Το 1957 είχε προκαλέσει αίσθηση το λεύκωμα της ζωγράφου Ντιάνας Αντωνακάτου «Κεφαλονιά», με εισαγωγή του λαογράφου Δημήτρη Σ. Λουκάτου. Ηταν ένας φόρος τιμής για τη γενέτειρά της, τέσσερα χρόνια μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς, ένα λεύκωμα που, όπως και όλα τα άλλα δικά της για ελληνικούς τόπους, είναι πλέον συλλεκτικό και σημείο αναφοράς.
Το αφιέρωμα στην Ντιάνα Αντωνακάτου (1920-2011) που εγκαινιάζεται απόψε 30 Ιουλίου στην Κεφαλονιά, στο Πνευματικό Κέντρο των Κουρκουμελάτων, σε συνδιοργάνωση του Κοργιαλένειου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου και του Ιδρύματος Γεωργίου και Μάρης Βεργωτή, είναι μια αφορμή για να σκεφτούμε και πάλι αυτήν την πολυδιάστατη δημιουργό και πνευματικό άνθρωπο, που ως ζωγράφος, ερευνήτρια και λογοτέχνης προσέφερε τεράστιο έργο που ακόμη αποτιμάται.
Στη διάρκεια του αφιερώματος (έως 11 Αυγούστου) παρουσιάζονται τα έργα του λευκώματος «Κεφαλονιά» σχεδόν στο σύνολό τους. Ανήκουν στις συλλογές του Κοργιαλένειου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου. «Τα περισσότερα απεικονίζουν απόψεις της προσεισμικής Κεφαλονιάς, είναι απότοκα των εντυπώσεών της από τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953 και εκφράζουν την επιθυμία της να λειτουργήσουν αυτά ως μαρτυρίες ενός πολιτισμού που χάθηκε ανεπιστρεπτί», λέει η ιστορικός τέχνης Δώρα Μαρκάτου, έφορος του μουσείου και επιμελήτρια του καταλόγου της έκθεσης. «Γι’ αυτό και η απόδοσή τους είναι ρεαλιστική», συμπληρώνει. «Στηρίζεται εξίσου στο σχέδιο και στο χρώμα, αν και ζωγραφίζονται σε μια εποχή που η Αφαίρεση και τα μοντέρνα κινήματα είχαν αρχίσει δειλά δειλά να γονιμοποιούν την ελληνική εικαστική σκέψη».
Η πνευματικότητα της Ντιάνας Αντωνακάτου καθώς και η πολυσχιδής προσωπικότητά της είχαν από νωρίς απασχολήσει τον κόσμο της τέχνης. Οταν είχε κυκλοφορήσει το λεύκωμα για την Κεφαλονιά το 1957, ο σκηνοθέτης Αλέξης Σολομός (με καταγωγή από την Κεφαλονιά) είχε αφιερώσει ένα ολόκληρο άρθρο στην «Καθημερινή» επισημαίνοντας πως είναι «ένα βιβλίο αγάπης. Ενα αφιέρωμα στοργικών παιδιών στη μνήμη της νεκρής τους μητέρας». Το 1980 η Ντιάνα Αντωνακάτου, μαθήτρια του Παρθένη και του Κεφαλληνού, είχε τιμηθεί με το ασημένιο μετάλλιο της τάξεως των Γραμμάτων και Καλών Τεχνών από την Ακαδημία Αθηνών. Στα αρχεία της «Καθημερινής» θα βρει κανείς και μια εκτενέστατη και επαινετική κριτική του Αγγελου Γ. Προκοπίου από το έτος 1954.
Ολα αυτά γεννούν ένα αίσθημα προσμονής για το αφιέρωμα που θα παρουσιαστεί τώρα στην Κεφαλονιά. Η Δώρα Μαρκάτου σχολιάζει επιμόνως το φως στα έργα της Ντιάνας Αντωνακάτου. «Ενα στοιχείο που προϊδεάζει για τη μετεξέλιξη του γραμμικού ύφους σε ζωγραφικό», λέει, «δηλαδή σε ένα ύφος που στηρίζεται στο χρώμα, είναι το φως που γεννάται από το χρώμα. Είναι το φως του Ιονίου, το οποίο ύμνησε με τον χρωστήρα της από την αφετηρία έως το τέλος της καλλιτεχνικής της δημιουργίας». Στον κατάλογο του αφιερώματος, αλιεύω από το συγκινητικό κείμενο της εκλεκτής εικαστικού Ρένας Ανούση-Ηλία τη φράση: «Η εκλεκτή μου φίλη, Ντιάνα Αντωνακάτου, αποτελεί με την τέχνη της ένα ολόκληρο συμπαντικό Ωδείο. Με τις βαθυστόχαστες συζητήσεις και τους προγραμματισμούς της που είχαμε χρόνια ολόκληρα στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ), μας μάγευε!».
Η έκθεση θα πλαισιωθεί από σημαντικές ομιλίες για την Ντιάνα Αντωνακάτου τόσο την ημέρα των εγκαινίων (30.7) όσο και την 1η και στις 8 Αυγούστου. Ανάμεσα στους ομιλητές, οι Γεράσιμος Βεργωτής, Δώρα Μαρκάτου, Ευρυδίκη Λειβαδά-Ντούκα, Ηλίας Τουμασάτος, Αλίκη Γαλιατσάτου. Την οργανωτική επιτροπή αποτελούν οι Δώρα Μαρκάτου, Θεοτοκούλα Μουλίνου και Σοφία-Ελένη Αθανασάτου.
