Η καλή φίλη της στήλης Μάρω Πρεβελάκη μας έστειλε μια συγκινητική ανταπόκριση με αφορμή την 1η του Μάη:
Για εμάς εδώ, για τον Ελληνισμό στο Παρίσι, η Πρωτομαγιά είναι σημείο αναφοράς. Στην Ελληνική Νεανική Εστία στο Σατενέ-Μαλαμπρί συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου, κάθε προέλευσης και κάθε ηλικίας. Κάθεται σε τραπέζια στημένα στο ύπαιθρο, υπό τη μουσική και τα τραγούδια μια μικρής ad hoc ορχήστρας. Απολαμβάνει το φαγητό της επιτόπιας ψησταριάς, το κρασί, τους λουκουμάδες. Οι παρέες αναμειγνύονται, συντίθενται και ανασυντίθενται στους κυκλικούς παραδοσιακούς χορούς· συνοδεύουν και χειροκροτούν και τον εκάστοτε ειδήμονα του ζεϊμπέκικου. Ερχονται πάντα οι Γάλλοι αιρετοί της περιοχής, τμήμα αναπόσπαστο της εορτής. Ερχονται διπλωμάτες, εστιάτορες, επιχειρηματίες, καθηγητές, καταστηματάρχες. Φέτος πρωτοεμφανίστηκε και ο νεοφερμένος πρέσβης Αντώνης Αλεξανδρίδης.
Η Ελληνική Εστία, το Foyer Hellénique des Jeunes, ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας και λειτουργεί από το 1971, αρχικά ως οικοτροφείο – ελληνικό σχολείο αρρένων· στη συνέχεια ως ξενώνας για φοιτητές και φοιτήτριες από την Ελλάδα. Είναι μοναδική στο είδος και στη λειτουργία της στη Δυτική Ευρώπη. Ο παραδοσιακός εορτασμός της Πρωτομαγιάς ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, συνδεδεμένος με την ονομαστική εορτή του τότε διευθυντού της Εστίας, του πατέρα Ιερεμία, μετέπειτα Μητροπολίτη Γαλλίας – ένας ιδιαιτέρως προσιτός και αγαπητός ιεράρχης. Εξελίχθηκε σε ένα τοπικό έθιμο.
Η φετινή Πρωτομαγιά είχε ξεχωριστό χαρακτήρα. Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, σχεδόν καλοκαιρινή, η άνοιξη αισθητή – σαν αντίδοτο στους σκοτεινούς καιρούς μας. Κυρίαρχη μορφή ο Σεβασμιώτατος κ. Δημήτριος, ο Μητροπολίτης μας, με τον ακούραστο πανταχού παρόντα πατέρα Παναγιώτη να προλαβαίνει και να πράττει τα πάντα για τους πάντες. Κυκλοφορούσε ένας κόσμος φίλων, κάποτε και αγνώστων μεταξύ τους, από κοινού με τους ιερείς, ως μέλη της ίδιας οικογένειας. Είναι ο κόσμος που καλημερίζεται ακόμη με το «Χριστός Ανέστη», ως δείγμα ανήκειν. Πρόκειται για τον κόσμο του Αγίου Στεφάνου, του θαυμαστού Ορθοδόξου Καθεδρικού Ναού στο Παρίσι, εκεί όπου πραγματικά χτυπά η καρδιά του Ελληνισμού. Η Εστία στο Σατενέ-Μαλαμπρί είναι προέκταση της Μητρόπολης – όχι ως τελετουργικό, αλλά ως ατμόσφαιρα. Αυτές οι συγκεντρώσεις είναι μια άλλη μορφή λειτουργίας, όπου κυριαρχεί η αλληλεγγύη, η χαρά της συνύπαρξης, η μνήμη. Αυτή τη μνήμη υπενθύμισε και μοιράστηκε μαζί μας ο Νίκος Αλιάγας, το enfant gâté της παρισινής διασποράς, ο οποίος έφθασε με όλη του την οικογένεια. Παλαιός οικότροφος μαθητής στο σχολείο της Εστίας, αναφέρθηκε με ορατή συγκίνηση στους δασκάλους του, ιερείς και μη· στους συμμαθητές του, παρόντες και απόντες· στην οικογένειά του, στενή και ευρύτερη· στην Ελλάδα και στη Γαλλία, στις δύο συμπληρωματικές πατρίδες. Αυτός είναι ο «άλλος» Νίκος που μεγάλωσε δίπλα μας και του οποίου την πορεία την παρακολουθούσε στενά όλος ο κόσμος της Εκκλησίας. Και στο τέλος, για του λόγου το ασφαλές, άρχισε να ερμηνεύει γνωστά και αγαπητά τραγούδια, παρασύροντας φυσικά και όλους εμάς μαζί του.
Το Παρίσι είναι μια πόλη μεγάλη και ανοιχτή, όπου χωρούν διαφορετικές καταγωγές, νοοτροπίες, γλώσσες, παραδόσεις. Δεν εξαιρείται όμως από την πολλαπλή κρίση των ημερών μας. Ανησυχίες, άγχη, φόβοι, προϊόντα της γενικευμένης αστάθειας, έχουν εγκατασταθεί στην πολυάνθρωπη, πολύβοη παρισινή καθημερινότητα. Οι δικοί μας Ελληνες, κυρίως οι νεότεροι, έχουν βρει καταφύγιο και ορμητήριο στον παρηγορητικό χώρο και λόγο της ανοιχτής τοπικής εκκλησίας. Εδώ, «των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο Γαλαξία».
