Oι Ελληνες παθιάζονται με την πολιτική, σπανίως όμως ασχολούνται με την οικονομική ιστορία. Μας λείπει η αυτογνωσία των αριθμών, που θα μπορούσε να μας ξεκαθαρίσει τις απόψεις και να μας κάνει πολύ πιο αντικειμενικούς όταν κοιτάζουμε το παρελθόν. Ενα βιβλίο που κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση, του οικονομικού αλφαβητισμού δηλαδή, κυκλοφόρησε πρόσφατα για να καλύψει ένα κενό. Οι Εκδόσεις Kέρκυρα-economia Publishing της δραστήριας Αλεξάνδρας Βοβολίνη παρουσίασαν την περασμένη Τρίτη 26/11 στον ΣΕΒ το πόνημα «Η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας: Η δημιουργία μιας σύγχρονης βιομηχανίας, 1950-2014» του Γάλλου Βενσάν Γκουζί, διδάκτορος Οικονομικής Ιστορίας, καθηγητή στα νομικά και στις διοικητικές επιστήμες και τραπεζίτη στους κλάδους χρηματοδότησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ακινήτων. Μέσα από τη σχολαστική επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων, το βιβλίο εξετάζει την εξέλιξη της ελληνικής βιομηχανίας στη μεταπολεμική εποχή, εστιάζοντας κυρίως στην περίοδο της πρόσφατης κρίσης.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στη Στέγη της Βιομηχανίας, στο εμβληματικό κτίριο του ΣΕΒ, με συντονιστή τον δημοσιογράφο και δικηγόρο Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη και έδωσαν το «παρών» πολλές προσωπικότητες από τον χώρο του επιχειρείν. Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, Σπύρος Θεοδωρόπουλος, επεσήμανε ότι ο συγγραφέας –εστιάζοντας σε στατιστικά δεδομένα– καταρρίπτει τον διαδεδομένο μύθο της ακραίας αποβιομηχάνισης. Αντιθέτως, αναδεικνύει τα στοιχεία ανθεκτικότητας και προσαρμογής που σταθερά έχει η ελληνική βιομηχανία, ακολουθώντας περισσότερο από όσο πιστεύουμε το ευρωπαϊκό υπόδειγμα. Επεσήμανε ότι η ελληνική βιομηχανία χαρακτηρίζεται από ευρεία περιφερειακή διάρθρωση και διασπορά, καθώς η δομή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ιδιοσυστασία της ελληνικής κοινωνίας, με έφεση προς την ανεξαρτησία, την ευελιξία, αλλά και την ισχύ του οικογενειακού θεσμού.
Την παρουσίαση του περιεχομένου του βιβλίου επωμίστηκε η ομότιμη καθηγήτρια Χριστίνα Αγριαντώνη, η οποία επεσήμανε πως όσα συντελούνται στην ελληνική βιομηχανία δεν αποτελούν εξαίρεση από τον ευρωπαϊκό κανόνα. Παράλληλα, όμως, υπάρχουν ιδιαιτερότητες, όπως η σημασία του αγροδιατροφικού κλάδου, η γεωπολιτική θέση και η χαμηλότερη παραγωγικότητα, που συνδέεται με την έντονη εξάρτηση της ελληνικής βιομηχανίας από την αυτοχρηματοδότηση. Το ενδιαφέρον της καταγραφής των ελληνικών πραγμάτων από έναν εξωτερικό παρατηρητή υπογράμμισε με τη σειρά του ο πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης. Οπως πάντα καίριος, σαφής, πρωτίστως όμως διορατικός, έθεσε επί τάπητος όλα τα μεγάλα ερωτήματα που πρέπει να δει η ελληνική βιομηχανία για το μέλλον της.
Ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, καθηγητής Νίκος Βέττας, επεσήμανε ότι το βιβλίο διαφέρει από αντίστοιχα, που πολύ συχνά είναι τεχνικά και ως εκ τούτου βαρετά. Μεταξύ των συμπερασμάτων ξεχώρισε ως ελπιδοφόρο την αύξηση εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών και την ενίσχυση του βαθμού «ανοίγματος» της οικονομίας. Ο ίδιος ο συγγραφέας, Βενσάν Γκουζί, μιλώντας στα ελληνικά, περιέγραψε αρχικά τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετωπίστηκε στη Γαλλία όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με την ελληνική βιομηχανία εν μέσω της κρίσης: «Μου έλεγαν στην Ελλάδα δεν υπάρχει εδώ και καιρό βιομηχανία», υποστήριξε, ενώ καταπιάστηκε με τρία πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα: Γιατί η ελληνική βιομηχανία είναι συχνά αόρατη στο εξωτερικό; Ποιο είναι το προφίλ της, αν κρίνει κανείς από την πληθώρα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων; Και κυρίως, γιατί παρά τα εμπόδια έχει αντοχή και δυναμισμό; Ο Γκουζί συνέδεσε τις απαντήσεις με τα ιδιαίτερα ιστορικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά της χώρας μας, που την έκαναν να διαφέρει συχνά από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές.
