Στα πρώτα χρόνια της ελληνικής μαυρόασπρης τηλεόρασης, το μουσικοχορευτικό σόου «Καντσονίσιμα» (Canzonissima) μας έφερνε σε επαφή με τους σταρ του ιταλικού τραγουδιού, που, τότε, έκανε θραύση. Μίνα, Ρίτα Παβόνε, Αντριάνο Τσελεντάνο, Πάτι Πράβο, Μάσιμο Ρανιέρι, Τζάνι Μοράντι και τόσοι ακόμη, που έφερναν κύματα χαράς στα ελληνικά σπίτια. Στους τίτλους της εισαγωγής, με τη γραβατωμένη και κοστουμαρισμένη ορχήστρα, έλαμπαν οι αδελφές Κέσλερ. Η Αλις και η Ελεν, ξανθές και λυγερές, χόρευαν και τραγουδούσαν το «Quelli belli come noi», ιδιαίτερα ρυθμικό τραγούδι του 1969, που αργότερα τραγούδησαν πολλοί, όπως η Κάρμεν Βιλάνι, η Ρίτα Παβόνε, ο Τζόνι Ντορέλι και η Ραφαέλα Καρά. Ηταν η αποθέωση της ιταλικής ποπ. Το «Καντσονίσιμα», παραγωγή της RAI, μεταδιδόταν στην Ιταλία και σε πολλές ακόμη χώρες από το 1956 έως το 1975, τα χρόνια δηλαδή που το ιταλικό τραγούδι ήταν εξαγώγιμο προϊόν.
Αλλά η εικόνα των αδελφών Κέσλερ, ήδη διάσημων στη δεύτερη πατρίδα τους, την Ιταλία, όπως και σε όλη την Ευρώπη, σφράγιζε τους «τίτλους» του «Καντσονίσιμα» με τρόπο απολύτως ευφρόσυνο και όπως έμελλε να αποδειχθεί κλασικό και αξεπέραστο.
Βεβαίως, οι Κέσλερ είχαν αφήσει αποτύπωμα στη μουσική σκηνή της Ευρώπης ήδη από το 1959, όταν εκπροσώπησαν τη Γερμανία στον διαγωνισμό της Eurovision. Ηταν ένα μοναδικό δίδυμο, που τραγουδούσε και χόρευε σαν ένας άνθρωπος. Ο οικειοθελής, κοινός και ταυτόχρονος, θάνατός τους τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου, στα 89 τους χρόνια, τις επανέφερε στη δημοσιότητα όχι απλώς με κύματα νοσταλγίας για τη νεότητά τους, αλλά μαζί με ένα από πιο σύνθετα και διαρκώς επίκαιρα ζητήματα ηθικής που διέπουν τις σύγχρονες κοινωνίες και τον νομικό πολιτισμό. Το δικαίωμα στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Οι αδελφές Κέσλερ έζησαν όλη τη ζωή τους μαζί, δεν παντρεύτηκαν ποτέ και αδυνατούσαν να χειριστούν την ιδέα ότι κάποια στιγμή η μία από τις δύο θα έμενε μόνη. Επέλεξαν να τερματίσουν μαζί τη ζωή τους στη Γερμανία, όπου αυτή η δυνατότητα παρέχεται. Αντιλαμβάνεται κανείς το δράμα και το μεγαλείο, τη συγκίνηση και τον προβληματισμό, την αγάπη και τη μοναξιά. Μαζί έρχονται στον νου όψεις ζητημάτων που άπτονται της εφήμερης δόξας, της δημόσιας εικόνας, της φυσικής ομορφιάς, της δημοσιότητας, της αξιοπρέπειας και της ματαιότητας. Ταυτόχρονα, οι αδελφές Κέσλερ έδωσαν εμμέσως τροφή για σκέψη όχι μόνο για τη ζωή τους και την επιλογή του τέλους, αλλά και για τον ευρύτερο γεωπολιτικό και πολιτισμικό χώρο που τις ανέδειξε. Μεγάλωσαν στη Γερμανία στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα περίχωρα της Λειψίας. Η καμπή της Ιστορίας τούς είχε ρίξει στην κομμουνιστική Ευρώπη. Το 1952, η οικογένειά τους με τις 16χρονες δίδυμες διέφυγε στη Δύση.
Η σταδιακή άνοδός τους στη μουσική και χορευτική σκηνή της Ευρώπης τη δεκαετία του 1950 μας οδηγεί σε εκείνον τον χάρτη της ποπ κουλτούρας που έφτιαχνε έναν κοινό χώρο υποδοχής νέων αστέρων στη Γαλλία, στη Δυτική Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Ελβετία και στην Ιταλία. Αυτή η άνθηση κράτησε ώς τη δεκαετία του 1970 και οι αδελφές Κέσλερ εγκαταστάθηκαν τελικά στην Ιταλία το 1962 (αλλά το 1986 επέστρεψαν στη Γερμανία). Στην Ιταλία βρήκαν την ποπ μουσική σκηνή στη πιο δυναμική περίοδο. Η εικόνα τους από τους «τίτλους» του «Καντσονίσιμα» ακόμη εκπέμπει στις οθόνες του νου.
