Η «Κ», ιδιαίτερα η δεύτερη σελίδα της αλλά και οι στήλες κριτικής θεάτρου και χορού, οφείλει πολλά στην Ελλη Σολομωνίδου-Μπαλάνου. Με τα καταπληκτικά της σκίτσα που συνόδευαν τα κείμενα, κατάφερνε πάντα να δίνει μια διάσταση μοναδική. Ηταν ένα είδος πρωτοπόρου «οπτικού σχολιασμού». Με μερικές γραμμές αιχμαλώτιζε την ουσία, το πνεύμα φευγαλέων εντυπώσεων. Αν όμως όλοι την αγαπήσαμε από αυτό της το ταλέντο, υπάρχει ακόμα ένα που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Πριν από λίγες ημέρες κατέφτασε στο γραφείο μου ένα κομψό βιβλίο των εκδόσεων Πρώτη Υλη και του Μουσείου Μπενάκη με τίτλο «Το Κουκλόσπιτο De Gaulle». Στις σελίδες του ανακαλύπτει κανείς ένα άλλο έργο ζωής της Ελλης Σολομωνίδου-Μπαλάνου, απροσδόκητο και ενδιαφέρον, που πάλι έχει να κάνει με τα μαγικά της χέρια. Ενα κατασκεύασμα που ξεκίνησε να φτιάχνει όταν ήταν 9 ετών ως παιχνίδι, αλλά «μεγάλωνε» και μαζί της για δεκαετίες. Αυτό το αριστούργημα χειροτεχνίας δωρήθηκε από την ίδια στο Μουσείο Παιχνιδιών του Μπενάκη και απαθανατίστηκε στην ωραία έκδοση, της οποίας τα κείμενα υπογράφει ο αγαπημένος συνάδελφος Νίκος Βατόπουλος.
Διαβάζοντάς την είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι, παράλληλα με την οικογένεια και τη δουλειά, η Ελλη Σολομωνίδου-Μπαλάνου είχε τον χρόνο και την αφοσίωση να εργάζεται πάνω στο Κουκλόσπιτο. Βέβαια, αν εξετάσει κανείς την πορεία της, καταλαβαίνει πως οι γνώσεις και το γούστο της προσαρμόστηκαν σε αυτήν την ιδιότυπη ενασχόληση. Η απαρχή του εγχειρήματος ξεκίνησε το 1940 με την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα. Τότε η μητέρα της για να την κρατήσει απασχολημένη της έδωσε μερικά έπιπλα μινιατούρες και την προέτρεψε να φτιάξει μόνη της ένα κουκλόσπιτο. Κάπως έτσι πήρε σάρκα και οστά. Και το παράξενο όνομα; Επειδή δυσκολευόταν να βρει μια ανδρική φιγούρα καθώς εκείνη την εποχή όλοι οι άνδρες ήταν στα μέτωπα, διάλεξε το Ντε Γκωλ, από το όνομα του Γάλλου στρατηγού που άκουγε τόσο συχνά. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο βίος της άλλαζε, αλλά εκείνη πάντα έβρισκε τον χρόνο και την επινοητικότητα να συμπληρώνει ολόκληρα δωμάτια και να αλλάζει χρήση σε πράγματα για να μπουν στο κουκλόσπιτο. Ενα μικρό κουτάκι από φάρμακα γινόταν ο σκουπιδοτενεκές της κουζίνας κ.ο.κ. Μέσα σε κάθε σάλα ζωντάνευε ένας ολόκληρος κόσμος και κυρίως μια αστική εποχή του παρελθόντος. Εφτασε κάποια στιγμή τα 22 δωμάτια και τους 4 ορόφους!
Γεννημένη το 1931 στο Ψυχικό μεγάλωσε με ιστορίες για τις παλιές πατρίδες. Ο παππούς της Σωκράτης Σολομωνίδης στη Σμύρνη ήταν ο εκδότης των εφημερίδων «Αμάλθεια» και «Θάρρος», ενώ ο θείος της Χρήστος Σολομωνίδης (νομικός, πολιτικός, συγγραφέας) θεωρείται ο κατ’ εξοχήν Σμυρναιογράφος. Μετά την αποφοίτησή της από το Αρσάκειο παρακολούθησε μαθήματα στην ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Μόραλη και σκηνογραφία – ενδυματολογία στη σχολή Δοξιάδη με τον Τσαρούχη, τον Βασιλείου και τον Τάσσο. Συνέχισε τις σπουδές στο εξωτερικό αλλά έκανε και πρακτική ως μακετίστα σε γνωστό αθηναϊκό γραφείο διακόσμησης εσωτερικών χώρων. Εργάστηκε χάρις στις μουσικές της γνώσεις στην ΕΙΡ, συνεργάστηκε με τη Λυρική Σκηνή, τη «Μεσημβρινή», τις «Εικόνες» και την «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου. Βραβευμένη από την ελληνική πολιτεία για την προσφορά της, η Ελλη Σολομωνίδου-Μπαλάνου δεν σταματά να μας προσφέρει. Αξίζει μια βόλτα στο Μουσείο Παιχνιδιών για να δει κανείς τον μικρόκοσμο που εκείνη δημιούργησε.
