Αγαπώ την οδό Πολυδεύκους στον Πειραιά, που πήρε το όνομά της από έναν ιδιοκτήτη μηχανουργείου. Με σταθερή εγγύηση το εστιατόριο Paleo του σομελιέ Γιάννη Καϋμενάκη, το δρομάκι μαζεύει πολλούς Αθηναίους που αγαπούν τη βραδινή του σιγαλιά χειμώνα-καλοκαίρι. Ακριβώς πλάι είναι η γκαλερί Ιντερμίσσιον που έχει ανοίξει εδώ και χρόνια η Αρτεμις Μπαλτογιάννη, φέρνοντας έναν καλλιτεχνικό αέρα στη γειτονιά, συνεπικουρούμενη και από τη Rodeo της Σύλβιας Κούβαλη.
Κάθε φορά που γίνονται εγκαίνια κάποιας έκθεσης έχει κανείς έντονα την αίσθηση ότι βρίσκεται κάπου στο εξωτερικό, μιας και όλοι οι φιλότεχνοι καταλαμβάνουν άσφαλτο και πεζοδρόμιο με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι σε μια γλυκιά ατμόσφαιρα που καταλαγιάζει μέσα σου την ένταση της ημέρας. Πριν από λίγες εβδομάδες πέρασα το κατώφλι της Ιντερμίσσιον για να δω τη θαυμάσια ατομική του Γερμανού Albert Leo Peil, ο οποίος πέθανε το 2020 αλλά άφησε μια μοναδική δουλειά που δεν μοιάζει με καμιά άλλη. Οσοι γνωρίζουν τον πουαντιγισμό, το καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στη Γαλλία του 19ου αιώνα με τις κουκκίδες να σχηματίζουν χρώματα, συνθέσεις μορφών και τοπίων, θα θαυμάσουν την ικανότητα του καλλιτέχνη να φτιάχνει απίθανα σχέδια με μικρούλικα σημαδάκια, το ένα πλάι στο άλλο. Ο χώρος της γκαλερί έχει επενδυθεί με σκούρο πλαστικό, σε μια ωραία «σκηνογραφική» προσέγγιση.
Σε όλη του τη ζωή ο Peil καταπιάστηκε κυρίως με το σχέδιο και τη μελάνη, ενσωματώνοντας κάθε φορά στοιχεία μυθολογικά ή επιστημονικής φαντασίας, ουράνιες μορφές και πολιτιστικά σύμβολα. Είναι μια έκθεση που για να τη χαρεί κανείς πρέπει να πάρει τον χρόνο του, να καθίσει πολλή ώρα απέναντι από τα μικρών διαστάσεων έργα, για να δει τις φοβερές τους λεπτομέρειες που χάνει με τη βιαστική ματιά. Ταυτόχρονα, ο Γερμανός εικαστικός πειραματίστηκε και με τα μέταλλα και τις ιδιότητές τους, όπως μπορεί να δει κανείς περνώντας το κατώφλι της γκαλερί σε ανάγλυφες συνθέσεις που έχει κάνει πάνω σε χαλκό. Ομολογουμένως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα με τίτλο «Moon Argent», που θα ολοκληρωθεί μετά το Πάσχα και φανερώνει ότι το σχέδιο –που πολλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες θεωρούν κάτι παρωχημένο– έχει πάντα τη δική του ζωή και δύναμη.
Η Ιντερμίσσιον έχει μια ιδιαίτερη πορεία ως χώρος τέχνης, καθώς λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο από εκείνον που έχουν οι γκαλερί στην Ελλάδα. Σύμβουλος τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων η Αρτεμις Μπαλτογιάννη προσκαλεί κάθε φορά όχι μόνο καλλιτέχνες αλλά και τις γκαλερί τους να παρουσιάσουν δουλειά στη χώρα μας.
Τον Albert Leo Peil εκπροσωπεί η Jan Kaps της Κολωνίας. Κατά καιρούς έχουμε δει λοιπόν στον Πειραιά έργα και εκθέσεις που δύσκολα θα βλέπαμε στην Αθήνα, κάτι που δουλεύει και αντίστροφα μιας και αυξάνεται με αυτόν τον τρόπο η εικαστική εξωστρέφεια της ελληνικής πρωτεύουσας.
H ίδια η Μπαλτογιάννη δεν ακολούθησε τα βήματα της μητέρας της, που είναι καταξιωμένη διεθνώς έμπορος τέχνης έχοντας συνεργασίες με προσωπικότητες όπως ο Μποτέρο και η Σοφία Βάρη, αλλά χάραξε τον δικό της δρόμο. Περνάει μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό, ανιχνεύει καινούργιες τάσεις, πιστεύει στις συνέργειες και στη δύναμη της τέχνης να φτιάχνει το δικό της οικοσύστημα, κάτι που δεν περνάει απαραίτητα ή μόνο μέσα από την εμπορικότητα.
