To πρωί της 14ης Ιουλίου τα συνεργεία δούλευαν πυρετωδώς στη Βασιλίσσης Ολγας, λες και γνώριζαν ότι το βράδυ το Ζάππειο θα πρέπει να φορέσει τα «καλά» του. Από την πλευρά του Αρδηττού έως και οι φυτεύσεις είχαν τελειώσει, αλλά προς τη μεριά της Αμαλίας κυριαρχούσε ακόμη το χάος του εργοταξίου με τα εκσκαπτικά να πηγαινοέρχονται μέσα στον καύσωνα.
Το απογευματάκι, το σκηνικό άλλαξε. Το Μέγαρο άρχισε να υποδέχεται σταδιακά τους επισήμους για τη μεγάλη εθνική εορτή της Γαλλίας. Μικρές πινελιές υπενθύμιζαν στους προσκεκλημένους ότι η αισθητική είναι ζήτημα τιμής για τον λαό αυτό. Οι κίονες, τα μικρά φαναράκια στα κιόσκια όπου γινόταν ο έλεγχος στοιχείων των καλεσμένων, όπως και οι χαρτοπετσέτες για τα εδέσματα, ενώ ήταν βεβαίως στα χρώματα της τρικολόρ, bleu, blanc, rouge.
Την ώρα που ανέβαινα τα σκαλοπάτια, με προσπέρασαν με χάρη και τάξη οι φοιτητές της Ειδικής Στρατιωτικής Σχολής του Saint Cyr με τις εντυπωσιακές τους στολές. Λίγες ώρες πριν είχαν ανεβεί παρατεταγμένα στον Ιερό Βράχο για να προσκυνήσουν τις απαρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ψάλλοντας τη Μασσαλιώτιδα. Στην είσοδο του Ζαππείου τοποθέτησαν κατά τη γαλλική στρατιωτική παράδοση τα kepi τους σε σχήμα πυραμίδας και τα φτερά που τα στόλιζαν –σαν αλλόκοτα πτηνά– έκλεβαν τις εντυπώσεις. Από κοντά και οι δικοί μας αξιωματικοί που έκαναν αισθητή την παρουσία τους.
Στο αίθριο είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος που αναζητούσε λίγη δροσιά, καθώς τα μάρμαρα εξέπεμπαν τη θερμότητα που είχαν απορροφήσει όλη την ημέρα. Μέλη της γαλλικής παροικίας στην Αθήνα, ξένοι πρεσβευτές με τις λιμουζίνες τους, άνθρωποι του πολιτισμού, των γραμμάτων, των επιστημών, της γαστρονομίας γεύονταν τα εξαιρετικά εδέσματα που σερβίρονταν –όπως και τα ποτά– σε ειδικούς μπουφέδες στους εσωτερικούς χώρους. Ολοι μασουλούσαν καναπεδάκια με αντζούγιες, αυγοτάραχο, κατσικίσιο τυρί και μοσχαράκι.
Τα θέματα στα πηγαδάκια επικεντρώνονταν στις διακοπές και στη ζέστη, που έκανε τους άνδρες με τα κοστούμια και τις γραβάτες τους να υπομένουν στωικά. Ενα τέταρτο μετά τις εννέα, η κομψή Γαλλίδα πρέσβειρα Λοράνς Αουέρ ανέβηκε στο βήμα εκφωνώντας έναν λόγο που έκρυβε τη ζεστασιά την οποία αισθάνονται οι Γάλλοι για εμάς και εμείς γι’ αυτούς. Ενας αιωνόβιος δεσμός, ο οποίος στα πρόσφατα δύσκολα χρόνια έγινε ακόμη πιο ισχυρός.
Εκπαίδευση και πολιτισμός
Η πρέσβειρα αναφέρθηκε βεβαίως στους τομείς της πολιτικής, της άμυνας, της οικονομίας, αλλά δεν παρέλειψε την εκπαίδευση και τον πολιτισμό λέγοντας πως το φθινόπωρο η Université Sorbonne Paris Nord θα γίνει το πρώτο γαλλικό πανεπιστήμιο που θα ιδρύσει παράρτημα στην Ελλάδα. Το Γαλλικό Ινστιτούτο ήδη οργανώνει ένα πρόγραμμα με θέμα την Εκστρατεία του Μοριά και τα 200 χρόνια Φιλελληνισμού, ενώ το πρόγραμμα Francophîles προτείνει ξεναγούς σε νεαρούς γαλλόφωνους τουρίστες των ελληνικών νησιών.
Τιμώντας τη γεύση η πρέσβειρα είπε ότι η γαστρονομική εκδήλωση «Merci chef» θα επιστρέψει το 2026 με τη συμμετοχή σεφ, εστιατορίων και σχολών εστίασης. Τελείωσε βέβαια με τη φράση: «Αγαπητοί καλεσμένοι, η σχέση μεταξύ των χωρών μας βασίζεται στους εξαιρετικούς ανθρώπινους δεσμούς, σε μια φιλία που διαπερνά εποχές και κρίσεις. Ζήτω η Δημοκρατία, ζήτω η Γαλλία και ζήτω η ελληνογαλλική φιλία». C’ est vrai!
