Η Λίνα Σωτηροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε σαν πριγκίπισσα σε έναν πύργο ή μεγάλωσε πριγκιπικά στον Πύργο Ηλείας, δεν θυμάται καλά πια. Θυμάται όμως πόσο πολύ έχει παίξει ως παιδί και συχνά αναπολεί αυτές τις ανέμελες στιγμές. Επειτα από όλα αυτά τα ωραία, ακολούθησαν σπουδές, μετά δουλειά, μετά παιδιά, παράλληλα η συγγραφή, ακόμη δουλειά (ανεξήγητο για μια πριγκίπισσα). Ολα τέλεια λοιπόν, σαν δώρο, όπως και ο τίτλος του χριστουγεννιάτικου βιβλίου «Ενα τέλειο δώρο» από τη σειρά Πίκο και Λόλα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, όπως και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Εχω αρκετά βιβλία σε διάφορα μέρη του σπιτιού. Μερικά από αυτά αδιάβαστα και για πολύ καιρό. Αυτόν τον καιρό, το βιβλίο που έχει διαβαστεί λίγο στην αρχή του και περιμένει υπομονετικά τη σειρά του είναι: «Το παιχνίδι της φιλοσοφίας – Πώς τα παιδιά μάς βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο» του Σκοτ Χέρσοβιτς (εκδ. Μεταίχμιο), γιατί όσο μεγαλώνω σιγουρεύομαι ότι οι καλύτεροι φιλόσοφοι βρίσκονται στα νηπιαγωγεία και στις παιδικές χαρές.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Ανακαλύπτω πάντα κάτι ενδιαφέρον όταν διαβάζω. Αλλες φορές τον διαφορετικό από τον δικό μου τρόπο σκέψης. Αλλες φορές συναντώ συμπεριφορές που δυσκολεύομαι να ταυτιστώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε κάθε ανάγνωσμα μαθαίνει κανείς καλύτερα τον εαυτό του.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Φυσικά είχα βρει πολλές φορές τον μπελά μου ως παιδί, για πολλούς λόγους. Μια φορά πραγματικά όμως είχα βρει τον μπελά μου, όχι όμως γιατί διάβασα ένα βιβλίο, αλλά επειδή διάβαζα κρυφά την αλληλογραφία της αδερφής μου. Πολλές φορές τα αδέρφια μπορούν να σε βάλουν σε μεγάλους μπελάδες, αλλά παράλληλα είναι και η καλύτερη παρέα.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Μια και είναι χειμώνας, θα πω δίπλα στο καλοριφέρ, πολυθρονάρα, κουβερτάκι, ζεστό τσάι και ένα μαγικό ραβδί να παγώνει ο χωροχρόνος, έτσι ώστε να μη με αναζητάει κανένας και για κανέναν λόγο.
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Δεν μου αρέσουν καθόλου τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας, αποφεύγω τα βιβλία με πολλές σελίδες γιατί αν τα αφήσω για λίγο ξεχνάω τι έχω διαβάσει και προτιμώ περισσότερο τα βιβλία που η πλοκή είναι απρόβλεπτη και ιδανικά να μην έχουν πολλά ονόματα και ημερομηνίες, γιατί και αυτά τα ξεχνάω.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
Oταν είχα διαβάσει «Τα δεκατρία γιατί» του Τζέι Ασερ (εκδ. Πατάκης) ήταν ένα από τα βιβλία για το οποίο ενθουσιάστηκα που είχε γίνει σειρά. Την απόλαυσα το ίδιο με το βιβλίο.
Ποια είναι τα μηνύματα που μεταδίδει το βιβλίο σας «Πίκο και Λόλα: Ενα τέλειο δώρο»;
Πάντα όταν μου δίνεται η ευκαιρία ρωτάω τα παιδιά αν προτιμούν ένα δώρο αλλά πολλούς φίλους για να παίζουν με αυτό, ή πολλά δώρα που να μπορούν να παίζουν αλλά μόνοι τους. Η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Αυτό είναι και το μήνυμα του βιβλίου, ότι το τέλειο δώρο είναι οι φίλοι μας. Σε όλους αρέσουν τα δώρα, έτσι και η Λόλα έψαχνε να βρει το τέλειο δώρο. Στην προσπάθειά της όμως αυτή υπήρξαν αναποδιές. Και αν μείνει χωρίς δώρο; Μήπως το τέλειο δώρο τελικά είναι οι άνθρωποι που έχουμε κοντά μας;
Πώς μπορούν τα γράμματα να κρύβονται και να μεταμορφώνονται σε αστείες ιστορίες;
Oλα μπορούν να γίνουν μια ωραία και σίγουρα μια αστεία και ιδιαίτερη ιστορία. Και να λοιπόν, κάπως έτσι μερικά γράμματα μερικές φορές κρύβονται και άλλες φορές ξεσηκώνονται και γίνονται κεφαλαία. Μετά μπαίνουν σε σειρά και ψάχνουν το άλλο παιδί, εκείνο το μικρό που κρύβεται μέσα μου. Παρέα πια αρχίζουν και κουβεντιάζουν με το Α που πάντα ενθουσιάζεται με όλα και με το νι και το σίγμα που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω. Είμαι κι εγώ με άπειρη περιέργεια να δω τι θα γίνει παρακάτω και κάπως έτσι ξεκινάνε οι ιστορίες.
