Σε υψόμετρο 2.300 μέτρων, το νεότερο -και πιο απομακρυσμένο- μουσείο της Ιταλίας φαίνεται από πολύ μακριά: μία κόκκινη κουκκίδα πάνω στην κορυφογραμμή.
Η κατασκευή είναι εκτεθειμένη σε χιονοστιβάδες και στις αιφνίδιες μεταβολές του καιρού. Το Frattini Bivouac δεν έχει προσωπικό, ούτε χρειάζεται εισιτήριο. Οποιοσδήποτε μπορεί να μπει, αλλά μόνο έπειτα από μια ανάβαση περίπου οκτώ ωρών με τα πόδια.
Το εσωτερικό του είναι λιτό: έχει εννέα υπερυψωμένες πλατφόρμες ύπνου, ένα ξύλινο κάθισμα και έναν ορθογώνιο φεγγίτη που πλαισιώνει μια λωρίδα ουρανού – το μοναδικό «έργο» που εκτίθεται στο μουσείο. Δεν υπάρχουν άλλες προθήκες, ταμπέλες ή οδηγοί.
Σχεδιασμένο από το Studio EX του Τορίνο σε συνεργασία με τον Ιταλικό Ορειβατικό Σύλλογο (CAI), το καταφύγιο άνοιξε αυτό το φθινόπωρο ως το τελευταίο κεφάλαιο του Thinking Like a Mountain: μια έκφραση του Αμερικανού οικολόγου Αλντο Λέοπολντ, από τον οποίο εμπνεύστηκαν και τον τίτλο του διετούς πειράματος του μουσείου να μεταφέρει τον πολιτισμό από τις ασφαλείς αίθουσες σε ένα πιο άγριο οικοσύστημα.
Σύμφωνα με τον διευθυντή της GAMeC, Λορέντζο Τζιούστι, η βασική ιδέα είναι ότι η επιμέλεια και η συντήρηση των έργων τέχνης μπορεί να αποτελούν μια μορφή γεωλογικής «σκέψης»: μιας διαδικασίας αργής και ευθυγραμμισμένης με δυνάμεις μεγαλύτερες από τον άνθρωπο.
Σε διάστημα δύο ετών, το πρόγραμμα εξαπλώθηκε σε κοιλάδες και ορεινά χωριά του Μπέργκαμο με περφόρμανς σε παλιά εργοστάσια, εγκαταστάσεις σε «οάσεις» βιοποικιλότητας και γλυπτά που εμφανίζονταν «απροειδοποίητα» έξω από ορυχεία.
Κάθε έργο εμφανιζόταν για μια εποχή ή μια μόνο ημέρα, και τις περισσότερες φορές ήταν προσβάσιμο μόνο με τα πόδια, με συμμετοχή των τοπικών κοινοτήτων στα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Το Frattini Bivouac είναι η πιο ακραία ιδέα του εγχειρήματος: το σημείο όπου το μουσείο εγκαταλείπει πλήρως το μουσείο και γίνεται ένα με το βουνό.
