Το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου στην Παλλήνη έκανε κρύο και η μυρωδιά του αναμμένου τζακιού στην ατμόσφαιρα ερχόταν να μας θυμίσει ότι έχουμε για τα καλά μπει στον Νοέμβριο. Οι μαθητές είχαν πια σχολάσει από την Ελληνογερμανική Αγωγή αλλά τα φώτα του σχολείου ήταν ακόμη ανοιχτά, διότι προσέρχονταν οι καλεσμένοι στα εγκαίνια του καλλιτέχνη Χρήστου Αντωναρόπουλου, με τα έργα του να παρουσιάζονται πλάι στην είσοδο έτσι ώστε να τα βλέπουν όλα τα παιδιά και να ζυμώνονται με την τέχνη. Αλλωστε το εκπαιδευτήριο, που ιδρύθηκε από την αείμνηστη Σάντη Σάββα, και τώρα έχει στο τιμόνι τους γιους της, Σταύρο και Στέλιο, έχει αποδείξει ότι αγαπά την εικαστική δημιουργία, με συνεχείς ατομικές εκθέσεις να φιλοξενούνται στην έδρα του.
Ολα τα μεγάλα ονόματα του στερεώματος των Ελλήνων ζωγράφων και γλυπτών έχουν εκθέσει εκεί τη δουλειά τους, δημιουργώντας μια ωραία εκπαιδευτική εμπειρία από την οποία βγαίνουν αμφότεροι κερδισμένοι: τα άγουρα βλέμματα διαμορφώνονται, αλλά και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δοκιμάζονται σε ένα κοινό πολύ πιο απαιτητικό και δύσκολο από εκείνο των γκαλερί.
Την εισαγωγή στην έκθεση έκανε η διευθύντρια γυμνασίου της Ελληνογερμανικής Αγωγής, Κυριακή Πετρέα, τονίζοντας ότι η παρουσία της τέχνης σε κάθε σημείο του σχολείου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των παιδιών. Μιλώντας για την παιδευτική αξία του έργου του Χρήστου Αντωναρόπουλου, στάθηκε μια ρήση του ίδιου του καλλιτέχνη, που προσπάθησε να ορίσει τι είναι ταλέντο: «Δεν είναι δεξιοτεχνία. Οταν δεν τα παρατάς παρά τις αντιξοότητες αυτό είναι ταλέντο. Το ταλέντο είναι μια ανάγκη». Και πράγματι, οι σημερινοί μαθητές έχουν μάθει να κάνουν πολλά πράγματα με το πάτημα ενός κουμπιού, με την ταχύτητα δηλαδή του αυτοματισμού, αλλά η ζωή θέλει να αναπτύξεις μηχανισμούς υπομονής, προετοιμασίας, μεθοδικής προσέγγισης και διαχείρισης. Εκεί η τέχνη, η ζωγραφική με τις πινελιές της, η γλυπτική με τα σημάδια της σμίλης, έρχεται να δείξει στα παιδιά ότι όλα θέλουν τον κόπο τους.
Πολύτιμος σύμμαχος και συνοδοιπόρος στην προσπάθεια του σχολείου να έχει μια προνομιακή σχέση με την εικαστική δημιουργία είναι η ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά, που διατηρεί μακρόχρονη συνεργασία με τα εκπαιδευτήρια. Με τη δική της επιμέλεια έχουν προετοιμαστεί αρκετά από αυτά τα αφιερώματα. Γνωρίζοντας για πολλά χρόνια τον Αντωναρόπουλο, ο οποίος τόλμησε να πειραματιστεί και να αλλάξει πολλές φορές κατεύθυνση, η επιμελήτρια υποστήριξε τη δουλειά του σε εκθέσεις εντός και εκτός συνόρων.
Ο ίδιος ο εικαστικός, πάντως, έχει αντλήσει έμπνευση από το μπαρόκ και την αναγέννηση μέχρι και την ποπ αρτ, αν και χονδρικά μπορεί κάποιος να τον εντάξει στο κίνημα του νεοεξπρεσιονισμού. Η Αθηνά Σχινά στάθηκε επίσης στην ελευθερία της χειρονομίας την οποία ο δημιουργός επιστρατεύει, για να επανεγγράψει αυτά με τα οποία θέλει να συνδεθεί και εστίασε στο παλίμψηστο ως βασική τεχνική των έργων του.
Ο Αντωναρόπουλος, σεμνός και συγκρατημένος, πήρε για λίγο τον λόγο θέλοντας να ευχαριστήσει το σχολείο για την ωραία πρωτοβουλία. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να ξεφυλλίσουμε και το βιβλίο που του αφιέρωσαν οι εκδόσεις Νίκα, μια άρτια μονογραφία που διατρέχει όλες τις ενότητες της πορείας του. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 15/11.
