Kάθε φορά που περνώ έξω από το Μουσείο Λαλαούνη ευφραίνεται η καρδιά μου, αλλά με καταλαμβάνει και ένα είδος υπερηφάνειας. Διότι στέκει στον ίσκιο του Παρθενώνα με χάρη, αλλά κυρίως με την αξιοσύνη που κληρονόμησε από τον ιδρυτή του, τον αείμνηστο Ηλία Λαλαούνη. Ο ίδιος θέλησε στη γειτονιά όπου μεγάλωσε και την οποία λάτρεψε να φτιάξει ένα φορέα ο οποίος να δείχνει σε όλους τους επισκέπτες της Αθήνας την ομορφιά του ελληνικού κοσμήματος και τη σύνδεσή του με την αρχαιότητα. Το ΜΚΗΛ στεγάζεται στο παλιό εργαστήριό του στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, σε μία όμορφη οικία της δεκαετίας του ’30, η οποία ανακαινίσθηκε από τον Βασίλη Γρηγοριάδη σε σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Μπερνάρ Ζερφούς. Σήμερα φιλοξενεί στις μόνιμες συλλογές του περισσότερα από 4.000 κοσμήματα και μικρογλυπτά από 50 συλλογές, σχεδιασμένες από τον χαρισματικό συμπατριώτη μας, μεταξύ του 1940 και 2000. Ακάματα δημιουργικός και πολυμήχανος στην έμπνευση, δεν σταμάτησε να δημιουργεί. Το μουσείο του δεν είναι απλώς μια κιβωτός αισθητικής, αλλά και ένα γόνιμο φυτώριο εκπαίδευσης του βλέμματος. Αυτό άλλωστε τον ένοιαζε πιο πολύ και από τη δημιουργία: η γνώση, η καλλιέργεια και η παιδεία.
Χάρις στις προσπάθειες που καταβάλλουν οι θυγατέρες του, και κυρίως η Ιωάννα, το μουσείο είναι αναγνωρίσιμο διεθνώς και συνεχώς δραστήριο. Τα δε περιοδικά αφιερώματα είναι εξαιρετικά και πρωτίστως επιμορφωτικά. Φεύγοντας έχεις αποκομίσει πολλές πληροφορίες για ολόκληρη την τέχνη του κοσμήματος και κυρίως για το τι συμβαίνει σε αυτόν τον τομέα σε ολόκληρο τον κόσμο. Η τελευταία έκθεση, που έχει τίτλο «Πύλες Μετάβασης» (Gates of Transition), εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες από την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη με την παρουσία πολλών επισήμων και βέβαια σύμπασας της οικογενείας Λαλαούνη. Είναι η νέα εκδοχή της καθιερωμένης Μπιενάλε Σύγχρονου Εικαστικού Κοσμήματος, με τη συμμετοχή 80 Ελλήνων και διεθνών δημιουργών. Καταξιωμένοι καλλιτέχνες κοσμήματος από την Ελλάδα και τον κόσμο παρουσιάζουν καρφίτσες και μικρογλυπτά αντικείμενα, αντανακλώντας τις σύγχρονες τάσεις στη δημιουργία διακοσμητικών τεχνών.
Από την Αργεντινή μέχρι τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία και από την Ιταλία μέχρι την Τουρκία, τη Νότιο Αφρική, την Αυστραλία και την πατρίδα μας, η ποικιλομορφία των συμμετοχών παίρνει σάρκα και οστά από τη θεματολογία και τις τεχνικές κατασκευής. Πολύτιμα και ευτελή υλικά συνδυάζονται μεταξύ τους, όπως επίσης η καινοτομία και η βιωσιμότητα, ενώ ταυτόχρονα αποτυπώνουν την προσωπική έκφραση κάθε καλλιτέχνη. Μέσα από τις «Πύλες Μετάβασης», άλλωστε, διαφαίνεται η καλλιτεχνική ταυτότητα κάθε δημιουργού, όπως αυτή διαμορφώνεται με τις συνεχείς αλλαγές που βιώνει, πάντοτε σε συνάρτηση με τις κοινωνικές μεταβολές.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και το τέλος του τρέχοντος έτους, ενώ υπάρχουν διαρκώς και ξεναγήσεις από τους επιμελητές. Αξίζει μια βόλτα για να δείτε πως η θεματική της έκθεσης προσέφερε στους καλλιτέχνες την ευκαιρία να αφοσιωθούν στη δημιουργία ενός μοναδικού έργου τέχνης, κατασκευασμένου σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή χρονική στιγμή, με ένα επιλεγμένο μέσο έκφρασης στο πλαίσιο μιας κοινής δημιουργικής ιδέας. Συσπειρώνοντας τους εικαστικούς σε μία έκθεση, κάθε δύο χρόνια, αναδύεται ένα δίκτυο που τους επιτρέπει να έρθουν σε αμφίδρομη επαφή με το κοινό, αλλά και μεταξύ τους.
