Εμβλημα του μοντερνισμού της Τσεχίας, το πρώην ξενοδοχείο Ιντερκοντινένταλ ξαναγεννήθηκε και θέτει σημαντικά και σύνθετα ερωτήματα για το παρόν και το μέλλον της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς από την περίοδο του κομμουνισμού.
Χτισμένο ανάμεσα το 1968 και το 1974, το κτίριο είναι δείγμα μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής και υπήρξε το πρώτο διεθνές ξενοδοχείο πέντε αστέρων στην παλιά Τσεχοσλοβακία. Αν και η ανέγερσή του συνέπεσε με τη σοβιετική καταστολή της Ανοιξης της Πράγας, το ξενοδοχείο ήταν η πρώτη αμερικανική επένδυση στο ανατολικό μπλοκ, μια νησίδα ευημερίας και σύμβολο καλής ζωής, που, όμως, δεν ανταποκρίθηκε, λόγω πολιτικών συνθηκών, στις προσδοκίες.
Σήμερα, το κτίριο αυτό πλήρως ανακαινισμένο και εμπλουτισμένο με νέες προσθήκες, έργο των TaK Architects, λειτουργεί και πάλι ως ξενοδοχείο υψηλών προδιαγραφών (Fairmont Golden Prague). Σχεδιασμένο αρχικά από τον σημαντικό Τσέχο αρχιτέκτονα Κάρελ Φίλζακ (1917-2000), η ανέγερση του τότε Ιντερκοντινένταλ είχε βασιστεί στην πρόσκληση πολλών ταλαντούχων συνδημιουργών, σχεδιαστών και καλλιτεχνών.
Με τα χρόνια εξέπεσε και περιήλθε σε κακή κατάσταση, κακοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 1990 με μια κακή παρέμβαση, αλλά ευτυχώς δεν καταδικάστηκε σε κατεδάφιση όπως συνέβη με άλλα κτίρια της σοβιετικής περιόδου, όπως το ξενοδοχείο Praha (κατεδαφίστηκε το 2014) ή το Τransgas Complex (κατεδαφίστηκε το 2019). Σήμερα, λάμπει ως σύμβολο του τσεχικού μοντερνισμού από τον περασμένο αιώνα με το βλέμμα του 21ου αιώνα.
Το παλιό ξενοδοχείο σώθηκε εντέλει χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στους νέους επενδυτές, που επιθυμούσαν να το μεταμορφώσουν σε ένα νέο σύμβολο της Πράγας. Ως επενδυτές θέλησαν να αναμορφώσουν και τον περιβάλλοντα χώρο, γι’ αυτό και προκήρυξαν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, που κέρδισαν οι TaK Architects (με έδρα την Πράγα από το 2002).
Η περίπτωση αυτή φέρνει στο προσκήνιο μια δέσμη θεμάτων που αφορούν την αξιολόγηση του αρχιτεκτονικού αποθέματος στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης. Κάθε χώρα είναι ξεχωριστή περίπτωση. Υπήρξε όμως κοινή η επιθυμία τα πρώτα 20 χρόνια μετά την ένταξη των χωρών αυτών στον ελεύθερο κόσμο να σβηστούν τα ίχνη της σοβιετικής κυριαρχίας. Σήμερα, με την ενηλικίωση μιας νέας γενιάς και με μια πιο ψύχραιμη αποτίμηση, υπάρχει η δυνατότητα επαναξιολόγησης και κατά περίπτωσιν εκτίμησης κάθε κτιρίου. Παράλληλα, υπάρχει και ένα ζωηρό ενδιαφέρον για την αισθητική κληρονομιά της περιόδου αυτής.
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Λονδίνο
Ερως θριαμβευτής
Το έργο του Καραβάτζο «Ερως θριαμβευτής» θα βρίσκεται από τις 26 Νοεμβρίου στο Λονδίνο στην Πινακοθήκη Γουάλας (έως 12 Απριλίου). Δεν έχει ποτέ παρουσιαστεί στη Βρετανία και ανήκει στις συλλογές της Gemaeldegalerie του Βερολίνου. Παρουσιάζεται μαζί με δύο ρωμαϊκά γλυπτά, με τα οποία αποτελούσε πριν από 400 χρόνια μέρος της συλλογής του μαρκησίου Βιντσέντσο Τζουστινιάνι (1564-1637).
Βοστώνη
Γουίνσλοου Χόμερ
Οι περίφημες υδατογραφίες του Γουίνσλοου Χόμερ (1836-1910) παρουσιάζονται στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης (έως 19 Ιανουαρίου 2026). Η κοινή έκθεση των υδατογραφιών του συμβαίνει έπειτα από 50 χρόνια και δίνει τη δυνατότητα σε μια νέα γενιά να εκτεθεί στο φως της αμερικανικής ζωής του 19ου αιώνα. Ο Χόμερ υπήρξε σπουδαίος στυλίστας και εκπροσώπησε το ήθος της Αμερικής επί δεκαετίες.
Νέα Υόρκη
Λουίζ Μπουρζουά
Στην γκαλερί Hauser & Wirth (22η Οδός) παρουσιάζεται έκθεση με έργα της γλύπτριας Λουίζ Μπουρζουά (1911-2010). Με τίτλο «Gathering Wool», η έκθεση διερευνά τη σχέση της Μπουρζουά με την αφαίρεση μέσα από την παρουσίαση γλυπτών της τελευταίας περιόδου, ανάγλυφων και έργων σε χαρτί. Μια εξαιρετική ευκαιρία για να δει κανείς όψεις έργου μιας μεγάλης μορφής που δούλευε ασταμάτητα επί επτά δεκαετίες.
Έκδοση
Παρίσι, για πάντα!
Ενα βιβλίο που μιλάει για το πράσινο Παρίσι, μέσα από τη συμβίωση φύσης και άστεως, είναι το βιβλίο του φωτογράφου και συγγραφέα Μισέλ Αρνό (Michel Arnaud) με τίτλο «Forever Paris». Μιλώντας για την πόλη που θα είναι βιώσιμη και ευχάριστη, ο συγγραφέας ανοίγει μέσα από τις φωτογραφίες του ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα του σύγχρονου αστικού πολιτισμού: το μέλλον των πόλεων.
Αμβούργο
Αντερς Ζορν
Η Πινακοθήκη του Αμβούργου ρίχνει τους προβολείς της στον Σουηδό ζωγράφο Αντερς Ζορν (1860-1920), ο οποίος στην εποχή του ήταν διάσημος και περιζήτητος (έως 25/1). Γύρω στο 1900 ήταν στο απόγειο της φήμης του και απέκτησε κοινό και στις ΗΠΑ, όπου ζωγράφισε μέλη της υψηλής κοινωνίας και δύο προέδρους. Στη Σουηδία θεωρείται ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της εικαστικής ιστορίας της χώρας.
