Φρανκενστάιν
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2025), 149΄
Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
Ερμηνείες: Οσκαρ Αϊζακ,Τζέικομπ Ελόρντι
Ο σπουδαίος Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πραγματοποιεί μια επιθυμία ζωής, μεταφέροντας στην οθόνη τον αγαπημένο μύθο του με το δικό του, μοναδικό κινηματογραφικό στυλ, σε ένα φιλμ που βλέπουμε στην πλατφόρμα του Netflix. Ο ιδιοφυής αλλά και εγωπαθής επιστήμονας δρ Φρανκενστάιν (Οσκαρ Αϊζακ) δίνει ζωή στο Πλάσμα (Τζέικομπ Ελόρντι) μέσα από ένα τερατώδες πείραμα. Οταν ωστόσο το δημιούργημα ξεφεύγει από τον έλεγχό του, θα ξεκινήσει μια εμμονική καταδίωξη που θα καταλήξει στην παγωμένη Ανταρκτική.
Από αυτό το τελευταίο σκηνικό εκκινεί η ταινία του Ντελ Τόρο, ο οποίος τη χωρίζει ουσιαστικά σε δύο (γραμμικά) μέρη: ένα από τη σκοπιά του δημιουργού και ένα από εκείνη του δημιουργήματος. Η δεύτερη είναι μάλλον και πιο ενδιαφέρουσα, με τις ανάλογες προεκτάσεις περί ζωής – θανάτου, του «προβλήματος» της αθανασίας, καθώς και ζητήματα ταυτότητας – διαφορετικότητας, να παρουσιάζονται σε δεύτερο επίπεδο. Ολα τα παραπάνω δίνουν επίσης μια πιο ανθρώπινη διάσταση του μύθου, η οποία ενισχύεται και από την αφοσιωμένη ερμηνεία του Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του Πλάσματος.
«Θρησκεία»
Εκείνο βέβαια που κάνει το φιλμ του Ντελ Τόρο να ξεχωρίζει είναι από τη μια ο επικός χαρακτήρας και από την άλλη η αισθητική του. Γενικώς εδώ κυριαρχεί η εντύπωση μιας ιστορίας μεγαλύτερης –και σπουδαιότερης– από αυτήν που όντως είναι ο «Φρανκενστάιν», κάτι που υποστηρίζεται και από την πλουσιότατη παραγωγή του Netflix.
Από την άλλη, ο Ντελ Τόρο, που έχει δηλώσει ότι για εκείνον ο συγκεκριμένος μύθος αποτελεί «θρησκεία», δεν αναλώνει τους πόρους του σε «βαριά» ειδικά εφέ και πράσινες οθόνες του CGI· αντιθέτως ποντάρει στα εκπληκτικά χειροποίητα σκηνικά, στα κοστούμια και στα πρακτικά εφέ, τα οποία κάνουν τα πάντα να φαίνονται απτά, αληθινά, με μια προσοχή στη λεπτομέρεια που ελάχιστες φορές έχουμε δει στο σύγχρονο σινεμά του φανταστικού.
Συνολικά η ταινία του αποτελεί αποθέωση της αισθητικής ταυτότητάς του, παρότι δεν καταφέρνει να φθάσει στο παραμυθένιο βάθος, π.χ., του «Λαβυρίνθου του Πάνα».
