«Στὸν Ἐπιτάφιο, στὸν Ἅι-Δημήτρη τὸ Λουμπαρδιάρη. Ὁ Ἐπιτάφιος τῆς Στέρνας. Στεκόμασταν ἀντίκρυ στὴν ἐκκλησιὰ στοὺς πρόποδες τοῦ Φιλοπάππου. Κεριὰ ἀναμμένα τριγύρω κι ἀντίκρυ. Ἡ σκοτεινὴ Ἁκρόπολη (ὄχι φωταγωγημένη, εὐτυχῶς) δεξιά. Εὐωδιὰ ἀπὸ θυμάρι. Τὰ ἴδια δεδομένα, ὅπως τότε, ὅμως τόσο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὶς ρίζες, καὶ τόσο χαλασμένοι οἱ ἄνθρωποι· ρωτιέται κανεὶς γιατί ἦρθαν – κουβεντιάζουν μεταξύ τους, ὅπως στὸν καφενέ· ἦρθαν ἀπὸ συνήθεια ποὺ γίνεται ὁλοένα χωρὶς περιεχόμενο. Καὶ τ’ αὐτοκίνητα στὸ στενὸ δρόμο, ἀνάμεσα στὴν ἐκκλησιὰ καὶ τὸ λόφο, χαλνᾶν τὸν κόσμο μὲ τὰ κλάξον. Αἴσθημα πὼς ἡ Ἑλλάδα, ὅπως τὴ δείχνει ἡ Ἁθήνα, ὁλοένα στραγγίζει».
Στον τελευταίο τόμο (Μέρες Θ΄, εκδ. Ικαρος), που ολοκληρώνει το προσωπικό του ημερολόγιο, ο Γιώργος Σεφέρης μάς χαρίζει από το μακρινό 1964 (2/5/64) μια πολύτιμη μαρτυρία για την έκπτωση της πάλαι ποτέ πάνδημης κατανυκτικής εμπειρίας που συνόδευε τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και της Ανάστασης στην Αθήνα. Να μη γελιόμαστε: για να καταλάβεις Πάσχα στην ξεχειλωμένη μας πρωτεύουσα, θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια.
Σε αυτό το άχαρο πλαίσιο, έχει έρθει τα τελευταία χρόνια το Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής για να προσφέρει σε Αθηναίους και επισκέπτες κάτι από τη μυσταγωγία των ημερών· φέτος, μάλιστα, πληθωρικότερο (περισσότερες από 50 συναυλίες) και μαζικότερο από ποτέ και με ελεύθερη είσοδο σε όλες τις εκδηλώσεις του πυκνού πενθήμερου προγράμματος. Το χρωστάμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή και στο υπουργείο Πολιτισμού, τους δύο συνδιοργανωτές, αλλά και στη Eurobank και στο Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση, τον χορηγό και τον δωρητή του φεστιβάλ, αντιστοίχως. Η αυλαία πέφτει σήμερα με την πασχαλινή συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στο ΚΠΙΣΝ. Με την ευκαιρία της τελευταίας ημέρας, ρωτήσαμε τον καλλιτεχνικό διευθυντή της ΕΛΣ Γιώργο Κουμεντάκη για τις προσδοκίες που δημιουργεί η φετινή μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου.
«Το 3ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής είναι μέχρι στιγμής και το πιο επιτυχημένο», λέει στην «Κ» ο Γιώργος Κουμεντάκης. «Οι δρόμοι της Πλάκας και του κέντρου της Αθήνας έχουν γεμίσει από τις μελωδίες και τους ψαλμούς της μουσικής που αναφέρεται τόσο στα θεία όσο και στα ανθρώπινα πάθη. Το φεστιβάλ αποτελεί μια ευκαιρία να συναντηθούμε, να επικοινωνήσουμε, να βιώσουμε ως μέλη μιας μεγάλης κοινότητας ανθρώπων την κατανυκτική αυτή μουσική εμπειρία». Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του «για τους χιλιάδες θεατές που συγκεντρώθηκαν στο Μουσείο Ακρόπολης και στη συνέχεια ακολούθησαν τις μπάντες μας στους δρόμους πέριξ της Ακρόπολης. Δεν μπορώ να μη συγκινηθώ με την υπομονή και την κατανόηση των φίλων του φεστιβάλ στις ουρές για να μπουν στους μικρούς χώρους όπως το Φετιχιέ Τζαμί, την Ευαγγελική Εκκλησία ή το Μουσείο Λαϊκών Οργάνων. Δεν θα ξεχάσω τους εκατοντάδες θεατές που θέλησαν να μπουν στις συναυλίες στο Παλαιό Χρηματιστήριο, στη Μητρόπολη, στον Καθολικό Ναό του Αγίου Διονυσίου και στο Ιδρυμα Γουλανδρή, αλλά και τους χιλιάδες φίλους της μουσικής που προκράτησαν –σε λίγα μόλις λεπτά– όλες τις θέσεις στις συναυλίες στα Ολύμπια και στις δύο αίθουσες της Λυρικής στο ΚΠΙΣΝ».
