Μπορεί πια η Θεσσαλονίκη να κοιτάζει κατάματα το μέλλον με το καινούργιο της μετρό, αλλά ας μην ξεχνάμε και τους πολλούς άλλους λόγους που μπορεί να καυχιέται. Ενας από αυτούς είναι η Αμερικανική Γεωργική Σχολή, ο πρωτοπόρος εκπαιδευτικός φορέας που κάνει τη συμπρωτεύουσα να αποτελεί ένα πραγματικό «φυτώριο» για μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων, για τη σχολή επαγγελματικής κατάρτισης, για τα σεμινάρια ενηλίκων και τη βοήθεια προς τους νέους αγρότες. Οι απαρχές, βέβαια, της ίδρυσης από τον Αμερικανό ιεραπόστολο Τζον Χένρι Χάους το 1904 ήταν εντελώς διαφορετικές. Η πόλη ήταν οθωμανοκρατούμενη και ο Χάους ήθελε να φροντίσει τα ορφανά παιδιά από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια ώστε να αποκτήσουν κάποιες γνώσεις στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο θεσμός, χάρις στη σταθερή του σχέση με την Αμερική, τη χρηστή διοίκηση, τους χορηγούς και τον καλό σχεδιασμό, βρίσκεται, 120 χρόνια μετά, να εορτάζει μια λαμπρή πορεία.
Η εκδήλωση έγινε πριν από λίγες ημέρες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης όπου παρευρέθηκαν δωρητές, έφοροι, γονείς, καθηγητές, μαθητές, φίλοι και εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας και των αρχών της πόλης που ξέρουν από πρώτο χέρι το πολυσχιδές έργο της σχολής και κυρίως τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της γνώσης. «Η εκπαιδευτική φιλοσοφία μας που βασίζεται στη βιωματική μάθηση, έχει μεγαλώσει γενιές επιτυχημένων αποφοίτων», υπογράμμισε στο μήνυμα που έστειλε από τη Νέα Υόρκη ο πρόεδρος του Συμβουλίου των Εφόρων της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής, δρ Πέτρος Λεβής.
Ο πρόεδρος της Σχολής Τζεφ Λανσντέιλ αναφέρθηκε στον ιδρυτή και στη σύζυγό του, «οι οποίοι ήρθαν σε μια έρημη περιοχή που δεν υπήρχε ούτε ένα δέντρο, ούτε ένα κτίριο με πρώτους μαθητές: εννέα ορφανά παιδιά», ενώ ο Αμερικανός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Τζέρι Ισμαήλ τόνισε πως αυτό που κάνει την Αμερικανική Γεωργική Σχολή τόσο μοναδική είναι ότι επενδύει στους μαθητές της, οι οποίοι με τη σειρά τους επενδύουν στον τόπο τους και όχι μόνο.
Την τιμητική τους είχαν όλοι όσοι στήριξαν τη σχολή μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν, υπογράμμισε στην ομιλία του ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Alumil και έφορος της Σχολής, δρ Γιώργος Μυλωνάς. Μια μορφή που ξεχώρισε παρότι δεν ήταν εκεί, ήταν η Αλίκη Περρωτή, η οποία έχει συμβάλει όσο λίγοι στην εξέλιξή της και το βραβείο πήρε η εγγονή της Θεοδώρα Βαλεντή. Η πρώτη δωρεά το 1996 ήταν με την ίδρυση του Perrotis College στη μνήμη του αείμνηστου συζύγου της Δημήτρη, η οποία υπήρξε καταλυτική για την ιστορική είσοδο της σχολής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Κατόπιν έγινε η χρηματοδότηση της Βιβλιοθήκης, ο εξοπλισμός των ερευνητικών εργαστηρίων, η ανέγερση και ο εξοπλισμός της σπουδαστικής εστίας και, τέλος η κατασκευή του εκπαιδευτικού κέντρου που φέρουν το όνομά της. Πέρα από αυτό εστίασε και στην ενίσχυση του καταπιστεύματος τόσο της ΑΓΣ όσο και του Κολλεγίου, ενώ έχει κάνει σπουδαία δουλειά και στον τομέα των υποτροφιών.
Παράλληλα, την ίδια βραδιά τιμήθηκαν για τη στήριξή τους οι: Δημήτρης Ζάννας (εις μνήμην), Σύλλογος Φίλων ΑΓΣ, Ντιν Ντακόλιας, Alpha Bank, A.G. Leventis Foundation, Σεθ Φρανκ, Αριάν Κοντέλλη, Vasilios S. and Aphrodite B. Haseotes Family Foundation, Ιδρυμα Μποδοσάκη, Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, οικογένεια Παντελιάδη, Αθανάσιος Μαρτίνος.
Ακολούθησε η παράσταση «Ηχώ», σε σύλληψη, σκηνοθεσία, σκηνογραφία, επιμέλεια εικόνας και ήχου της Τζένης Αργυρίου και του Βασίλη Γεροδήμου, και με τη συμμετοχή μαθητών της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής.
