«Το 1992, όταν ήμουν ακόμη φοιτήτρια στο Βερολίνο, ήρθα για διακοπές στην Ελλάδα. Εκείνες τις μέρες ο πατέρας μου, ο Αλέξης Ακριθάκης, μου είπε “αφού είσαι εδώ δεν με φωτογραφίζεις; Εχω προγραμματίσει μια συνέντευξη”» έλεγε χθες η Χλόη Ακριθάκη στους δημοσιογράφους που παρακολούθησαν στο Μουσείο Μπενάκη την παρουσίαση της ατομικής της έκθεσης με τίτλο «Συναντήσεις».
Αμέσως μετά άρπαξε τη μηχανή της και έβγαλε μερικές φωτογραφίες, σε ασπρόμαυρο φιλμ, το οποίο άφησε στο στούντιο του πατέρα της. Λίγο αργότερα, κάποιες από αυτές, χωρίς να γνωρίζει ποιος τις εμφάνισε ή πού βρίσκεται το αρνητικό τους, μπήκαν στο περιοδικό «ΕΝΑ», συνοδεύοντας τη συνέντευξη του πατέρα της.
Τότε ήταν η πρώτη φορά που η Χλόη Ακριθάκη απαθανάτισε με τον φακό της έναν καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του διαδικασίας. Ως φοιτήτρια στη Γερμανία, φωτογράφισε στο πλαίσιο της διπλωματικής εργασίας της και τον εικαστικό Χρήστο Μπουρονίκο, ο οποίος βρισκόταν, επίσης, στο εργαστήριό του στο Βερολίνο, δουλεύοντας για μια έκθεσή του. Δύο από τη σειρά των 100 φωτογραφιών που απεικονίζουν τον κ. Μπουρονίκο αποτελούν μέρος των «Συναντήσεων». Μάλιστα, είναι οι μόνες ασπρόμαυρες και αναλογικές εικόνες, μεταξύ των περίπου 80 ψηφιακών φωτογραφιών με 62 καλλιτέχνες μέσα στα στούντιό τους ή σε οικείους χώρους, περιτριγυρισμένους από αγαπημένα τους αντικείμενα, που παρουσιάζονται στην έκθεση. Χαρακτηριστικές είναι εκείνες με τον Θανάση Τότσικα, που εκτίθενται μαζί και δείχνουν τον καλλιτέχνη όχι μόνο στον χώρο εργασίας του, αλλά και στην αυλή του κτήματός του στη Νίκαια της Λάρισας, να ποζάρει δίπλα σε ένα παλιό τρακτέρ.
«Είναι μια έκθεση φίλων. Είναι στημένη με τέτοιο τρόπο, που σχεδόν μοιάζει με το στρώσιμο ενός οικογενειακού τραπεζιού», ανέφερε η επιμελήτρια της έκθεσης και ιστορικός τέχνης Κατερίνα Κοσκινά. Οπως μας εξηγεί, η Χλόη Ακριθάκη όχι μόνο καταφέρνει να αποτυπώσει φωτογραφικά τον καλλιτεχνικό μικρόκοσμο του κάθε δημιουργού, αλλά και να υπάρξει μέσα σε αυτόν, σαν στοιχείο που δεν διαταράσσει την ηρεμία και τη δημιουργική διαδικασία. Αυτό άλλωστε φαίνεται και μέσα από το κάθε ένα κλικ, με τους πρωταγωνιστές να νιώθουν ελεύθεροι, ξεχνώντας την ύπαρξη της κάμερας. Αν και ο επισκέπτης θα περίμενε να δει μόνο τα πρόσωπα των δημιουργών, η φωτογράφος αιχμαλωτίζει σε μεγάλο βαθμό τα άκρα τους και ιδιαιτέρως τα χέρια τους, από τα οποία γεννιούνται τα έργα τέχνης. «Δεν με ενδιαφέρει το πορτρέτο ως τέτοιο. Ενας καλλιτέχνης όταν δουλεύει είναι επικεντρωμένος στο έργο του, όχι στον φωτογράφο. Τα χέρια τους γίνονται για εμένα τα πορτρέτα», τόνισε η κ. Ακριθάκη, λίγο πριν περάσουμε στον εκθεσιακό χώρο, που είναι γεμάτος όχι τόσο με αυθόρμητα, αλλά περισσότερο με αληθινά στιγμιότυπα κινήσεων. Οι φωτογραφίες με τους Γιώργο Τσεριώνη, Ηλία Παπαηλιάκη, Διονύση Χριστοφιλογιάννη, Λίζη Καλλιγά και πολλούς ακόμη λειτουργούν και σαν «κλειδαρότρυπες», μέσα από τις οποίες όλοι εμείς τους παρακολουθούμε να δημιουργούν.
Η έκθεση «Συναντήσεις», της Χλόης Ακριθάκη, στο Μουσείο Μπενάκη θα διαρκέσει έως τις 27 Απριλίου.
