«Το νέο μάς βρήκε σαν βόμβα υδρογόνου». Η πρώτη φράση που μας λέει η Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού, θεία αλλά και καθηγήτρια γαλλικών της Λένας Σαμαρά σε άλλες, ευτυχέστερες εποχές, αντικατοπτρίζει το κλίμα ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους της κόρης του πρώην πρωθυπουργού από το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, όταν άρχισε να μεταδίδεται σαν αστραπή το αποτρόπαιο μαντάτο. «Δεν θα το πιστέψεις… Εφυγε η Λένα…». Απαντες κεραυνοβολημένοι προσπαθούσαν να μάθουν το «τι» και το «πώς». Αλλά λίγη σημασία είχε. Η αναμέτρηση με την απάνθρωπη αίσθηση της αφόρητης αδικίας του θανάτου ενός τόσο νέου ανθρώπου είναι μια μάχη που δεν τελειώνει ποτέ.
Δεν ήταν μόνο η νεανική της ηλικία που επέτεινε την αίσθηση του σοκ και το βάθος του πόνου. Οσοι είχαν γνωρίσει τη Λένα Σαμαρά έστω και για λίγο διατηρούσαν τη μνήμη ενός αξιολάτρευτου πλάσματος, πράου και καλοσυνάτου, με το χαμόγελο στα χείλη, χωρίς το παραμικρό ίχνος ναρκισσισμού ή φιλαυτίας. «Ηταν ο πιο καλός, ο πιο άκακος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου», λέει με συγκίνηση η Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού. «Τέτοιο πλάσμα δεν έχει περάσει από τα χέρια μου και το λέω με πλήρη γνώση αυτού που λέω. Κι αν έχουν περάσει παιδιά από μένα, ως καθηγήτρια γαλλικών, αγόρια και κορίτσια που αργότερα άνοιξαν τα φτερά τους και έγιναν απόφοιτοι του Χάρβαρντ και άλλων σπουδαίων σχολείων του κόσμου. Αλλά την αγνότητα, την καλοσύνη της Λένας δεν τη συνάντησα ποτέ ξανά στη σταδιοδρομία μου. Ηταν ένας άγγελος».
Η Λένα Σαμαρά γεννήθηκε και μεγάλωσε στα σπίτια της Κηφισιάς που διατηρούσαν ζωντανή την ανάμνηση και την αύρα της διάσημης προγιαγιάς του αγαπημένου της πατέρα, Πηνελόπης Δέλτα. Αυτό ήταν το ιστορικό και πολιτισμικό περιβάλλον που την έθρεψε και τη διαμόρφωσε. Ηταν πολύ κοντά στη μητέρα της, Γεωργία Κρητικού-Σαμαρά και είχε αδυναμία στον μικρότερο αδελφό της Κωνσταντίνο. Αποφοίτησε το 2008 από το Κολλέγιο Αθηνών μαζί με μια φουρνιά παιδιών που είχαν επίσης αναγνωρίσιμους γονείς από την ελίτ της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας: τη Μαργαρίτα-Ελενα Παπανδρέου, τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο, την Παυλίνα Βουλγαράκη, τον Κωνσταντίνο Λιάπη και άλλους. Ακολούθησαν σπουδές πολιτικού μηχανικού στο Πανεπιστήμιο City του Λονδίνου, στα βήματα της μητέρας της. Οι δύο μεγάλες της αγάπες ήταν ο πολιτισμός σε όλες του τις μορφές και το τένις.
Το 2007, μαζί με συμμαθητές της από το Κολλέγιο Αθηνών, ταξίδεψε στο Πεκίνο για το πρόγραμμα Heart-to-Heart Partnership, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της ελληνικής πρεσβείας ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008. Παρά το βαρύ οικογενειακό όνομα και την πολιτική καριέρα του πατέρα της, επέλεξε μία απολύτως διακριτική κοινωνική παρουσία, πολλές φορές στο πλευρό των γονιών της και του αδελφού της, στο πλαίσιο μιας παράστασης ή συναυλίας στην Αθήνα και στην Επίδαυρο. Κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που κάνει τον άφατο πόνο φίλων και συγγενών ακόμα μεγαλύτερο. Ενας άνθρωπος που ζούσε τη ζωή του χωρίς να επιβάλει την παρουσία του, υπόδειγμα ευαισθησίας και ενσυναίσθησης και που τα πράγματα ήρθαν έτσι και έφυγε τόσο άδικα και τόσο πρόωρα. Το τελευταίο αντίο στη Λένα Σαμαρά θα πουν η οικογένεια, συγγενείς και φίλοι τη Δευτέρα στη 1 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών.
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Πουρνάρα
