Σκαθάρια, πεταλούδες, σαύρες, πέρδικες, ορτύκια και γλαύκες, φρούτα, καρποί ελιάς αλλά και ανθρώπινες μορφές είναι οι συνήθεις πρωταγωνιστές στη δουλειά της Αφροδίτης Λίτη. Πέρα όμως από το να μπορεί ένας καλλιτέχνης να φτιάξει έργα με οντότητα «που στέκονται σαν αναμμένοι προβολείς ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας» (έτσι όριζε ο συνοδοιπόρος και σύντροφός της Γιώργης Λάππας την καλή γλυπτική), το να πλάσει έναν κόσμο φαντασίας στον οποίο εισέρχεται ο θεατής είναι ακόμα μεγαλύτερο δώρο. Περνώντας το κατώφλι της γκαλερί Citronne στο Κολωνάκι διέρχεται κανείς μια μαγική πόρτα για να μπει σε ένα αλλόκοτο ιριδίζον σύμπαν που έχει τους δικούς του κανόνες, μια δική του ζωή θα τολμούσε να πει κανείς. Αυτή τη φορά η Λίτη εμπνέεται από το υποσυνείδητο και το πλούσιο υλικό που μας παρέχει για να μπορούμε να καταλάβουμε τη ζωή μας και τους άλλους. Ενας Εβραίος μύστης έλεγε σοφά πως τα όνειρα είναι επιστολές που μας στέλνει ο ίδιος μας ο εαυτός, αλλά σχεδόν ποτέ δεν τις ανοίγουμε για να τις διαβάσουμε. Εκείνη επιμένει ότι τα όνειρα είναι «επικονιαστές της ζωής». Μεταφέρουν μνήμες, επιθυμίες, ελπίδες, φόβους, αλλά και εικόνες γαλήνης και μακρινής ευωχίας. Οι δύο νέες εγκαταστάσεις της εκκινούν από την αφετηρία αυτή, αλλά ίσως και από τα παιδικά της χρόνια, όταν στις τσέπες της είχε πάντα κραγιόνια και χρυσόσκονη για να μπορεί να ζωγραφίσει και να δημιουργήσει την πλάση που εκείνη φανταζόταν.
Η πρώτη από τις δύο εγκαταστάσεις που εκθέτει στο Κολωνάκι αναπαριστά ένα λιβάδι με μεγάλα αστραφτερά κρίνα, όπου δύο παιδιά είναι απορροφημένα από το τοπίο. Παραπέμπει στην αθωότητα, στους μαγικούς κήπους της παιδικής ηλικίας. Η δεύτερη εγκατάσταση είναι εξίσου εντυπωσιακή. Μια πανύψηλη ροδακινιά έχει τα κλαδιά της γεμάτα από τους καρπούς της, αλλά και τα πτηνά του ουρανού που φωλιάζουν εκεί σε μια ειδυλλιακή εικόνα της φύσης. Η Λίτη χρησιμοποιεί το αστραφτερό μέταλλο, το οποίο αντανακλά τα πάντα και λειτουργεί όπως ακριβώς ένας καθρέφτης. Η έννοια του εσωτερικού παραδείσου την έχει απασχολήσει και σε προηγούμενες ενότητές της. Η πεταλούδα που χρησιμοποιεί τόσο συχνά ή ακόμα και τα πτηνά είναι σε πολλούς πολιτισμούς η αλληγορική εικόνα της ψυχής. Η σύνδεσή της με τη φύση έχει τεκμηριωθεί σχεδόν σε όλες τις εκθέσεις της. Η μαεστρία της να μπορεί να δουλέψει με πολλά υλικά, επίσης.
Από τις σπουδαιότερες σύγχρονες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες, η Λίτη έχει εντρυφήσει στην αρχαία ελληνική τέχνη, καθώς εργάστηκε για δύο δεκαετίες στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ως μουσειακή γλύπτρια και ήταν σε καθημερινό βιωματικό διάλογο με τα αγάλματα. Συζώντας με τον ιδιοφυή Γιώργη Λάππα, βρέθηκε μαζί του σε μια καλλιτεχνική άμιλλα, σε μια ζύμωση όπου τα κοινά ερεθίσματα έπαιρναν διαφορετική μορφή στα έργα τους. Διδάσκοντας τα νέα παιδιά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ξαναγίνεται και η ίδια αρχάρια και βλέπει με φρέσκο βλέμμα τη ζωή. Το πιο συγκινητικό στοιχείο της είναι η αυτάρκεια, η φιλοσοφημένη στάση της ζωής της που της επιτρέπει να κλείνεται για ώρες στο εργαστήριο, σαν χρυσαλλίδα που μεταμορφώνεται, και ύστερα να μας χαρίζει όλα αυτά που έφτιαξε. Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τις 15 Φεβρουαρίου.
