«Θώρακες» από μέταλλο που μοιάζουν με σπασμένα αγάλματα, με σώματα που ίσως ανήκουν σε ήρωες ή σε θεούς. «Μνήμες» φτιαγμένες από ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα, και καθώς στέκονται πάνω στις μεταλλικές ή ξύλινες βάσεις τους μοιάζουν με ξόανα ή Ερινύες, σύμβολα προστασίας ή τιμωρίας. «Αλογα» που τριποδίζουν ελεύθερα, ή στέκονται εξημερωμένα δίπλα στον άνθρωπο.
Η ξενάγηση δημοσιογράφων και φίλων του Κολλεγίου Αθηνών στην έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη «Πομπή προς την πόλη», που έγινε στην αρχή της φετινής χρονιάς, αποτελεί το ξεκίνημα ενός εορταστικού έτους για αυτό το σχολείο, το οποίο έχει συμπληρώσει έναν αιώνα ουσιαστικής συμβολής στην ελληνική εκπαίδευση. Η ξενάγηση πραγματοποιήθηκε από τον Θεόφιλο Τραμπούλη, επιμελητή της έκθεσης, με τη συμβολή της εικαστικού.
Σε ένα διάλειμμα της πορείας μας από χώρο σε χώρο, και καθώς η συμμετοχή των μαθητών του Κολλεγίου στη διοργάνωση υπογραμμίστηκε, συζητήσαμε με την καλλιτέχνιδα για τη σημασία της δουλειάς της με τους μαθητές του σχολείου. Ως καταξιωμένη εικαστικός και μέλος του Σωματείου «Ελληνοαμερικανικόν Εκπαιδευτικόν Ιδρυμα», η κ. Αθανασιάδη έχει πολλές φορές συνεργαστεί με παιδιά στο παρελθόν που εμπνέονται από την τέχνη της για να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα και να καλλιεργήσουν τη δημιουργικότητά τους. Η διαδικασία αυτή εξακολουθεί να την ενθουσιάζει και να την προκαλεί, όπως επισημαίνει, πόσο μάλλον αυτή τη φορά που οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου συμμετείχαν στην προετοιμασία της έκθεσής της και αντάλλαξαν μαζί της σκέψεις και ιδέες.
«Η “Πομπή προς την πόλη” συγκροτήθηκε με τη μέριμνα να αναδειχθεί μέσω των έργων μια πολιτική διαδρομή», σχολίασε ο κ. Τραμπούλης. Μολονότι τα έργα της έκθεσης βρίσκονται σε εσωτερικούς χώρους του σχολείου, σε έναν «διάλογο» μαζί τους, όπως για παράδειγμα ο κειμενικός «Καταρράκτης» του 2018 φιλοξενείται στη Βιβλιοθήκη του σχολείου, ωστόσο το κεντρικό εκθεσιακό πεδίο είναι ο υπαίθριος χώρος της «Βοοkis Plaza», ανάμεσα στο Μπενάκειο Διδακτήριο και το Θέατρο. Με αυτόν τον τρόπο ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε υπαίθριο μουσείο και τόπο ανάπτυξης, καλλιέργειας και συζήτησης.
«Η επιλογή αυτή σχετίζεται οργανικά με την ιδιαίτερη λειτουργία που έχουν οι δύο θεσμοί –σχολείο και θέατρο– ως μηχανισμοί πολιτικής αγωγής. Το θέατρο εξάλλου δεν ήταν ποτέ ένας χώρος ουδέτερης καλλιτεχνικής πράξης, είναι ένας χώρος συνάθροισης και μεταστοιχείωσης του πολιτικού σε υπερβατική, μυστικιστική εμπειρία, όπως τα έργα της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη», υπογράμμισε ο κ. Τραμπούλης.
Στη συζήτησή μας η εικαστικός, πέρα από τους συσχετισμούς της ιερότητας με την αρχαιοελληνική Δημοκρατία και τις αναφορές στη μυθολογία, μας αποκάλυψε μια φαντασία που καλπάζει ξέφρενα, γι’ αυτό στην τέχνη της ταιριάζουν οι ανοιχτοί χώροι περισσότερο από τον περιορισμό στις μουσειακές αίθουσες. Η δουλειά της και η ψυχή της παραμένει ανοιχτή στο παιχνίδι, και στον πειραματισμό, και ίσως αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος που έχει μια τόσο παραγωγική συνεργασία με τα παιδιά.
Η έκθεση αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού για την πραγματοποίηση εκθέσεων καταξιωμένων καλλιτεχνών στο σχολείο τα επόμενα χρόνια. Αυτή η προοπτική θα υποστηριχθεί σημαντικά με την επικείμενη δημιουργία του «Κτιρίου Τεχνών Δ. Δασκαλόπουλος», που θα λειτουργήσει ως καλλιτεχνικό κέντρο ανοιχτό στην κοινωνία μέσω των εκθεσιακών του χώρων και θα συμβάλει στην περαιτέρω ανάπτυξη του προγράμματος τεχνών του Κολλεγίου.
Για την έκθεση «Πομπή προς την πόλη», που διαρκεί έως τις 28 Φεβρουαρίου, το Κολλέγιο Αθηνών διοργανώνει ανοιχτές ξεναγήσεις για το κοινό.
