Το έτος 1922, πριν από 100 χρόνια δηλαδή, το Χόλιγουντ είχε πλέον ωριμάσει με μεγάλα στούντιο, παραγωγούς, φιλόδοξες παραγωγές, κινηματογραφικά περιοδικά και αστέρες, άνδρες και γυναίκες, που εξασκούσαν μεγάλη γοητεία. Ο Ροδόλφος Βαλεντίνο ήταν στο απόγειο της δόξας του, παρά τις μέτριες ταινίες του 1922, ανάμεσά τους και η πολύ γνωστή «Αίμα και άμμος». Το Χόλιγουντ προωθούσε νέα ονόματα και συντηρούσε τα παλιά, δοκιμασμένα ονόματα που γέμιζαν τα ταμεία. Αποκάλυψη της χρονιάς ήταν ο Μεξικανός χορευτής και έως τότε κομπάρσος Ραμόν Νοβάρο, που έκανε αμέσως επιτυχία με τον «Αιχμάλωτο της Ζέντα». Κλασικοί τίτλοι μεταφέρονταν στην οθόνη, όπως και ο «Κόμης Μόντε Κρίστο» με τον Τζον Γκίλμπερτ, ο «Ρομπέν των Δασών» με τον Ντάγκλας Φέρμπανκς (από τις μεγάλες επιτυχίες της χρονιάς), ο «Ολιβερ Τουίστ» με τον κοσμαγάπητο μικρό της οθόνης, Τζάκι Κούγκαν. Ο Τσάρλι Τσάπλιν συνέχιζε να θριαμβεύει όπως και ο έτερος κωμικός (λίγο ξεχασμένος πλέον) Μπεν Τέρπιν. Ο Μπάστερ Κίτον και ο Χάρολντ Λόιντ, από τα μεγαλύτερα ταλέντα, ανέβαιναν θεαματικά εκείνη τη χρονιά. Το 1922 ήταν και η χρονιά πιο καλλιτεχνικών δημιουργιών, όπως η φιλόδοξη και πολυδάπανη προσπάθεια της Ναζιμόβα να πρωταγωνιστήσει και να χρηματοδοτήσει την εξωτική παραγωγή «Σαλώμη» (από το θεατρικό του Οσκαρ Ουάιλντ), με κοστούμια εμπνευσμένα από τα σχέδια του Μπίρντσλεϊ. Η ταινία επαινέθηκε καλλιτεχνικά αλλά εισπρακτικά απέτυχε. Η Μαίρη Πίκφορντ ξαναγύρισε την παλιά επιτυχία της «Tess of the Storm Country», βασισμένη στο βιβλίο της Γκρέις Μίλερ Ουάιτ. Μεγάλα ονόματα της Παραμάουντ ήταν η Γκλόρια Σουάνσον και ο Ουάλας Ριντ με νεοεμφανιζόμενη την Μπεμπέ Ντάνιελς. Ο Λον Τσάνεϊ και ο Ουάλας Μπίρι έχαιραν εκτίμησης ως καρατερίστες. Ο μεγάλος παραγωγός Γκρίφιθ είχε γυρίσει την ταινία «Τα ορφανά της καταιγίδας» με τις αδελφές Λίλιαν και Ντόροθι Γκις.
Ο αυστριακής καταγωγής σκηνοθέτης Εριχ φον Στρόχαϊμ είχε επανέλθει με την ταινία «Ανόητες σύζυγοι», μια ταινία κύρους για τη Γιουνιβέρσαλ. Αλλα μεγάλα ονόματα της οθόνης ήταν η Κλάρα Κίμπαλ Γιανγκ, η Αλις Τζόις, οι αδελφές Νόρμα και Κονστάνς Τάλματζ, η Ελζι Φέργκιουσον, ο Τομ Μιξ, και από τα νέα ονόματα ξεχώρισαν αμέσως η Κόνστανς Μπένετ, ο Ουίλιαμ Χέινς και η Μπίλι Ντόουβ.
Ματιές στον κόσμο
ΜΟΝΑΧΟ
Οκτόμπερ Φεστ
Η μεγάλη γιορτή του Μονάχου μετρά ήδη 187 χρόνια ζωής. Η εξέλιξή της από τον 19ο αιώνα έως σήμερα είναι ένας άλλος τρόπος να παρακολουθήσει κανείς μια λαϊκή γιορτή, με εμπόριο, κατανάλωση, διασκέδαση, μουσική, φαγητό και μπίρα ως ένα στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας. Η Βιβλιοθήκη της Βαυαρίας παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ψηφιακή έκθεση για το Οκτόμπερ Φεστ με όλη την ιστορία του και τα πιο σημαντικά γεγονότα (https://www.bsb-muenchen.de/)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Λούσιαν Φρόιντ
Μια νέα μονογραφία για τον Βρετανό ζωγράφο Λούσιαν Φρόιντ (1922-2011) πρόκειται να εκδοθεί από τον οίκο Phaidon. Σε συνεργασία με το Αρχείο Φρόιντ και τον συνεργάτη του και διευθυντή του Αρχείου, Ντέιβιντ Ντόσον, η επίτομη έκδοση υπογράφεται από τον τεχνοκριτικό Μάρτιν Γκέιφορντ. Η επιμέλεια είναι του Ντέιβιντ Ντόσον και του Μαρκ Χόλμπορν. Περιλαμβάνονται ζωγραφικά έργα, σχέδια, προσωπικές φωτογραφίες, ιδιωτικές επιστολές.
ΚΕΜΠΡΙΤΖ
Ρούμπενς, λεπτομέρειες
Ο διευθυντής του Μουσείου Φιτζγουίλιαμ ανέλαβε το 2019 προερχόμενος από το Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, και σε μια πρόσφατη ανάρτησή του στο Instagram εστιάζει στις λεπτομέρειες ενός έργου του Ρούμπενς, παρέχοντας μαθήματα παρατήρησης και ανάλυσης. Οδηγεί το βλέμμα μας στη μορφή ενός γηραιού άνδρα και στον χρωστήρα του Ρούμπενς, στον τρόπο που δουλεύει γύρω από τα κουρασμένα μάτια, που δείχνει το βάθος της γενειάδας…
ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ
Γλυπτική στον κήπο
Ο κήπος στο Μουσείο Staedel προσελκύει, χωρίς εισιτήριο, το κοινό καθώς έχει μετατραπεί σε κήπο γλυπτών. Δεκατέσσερα έργα γλυπτικής του 20ού και του 21ου αιώνα έχουν στηθεί με μια ελκυστική διασπορά στους κήπους του μουσείου με τις εξαιρετικές συλλογές. Είναι όλα πρόσφατα αποκτήματα του μουσείου και κατά μία έννοια συνοψίζουν την εξέλιξη στη γλυπτική τα τελευταία 100 χρόνια, αρχίζοντας από το 1912 με έργα του Κολμπ και του Γκάουλ.
ΠΑΡΙΣΙ
Φιλοποίμην
Από τις συλλογές του Μουσείου Λούβρου, το βλέμμα στέκεται στο γλυπτό του γενναίου στρατηγού και πολιτικού από την Πελοπόννησο, Φιλοποίμενος. Είναι ένα σπουδαίο έργο νεοκλασικής γλυπτικής που φιλοτέχνησε ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ το 1837. Ο Φιλοποίμην (253 π.Χ. – 183 π.Χ.) γεννήθηκε στη Μεγαλόπολη και πέθανε στη Μεσσήνη. Το γλυπτό αυτό επιλέχθηκε πρόσφατα από τα κοινωνικά δίκτυα του Λούβρου.
