον πατέρα της Αλίκης Περρωτή. Επρόκειτο για την πρώτη «πολυεθνική» κατασκευαστική ελληνική εταιρεία που άφησε το στίγμα της στη Μέση Ανατολή και όχι μόνον.
Για τον Καρπίδα ήταν ο τρίτος κατά σειρά γάμος αυτός με την Πολίν, που είχε γεννηθεί στο Μάντσεστερ. Ο ίδιος είχε μυηθεί στην τέχνη από τον Αλέξανδρο Ιόλα. Χάρη στον Αλεξανδρινό, ο Καρπίδας έγινε τρανός συλλέκτης και μαικήνας, άφησε τον Ρενουάρ και γνώρισε από κοντά σπουδαίες μορφές της μοντέρνας τέχνης, αγόρασε έργα κατευθείαν από το ατελιέ τους και η πολύ νεότερη σύζυγός του διαμορφώθηκε από τις επαφές αυτές. Ελεγε ο Ιόλας: «Πρέπει να κάνεις παρέα με ανθρώπους είτε σπουδαίους στο πνεύμα, είτε στη γνώση, είτε στο ταλέντο, είτε στο πορτοφόλι», και εκείνη τα έζησε ακριβώς έτσι. Πολλοί την παρομοιάζουν σήμερα με την Πέγκι Γκούγκενχαϊμ, όμως πολύ περισσότερο θα έλεγε κανείς ότι έχει ομοιότητες με την Ντομινίκ ντε Μενίλ, που μαζί με τον σύζυγό της Ζαν έφτιαξαν μια τεράστια συλλογή πάλι με την υπογραφή του Ιόλα. Ενα μουσείο στο Χιούστον του Τέξας διαφυλάσσει μετά θάνατον τη φήμη και τα αποκτήματά τους.
Η Πολίν σταμάτησε να πηγαίνει στην Υδρα από το 2017, καθώς ήταν πιο δύσκολο λόγω της ηλικίας της. Αποφάσισε να πουλήσει πριν από κάποια χρόνια την οικία Μπουντούρη, στην οποία, εκτός από τη μαγευτική θέα στο λιμάνι, είχε και μερικά από τα ωραιότερα έργα τέχνης που είχα δει στη ζωή μου, ιδιαίτερα του ζεύγους Λαλάν. Ολα τους βγήκαν σε πλειστηριασμό τέτοια περίοδο το 2023 στο Παρίσι.
Τώρα ετοιμάζεται μια ακόμα δημοπρασία από τους Sotheby’s στο Λονδίνο, όπου θα βγουν στο σφυρί τα πολύτιμα έργα που είχε στην κατοικία της στη βρετανική πρωτεύουσα: από Νταλί και Τανγκί μέχρι Μαξ Ερνστ, Πικάσο, Γουόρχολ (ανακάλυψη και αυτός του Ιόλα). «Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου ως προσωρινή θεματοφύλακα των δημιουργιών τους, και νιώθω πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή τα έργα που συνθέτουν το σπίτι μου στο Λονδίνο να περάσουν στη νέα γενιά των θεματοφυλάκων», τόνισε. Με συνολικά 250 lots και εκτιμώμενη αξία που προσεγγίζει τα 60 εκατ. λίρες, η δημοπρασία αποτελεί την υψηλότερης αξίας συλλογή ενιαίας ιδιοκτησίας που έχει παρουσιαστεί ποτέ από τον οίκο Sotheby’s στην Ευρώπη. Θα πραγματοποιηθεί στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου, με ένα Evening Sale και ένα Day Sale, καθώς και με μια παράλληλη online δημοπρασία.
