Οι πεσσοί στο περιστύλιο του Ζαππείου είναι μαρμάρινες Καρυάτιδες με διαυγές βλέμμα στο υπερπέραν σαν να βλέπουν το μέλλον που δεν μπορούμε να διακρίνουμε. Το μόνον σίγουρο βέβαια για εμάς είναι ότι το αύριο περνάει από την επιστήμη και τη χρήση που θα γίνει στις νέες ανακαλύψεις χαρισματικών ανθρώπων. Τα σκεπτόμουν όλα αυτά την Τρίτη το βράδυ, την ώρα που περίμενα να ξεκινήσει η απονομή του Ιδρύματος Μποδοσάκη, που από το 1992 απονέμει τα επιστημονικά του βραβεία σε νέους Ελληνες επιστήμονες. Για μια ακόμα χρονιά ο φορέας ανέδειξε τον ανθό του ελληνικού ερευνητικού δυναμικού, μέσα από το έργο τεσσάρων πρωτοπόρων συμπατριωτών μας, παρουσία εκπροσώπων της Πολιτείας και σημαντικών προσωπικοτήτων από τον ακαδημαϊκό, επιστημονικό και επιχειρηματικό χώρο, τις τέχνες και τα γράμματα.
«Οικοδέσποινα» της βραδιάς που καλωσόριζε διά χειραψίας όλους τους προσκεκλημένους στο Μέγαρο, η επικεφαλής του Ιδρύματος Αθηνά Δεσύπρη. Το συγκινητικότερο στην τελετή ήταν το πάθος με το οποίον μίλησαν οι βραβευθέντες για το αντικείμενό τους. Κατάφερναν ακόμα και δυσνόητα επιστημονικά δεδομένα να τα μετατρέψουν μέσα στα λεπτά που διαρκούσε ο λόγος τους σε εύληπτα συνταρακτικά συμπεράσματα για το τι έχει καταφέρει η ανθρωπότητα. Οπως η Μαρία Πετροπούλου, επίκουρη καθηγήτρια Φυσικής στο ΕΚΠΑ που βραβεύθηκε στις Βασικές Επιστήμες στον κλάδο της Φυσικής. Μας προσκάλεσε σε μια εξερεύνηση του αόρατου σύμπαντος παρουσιάζοντας πώς ο συνδυασμός τριών αγγελιοφόρων (φως, κοσμικές ακτίνες και νετρίνα) μας προσφέρει μια πιο πλήρη εικόνα για αντικείμενα που βρίσκονται εκατοντάδες εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από εμάς.
Από την Αστροφυσική περάσαμε σ’ ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα του 21ου αιώνα που αναδείχθηκε μέσα από τη δουλειά της Βίκυς Φούκα, αναπληρώτριας καθηγήτριας Πολιτικής Επιστήμης στο Στάνφορντ που βραβεύθηκε στις Κοινωνικές Επιστήμες στον κλάδο της Πολιτικής Επιστήμης. Συνδυάζοντας ιστορική και στατιστική ανάλυση εξετάζει κοινωνίες που έχουν γίνει αποδέκτες μεγάλων μεταναστευτικών ροών σε βάθος χρόνου. Μελετάει πώς διαφορετικοί παράγοντες και κρατικές πολιτικές επηρέασαν την κοινωνική ένταξη και τις κοινωνικές ταυτότητες των μεταναστών.
H Σταυρούλα Χάτζιου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Μοριακής, Κυτταρικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας και Χημείας στο Γέιλ πήρε Επιστημονικό Βραβείο για τις Βιοεπιστήμες. Η έρευνά της εστιάζεται στο ερώτημα πώς το σώμα μας διακρίνει μεταξύ καλών και κακών μικροβίων κάνοντας τη σύζευξη χημείας και μικροβιολογίας. Μέσα από το έργο της ευελπιστεί να συμβάλει στην ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων για τη διάγνωση και τη θεραπεία γαστρεντερικών καρκίνων και να αποκαλύψει νέες συνδέσεις μεταξύ διατροφής, βακτηρίων και ασθενειών, εμπνέοντας νεότερες γενιές επιστημόνων και ειδικότερα γυναικών.
Ο Ιωάννης Γκιουλέκας, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Ρομποτικής του Κάρνεγκι Μέλον, διακρίθηκε στις Εφαρμοσμένες Επιστήμες Τεχνολογίας και ιδιαίτερα στον κλάδο της Τ.Ν. Το ερευνητικό του έργο επικεντρώνεται στην υπολογιστική απεικόνιση με μια τεχνολογία η οποία μέσω κατάλληλων αλγορίθμων δημιουργεί τρισδιάστατη απεικόνιση «κρυμμένων» αντικειμένων, τα οποία δεν είναι απευθείας ορατά σε μια κάμερα και εφαρμόζεται στην ιατρική και τη βιομηχανία. Την απονομή των επιστημονικών βραβείων Ιδρύματος Μποδοσάκη 2025 πραγματοποίησαν δύο διακεκριμένοι επιστήμονες, βραβευθέντες με Επιστημονικό Βραβείο το 1996. Ο καθηγητής Ιωάννης Κεβρεκίδης, Bloomberg Distinguished Professor στο Johns Hopkins Whiting School of Engineering και στην Ιατρική Σχολή και ο Θεόδωρος Θεοδώρου, καθηγητής στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και της National Academy of Engineering των ΗΠΑ.
