Χαρούμενες φωνές, γελαστά πρόσωπα, σφιχτά αγκαλιάσματα. Ο κοινός σφυγμός που κάνει τις καρδιές όλων των θεατών να συγχρονίζονται. Αυτό αισθάνθηκαν όσοι βρέθηκαν στην πατροπαράδοτη «Γιορτή του Μεσοκαλόκαιρου» στην «Πόρτα Ανοιχτή» στις 19 Ιουνίου, με μουσική, θέατρο, χορό και κυρίως συγκίνηση. Τι πιο όμορφο από το να βλέπει κανείς τα μέλη τριών καλλιτεχνικών ομάδων –μουσικής, θεάτρου και χορού– τα οποία παρουσίασαν έργα που δημιουργήθηκαν και ερμηνεύτηκαν από άτομα με και χωρίς αναπηρία, αποδεικνύοντας στην πράξη πως η τέχνη είναι καθοριστικός παράγοντας στη ζωή κάθε ανθρώπου. Και πως τελικά τίποτε δεν μπορεί να είναι πιο ιαματικό από αυτήν.
Παιδιά, γονείς, προσωπικό και φίλοι της Εταιρείας γέμισαν το θέατρο και την αυλή σε αυτή τη συνάντηση που έχει έναν παραπάνω λόγο ύπαρξης από το να φανερώνει τη δουλειά που έγινε μέσα στο περασμένο έτος. Προβάλλει χαμηλόφωνα και ουσιαστικά τα πεπραγμένα ενός θεσμού με πέντε δεκαετίες ζωής, που στάθηκε κοντά σε χιλιάδες παιδιά με εγκεφαλική παράλυση και στις οικογένειές τους. Και αν τώρα η καλλιτεχνική παιδεία δείχνει κάτι το αυτονόητο, όταν η Δάφνη Οικονόμου, «ψυχή» του εγχειρήματος, μιλούσε για την ανάγκη αυτή, στα αυτιά κάποιων τα λόγια της ακούγονταν σαν χίμαιρα.
Το είχε άλλωστε διαπιστώσει η ίδια, ως μητέρα του Θέμου που έπασχε από εγκεφαλική παράλυση, γεγονός που την ώθησε μαζί με άλλους φωτισμένους ανθρώπους να ξεκινήσουν την Εταιρεία Σπαστικών το 1972. Τότε, τα ανάπηρα παιδιά δεν έπαιζαν: «Κάπως δεν είχε σκεφτεί ο κόσμος ότι δεν μπορούν να κάνουν φυσικοθεραπεία από το πρωί έως το βράδυ ή έστω να μαθαίνουν γράμματα. Πρέπει να παίζουν κιόλας. Και κάναμε προγράμματα ψυχαγωγίας, τα πρώτα προγράμματα ψυχαγωγίας στην Ελλάδα πρέπει να πω», θυμάται για εκείνη την περίοδο.
Η «Πόρτα Ανοιχτή» (όπως μετονομάστηκε η Εταιρεία) ήταν πάντα πρωτοπόρος σε αυτό ώστε να έχουν δυνατότητα τα μέλη της να αναπτύξουν τις δημιουργικές τους ικανότητες, σε ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει τη συνεργασία, την αναζήτηση και την προσωπική έκφραση. Πέρα από αυτό, για όσους συμμετέχουν αλλά και για όσους παρακολουθούν τα δρώμενα είναι η καλύτερη απόδειξη για το πόσο ευεργετική μπορεί να είναι η κοινωνικοποίηση και η αίσθηση ότι υπάρχει ένας κοινός σκοπός.
Στην εκδήλωση, η χορωδία Coro Piccolo, υπό τη διεύθυνση της Στέλλας Λέσση, παρουσίασε τα «Τραγούδια του κόσμου», ακολούθησε η χορευτική παράσταση «This is my body» από την ομάδα χορού «Ρόδι/Ρόδο», σε χορογραφία της Ελένης Φορτώση, και η εκδήλωση έκλεισε πανηγυρικά με τη θεατρική παράσταση «Γέννηση», σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Δάφνης Οικονόμου, που παρουσιάστηκε από το σύνολο των ηθοποιών, χορευτών, τραγουδιστών και όλων των εθελοντών της Καλλιτεχνικής Λέσχης. Η συνέργεια των ομάδων ανέδειξε, για ακόμη μία φορά, τη δύναμη της συνδημιουργίας και τον καλλιτεχνικό πλούτο που γεννιέται όταν η συμμετοχή είναι πραγματικά ανοιχτή σε όλους.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους φίλοι, γονείς και σταθεροί υποστηρικτές της «Πόρτας Ανοιχτής». Ιδιαίτερη χαρά έδωσε η παρουσία και συμμετοχή στην παράσταση των παιδιών της οργάνωσης The Home Project, επιβεβαιώνοντας τη σημασία του έργου της «Πόρτας Ανοιχτής» στους χώρους της τέχνης, της εκπαίδευσης και της συνύπαρξης. Και του χρόνου!
