Απαρτία. Ημασταν όλοι εκεί, η σύνταξη και η διεύθυνση της εφημερίδας και των περιοδικών, εργαζόμενοι από το πιεστήριο, το μάρκετινγκ, το εμπορικό τμήμα, τη διεκπεραίωση. Να γιορτάσουμε την καινούργια χρονιά που γράφει στο «κοντέρ» της «Κ» 106 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο, στις 15 Σεπτεμβρίου 1919. Από τον πιο μικρό σε ηλικία μέχρι τους βετεράνους. Και όταν ήρθε η ώρα της κλήρωσης για τα καθιερωμένα δώρα, ο διευθυντής της «Κ» Αλέξης Παπαχελάς κάλεσε πρώτη πρώτη την Ελένη Σαμπάνη να τραβήξει τον κλήρο, τη νεαρότερη δημοσιογράφο μας. Πώς αισθάνεται ένας εικοσάρης που δουλεύει πλάι στην παλιά φρουρά του παραδοσιακού Τύπου; «Φοβισμένη και γεμάτη αγωνία, σαν το μικρό παιδί την πρώτη του μέρα στο σχολείο, πέρασα την πόρτα του μεγάλου κτιρίου στο Φάληρο, το καλοκαίρι του 2024. Οπως χαρακτηριστικά έχει πει και ένας συνάδελφος, «είσαι από τους λίγους εδώ που η ηλικία του έχει μπροστά τον αριθμό 2», κάτι το οποίο επίσης με άγχωνε. Πολύ γρήγορα, όμως, έγινα και εγώ ισότιμο μέλος της ομάδας. Ποτέ δεν φανταζόμουν πως οι συντάκτες τα ονόματα των οποίων συνόδευαν τόσα αγαπημένα μου κείμενα θα ήταν σήμερα οι συνάδελφοί μου ή καλύτερα οι «δάσκαλοί» μου, όπως τους αποκαλώ. Αν πρέπει να απαντήσω στο τι είναι η “Καθημερινή” για μένα, θα έλεγα: το καλύτερο σχολείο».
Από κοντά και οι πιο παλιοί. Ο Απόστολος Λακασάς θυμάται: «Κλείνω φέτος τρεις δεκαετίες. Τα πρώτα χρόνια, όταν με ρωτούσαν τι δουλειά κάνω, απαντούσα δημοσιογράφος. Με τα χρόνια, και εν μέσω πολυεπίπεδης κρίσης στον Τύπο, πιάνω τον εαυτό μου να απαντώ “δημοσιογράφος στην Καθημερινή”. Με χαρά, με υπερηφάνεια για τη μεγάλη αξία της εφημερίδας μου. Σαν παιδί που μιλάει για την οικογένειά του».
Η Αλεξάνδρα Μανδράκου με τη σειρά της: «Ημουν φοιτήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ όταν έφτασα στα τότε γραφεία της οδού Σωκράτους, για να κάνω την τρίμηνη πρακτική μου. Πρώτη μου αποστολή, ένα ρεπορτάζ για την καθημερινότητα των πεζών στους δρόμους της Αθήνας. Κι έπειτα ήρθαν τα περιοδικά. Πέρασα μέσα από κάγκελα και συρματοπλέγματα ερευνώντας την προσβασιμότητα του παραλιακού μετώπου, φόρεσα κιμονό σε επίδειξη ιαπωνικής μόδας, έζησα για μία εβδομάδα μετρώντας τα πλαστικά μου σκουπίδια, κουβαλώντας τα ώς το στούντιο και ποζάροντας ανάμεσά τους για εξώφυλλο. Από το 2023 με τη ομάδα των “Τόπων Μας” γυρίζουμε την Ελλάδα, από την Ηπειρο και τη Θράκη έως τις Κυκλάδες και την Κρήτη: συναντάμε τους ανθρώπους και καταγράφουμε τις ιστορίες τους σε μια πρωτοποριακή για τα εγχώρια εκδοτικά δεδομένα δουλειά, που η εφημερίδα έμπρακτα στηρίζει με κάθε τρόπο. Μια πολύτιμη διαδρομή, προσωπική και επαγγελματική, που μετράει πια 24, εξίσου πολύτιμα, χρόνια».
Και η Ηλιάννα Μάγρα: «Καθημερινή, αλλά όχι συνηθισμένη». Η αιωνόβια εφημερίδα μας παραμένει φρέσκια. Η αέναη πάλη για την αλήθεια, η αντικειμενικότητα, η συνεχής επαφή με την κοινωνία, η χαρά να είσαι μέλος μιας ομάδας που θεωρείς άξια. Μπορεί τίποτα από αυτά να μην είναι τόσο συνηθισμένο. Αλλά συνθέτουν την “Κ”».
Ποιο είναι, λοιπόν, το μυστικό της καλής εφημερίδας πέρα από τη δημοσιογραφική αρτιότητα; Το δέσιμο των ανθρώπων μεταξύ τους, που μας κάνει όλους να αισθανόμαστε ότι το συνάδελφος κρύβει μέσα του τη λέξη αδελφός.
