Ηταν παλαιάς κοπής Αθηναίος, με τρόπους αρχοντικούς και γενναιοδωρία που δεν βρίσκει κανείς σήμερα. Στις 27 Απριλίου έφυγε από τη ζωή ο Σπύρος Μεταξάς (1935-2025), που μαζί με τον αδελφό του, Ηλία, απoτέλεσαν την τρίτη και τελευταία γενιά που είχε στα χέρια της το διάσημο κονιάκ. Πέρα από την επιχειρηματική του δράση, ωστόσο, η προσφορά του καταγράφεται και μέσα από το Νοσοκομείο Μεταξά στον Πειραιά (που ανεγέρθηκε και λειτούργησε χάρη σε δωρεές του θείου του, Αγγελου) αλλά και στη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, καθώς υπήρξε πρόεδρος της Επιτροπής. Γεννήθηκε το 1935 σε μια πολυκατοικία του Ζαμπέλη απέναντι από το Ζάππειο. Ως πρωτότοκος έλαβε το όνομα του διάσημου παππού του, ο οποίος ήταν Ψαριανός στην καταγωγή, γεννήθηκε στη Χαλκίδα και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά όταν αναπτυσσόταν ως το εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο της Αττικής. Ο Σπύρος Μεταξάς ο πρεσβύτερος είχε εφεύρει το μοναδικό μείγμα από οινικό οινόπνευμα, Μοσχάτο Σάμου και βότανα που έγινε το διασημότερο ελληνικό ποτό ανά τον κόσμο.
Ο Σπύρος Μεταξάς ο νεότερος μαζί με τον αδελφό του, Ηλία, αποφοίτησαν από το Κολλέγιο Αθηνών. Ο πρώτος πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ, διοίκηση επιχειρήσεων στο Ντιτρόιτ, και ο δεύτερος σπούδασε οινολόγος στην Ντιζόν της Γαλλίας. Ηταν χαρακτήρες αντιθετικοί και αλληλοσυμπληρωματικοί. Ο μεγαλύτερος ασχολήθηκε με την εμπορική δραστηριότητα και ο μικρότερος με την ίδια την παραγωγή. Ωστόσο, τα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν δεν ήταν λίγα.
«Ο πατέρας μας Ανδρέας, που εργαζόταν κι αυτός με τα αδέλφια του, ήθελε από νωρίς να μας βάλει να συνηθίζουμε στο πνεύμα της δουλειάς και μας έπαιρνε μαζί στον Πειραιά, όπου από καθαρή τύχη το κτίριό μας είχε γλιτώσει από τους βομβαρδισμούς. Οταν φτάσαμε να πάρουμε εμείς στα χέρια μας τα ηνία τη δεκαετία του 1950, η επιχείρηση είχε αντέξει τη Μικρασιατική Καταστροφή, δύο πολέμους, ποτοαπαγόρευση στην Αμερική, συνεχόμενες οικονομικές κρίσεις στη χώρα μας. Σκεφτείτε ότι όταν ξεκίνησε να παράγεται το Metaxa, τα σύνορά μας μόλις είχαν συμπεριλάβει τη Θεσσαλία και την Αρτα», δήλωνε ο Ηλίας Μεταξάς σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Κ».
Οταν παρέλαβαν την επιχείρηση το 1955 είχε τη μορφή της βιοτεχνίας, στους τοίχους είχε τούβλα, κάτω άμμο και οι 40 εργάτες δούλευαν με τα χέρια. Εφτιαξαν νέες εγκαταστάσεις και ο Σπύρος άρχισε να ταξιδεύει σε Ανατολή και Δύση για την προώθηση.
Οι δουλειές μεγάλωναν και έτσι έγινε νέα μονάδα που ξεκίνησε να κτίζεται το 1967 στην Κηφισιά, στο 13ο χλμ. της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας, με απόλυτα σύγχρονο εξοπλισμό. Παράλληλα, με την πρόοδο του εργοστασίου, οι δύο Μεταξάδες έκαναν τεράστιο αγώνα και στην εσωτερική αγορά αλλά και στο εξωτερικό για να κατοχυρώσουν και να αναδείξουν τη διαχρονική αξία του ελληνικού αυτού μπράντι. Το 1989 η επιχείρηση πωλήθηκε στην Diageo. O εκλιπών παντρεύτηκε δύο φορές, απέκτησε τέσσερα παιδιά, μία κόρη και τρεις γιους. Η επιθυμία του ήταν να αποτεφρωθεί στην Ελβετία και να ταφεί στον τάφο της μητέρας του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
