Ισως ξεκινάει από την εποχή του Τζάνγκο Ράινχαρντ, ίσως και πολύ νωρίτερα· οι Γάλλοι πάντως έχουν παράδοση στην gypsy τζαζ, στις σαγηνευτικές μελωδίες των περιπλανώμενων μουσικών της Ευρώπης και, τέλος πάντων, σε κάθε τσιγγάνικη εκδοχή παλαιότερων ή σύγχρονων μουσικών ιδιωμάτων που ευδοκίμησαν στη χώρα τους. Σε ένα κλαδί αυτού του μεγάλου γενεαλογικού δέντρου κάθονται και οι Les Négresses Vertes, και ας είναι λίγο πιο ζωηροί μουσικά. Ξεκίνησαν το ταξίδι τους περίπου τριάντα χρόνια πριν, ως ένα συγκρότημα αποτελούμενο από συγγενείς, φίλους, εραστές, μερικοί από τους οποίους μάλιστα έμαθαν το μουσικό όργανό τους μόνο και μόνο για να συμμετάσχουν στο ατελείωτο πανηγύρι που φαινόταν ότι θα ακολουθούσε. Και τι πανηγύρι: σουξέ όπως «Zobi La Mouche», «Sous le Soleil de Bodega», «Face à la Mer» και τόσα ακόμη χαρακτηρίζονταν από ρυθμούς παράφορους, αλλά και από τα ηχοχρώματα εκείνα που η μουσική βιομηχανία θα ταξινομούσε αμήχανα κάτω από τον γενικόλογο όρο «ethnic». Στην Ελλάδα, επιστρέφουν μετά 28 χρόνια, για μια συναυλία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη. Ιδανικά οι μελωδίες τους θα ακούγονταν ακόμη παραπέρα: το πολυπολιτισμικό τους ξεφάντωμα, οι ξεσηκωτικές κιθάρες και τα ακορντεόν τους μοιάζουν σήμερα πιο αναγκαία και λυτρωτικά από ποτέ.
Παρασκευή 6/3, Gagarin 205, 9 μ.μ. Σάββατο 7/3, Μύλος, 9.30 μ.μ.
