Αν η Μύκονος είχε λαλιά, πώς θα μας διηγείτο την πρόσφατη ιστορία της; Μια λοξή ιδέα θα ήταν να τη δούμε μέσα από την πορεία ενός ιστορικού νυχτερινού κλαμπ, του ντόπιου ιδιοκτήτη του, των dj και των θαμώνων του. Θα έβγαινε από τις αφηγήσεις το ψυχογράφημα του τόπου; Ο Μυκονιάτης σκηνοθέτης Αντώνης Θεοχάρης Κιούκας έχει βραβευθεί στο παρελθόν για διεθνείς διαφημιστικές καμπάνιες του ΕΟΤ. Στα πλάνα του οι ξένοι είδαν μιαν άλλη Ελλάδα ως προορισμό που αξίζει κανείς να ανακαλύψει 365 ημέρες τον χρόνο. Το τελευταίο εγχείρημά του ωστόσο είναι διαφορετικό. Εφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στα 30 χρόνια του πρώτου μαζικού club της Μυκόνου, του περίφημου Cavo Paradiso, όπου περνάει όλη η καταγραφή της νυχτερινής διασκέδασης στο νησί. To φιλμ έχει την παγκόσμια πρεμιέρα του σήμερα, Παρασκευή, στον θερινό κινηματογράφο «Μαντώ» στην καρδιά της Χώρας. Εκεί θα βρεθεί και το ζεύγος των ιδιοκτητών και ιδρυτών, ο Νίκος Δαχτυλίδης και η Μαργαρίτα Αντωνίνη. Ο Δαχτυλίδης ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε πριν από τρεις δεκαετίες ότι θα ήθελε να φτιάξει ένα μπαρ στην ιδιόκτητη γη της οικογενείας του πάνω από την παραλία Paradise. Σ’ ένα ύψωμα, κυριολεκτικά έναν βράχο που αιωρείται στο πέλαγος, τόλμησε να ανοίξει ένα τεράστιο υπαίθριο μαγαζί, όταν όλα τα διάσημα του είδους, ακόμα και στην Ιμπιζα, ήταν σε εσωτερικούς χώρους. Ηταν μια καινοτομία που βρήκε από το πρώτο καλοκαίρι τεράστια ανταπόκριση.
Εκτοτε, το Cavo Paradiso έγινε από μόνο του προορισμός. Υπήρχαν άνθρωποι που έφταναν στη Μύκονο μόνο και μόνο για να πάνε στο μέρος αυτό. «Δεν έμοιαζε με το Pierros ή τις Μούσες, αλλά ήταν φτιαγμένο για να υποδέχεται εκατοντάδες ανθρώπους. Ηταν άλλης κλίμακας», εξηγεί ο Κιούκας που τα τελευταία δύο χρόνια εργάστηκε πάνω στο πώς εξελίχθηκε το συγκεκριμένο κλαμπ σε ένα από τα πλέον διάσημα στον κόσμο. Από τα ντεκ του πέρασαν όλοι οι μεγάλοι dj, όπως ο Ντέιβιντ Μοράλες. Εμφανίζονται και αυτοί στο ντοκιμαντέρ να λένε τη δική τους ιστορία, μαζί με τους promoters και βέβαια τους ανθρώπους του προσωπικού.
«Το αξιοθαύμαστο με το Cavo Paradiso δεν είναι μόνον ο μύθος γύρω από αυτό, αλλά η διάρκεια ζωής του. Ελάχιστα κλαμπ ανά την υφήλιο έχουν μείνει στα χέρια του ίδιου ιδιοκτήτη και ακόμα πιο λίγα έχουν μείνει τόσα χρόνια ανοιχτά και κυρίως δημοφιλή», μας εξηγεί. Ας μην ξεχνάμε και κάτι άλλο: ότι πέρα από τη διασκέδαση, στα μεγάλα κλαμπ γεννιέται η χορευτική μουσική. Το Cavo Paradiso, κρεμασμένο πάνω από το Αιγαίο, λειτούργησε καταλυτικά στη δημιουργία και συγκρότηση αυτού του είδους. Κάποτε αφορούσε μόνο τους νέους που είχαν επιλέξει να διασκεδάζουν με αυτόν τον τρόπο. Σήμερα, οι φανατικοί της dance culture γεμίζουν γήπεδα.
Ο σκηνοθέτης κλήθηκε να χωρέσει 30 χρόνια μέσα σε 55 λεπτά. Αξιοποίησε παλιά ντοκουμέντα, οπτικά και ηχητικά, φωτογραφίες, συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές και τους θαμώνες. Αν σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το κλαμπ, στο «φόντο» αντιλαμβάνεται κανείς πόσο έχει αλλάξει αυτές τις δεκαετίες η έννοια του clubbing αλλά και της μυκονιάτικης αίγλης. Μπορεί οι γκέι να άνοιξαν κυριολεκτικά τον χορό, αλλά μετά η κατάσταση εξελίχθηκε εντελώς διαφορετικά. Συνοδοιπόροι του Κιούκα στο εγχείρημα ο επί χρόνια συνεργάτης του κλαμπ Στάθης Λαζαρίδης που επωμίστηκε το σενάριο, αλλά και ο δημιουργός του image του Cavo Paradiso Γιώργος Ρεμβαλτάδος.
