Φοράει τα ακουστικά και πλησιάζει το μικρόφωνο δοκιμάζοντας τη φωνή της στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Δίπλα της, στη μεγάλη οθόνη, πολύχρωμα κινούμενα σχέδια ζωντανεύουν μέσα από την αφήγησή της. Λίγες ημέρες πριν από την εμφάνισή της στο 8ο Παιδικό & Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας, η Αρια Παπανικολάου προετοιμάζεται εντατικά για τις ζωντανές μεταγλωττίσεις που, αυτό το Σαββατοκύριακο, θα καθηλώσουν μικρούς και μεγάλους.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αυτό το χρονικό διάστημα, η 19χρονη Αρια είναι ιδιαίτερα πολυάσχολη: μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Με λένε Αρια» (εκδ. Ψυχογιός), το οποίο καταγράφει την καθημερινότητά της μεγαλώνοντας με αυτισμό. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει σπουδές στον κλάδο του animation και συνεχίζει να κυνηγάει τα όνειρά της ως ηθοποιού φωνής, ενώ δημιουργεί τα δικά της κινούμενα σχέδια. «Αυτό που έμαθα γράφοντας, είναι ότι είμαι καλή στο να αφηγούμαι ιστορίες. Εχω αυτοπεποίθηση, δεν διστάζω να μοιραστώ τις εμπειρίες μου», μας λέει σε διάλειμμα από τις πρόβες.
Παρά την κούραση της ημέρας, η κόρη του καταξιωμένου μπασκετμπολίστα Δημήτρη Παπανικολάου μιλάει με πάθος για τα ενδιαφέροντά της και κυρίως για το βιβλίο της, που προσφέρει μια αυθεντική ματιά στον κόσμο της. Διαγνώστηκε με αυτισμό στην ηλικία των τρεισήμισι χρόνων, όταν οι δασκάλες της στον παιδικό σταθμό είχαν εντοπίσει κάποιες διαφορές στον λόγο, στις κινήσεις και στο γράψιμο.
Η διάγνωση ανησύχησε, όπως ήταν φυσικό, βαθιά τους γονείς της, που τότε δεν γνώριζαν πολλά για τον αυτισμό. Η εμπιστοσύνη, όμως, στις δυνατότητες της κόρης τους παρέμεινε ακλόνητη και βέβαια έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τη βοηθήσουν. Ετσι, οι επισκέψεις σε ειδικούς για εργοθεραπεία και λογοθεραπεία ήταν τακτικές και πολύωρες. Η φοίτηση στο δημοτικό σχολείο κύλησε σχετικά ευχάριστα, ενώ η μικρή Αρια αφιερωνόταν παράλληλα σε διάφορα χόμπι, όπως το μπαλέτο, η κολύμβηση και η ιππασία.
Τα προβλήματα, ωστόσο, άρχισαν να εμφανίζονται στην εφηβεία. «Δεν ήταν εύκολα εκείνα τα χρόνια», τονίζει, αναφερόμενη στον εκφοβισμό που βίωσε. «Οι φίλοι μου με πρόδιδαν, με πλήγωναν και δεν με ήθελαν στην παρέα τους». Η απόγνωση την κυρίευσε γρήγορα και ένιωθε μόνη. «Επρεπε να σκληρύνω», εξηγεί, συμπληρώνοντας ότι αυτές τις στιγμές οι γονείς της ήταν πάντα στο πλευρό της. Ο πατέρας της, μάλιστα, μέσα από επισκέψεις του σε σχολεία και εταιρείες, είχε στόχο να ενημερώσει και να εξηγήσει ότι ο αυτισμός δεν είναι κάτι κακό, απλώς διαφορετικό. Σήμερα, τον ακολουθεί και η ίδια ώστε να σπάσουν μαζί κάθε ταμπού. «Στις εκδηλώσεις όπου πηγαίνουμε, θέλουμε ο κόσμος να σέβεται τους ανθρώπους με αυτισμό και να τους φέρεται με καλοσύνη, όχι το αντίθετο», σημειώνει. Κοιτάζοντας πίσω, η κ. Παπανικολάου νιώθει πλέον δυνατή γυναίκα. «Αποδέχθηκα τον εαυτό μου αμέσως», υπογραμμίζει, και η συζήτηση στρέφεται στις ξένες γλώσσες που μιλάει, όπως τα άπταιστα αγγλικά, τα ιαπωνικά και τα ισπανικά. «Γνωρίζω επίσης λίγα ιταλικά και γαλλικά, και τραγουδάω σε δέκα γλώσσες», συμπληρώνει, αποκαλύπτοντας ότι παρακολουθεί και μαθήματα φωνητικής.
«Θέλω να καταλάβει καλά ο κόσμος ότι και τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού έχουν πολλές δεξιότητες, έχουν μεγάλες δυνατότητες».
Τη ρωτάμε ποια από όλες τις γλώσσες είναι η αγαπημένη της. «Τα ιαπωνικά», απαντάει, και τα μάτια της φωτίζουν. «Οπως και η ιαπωνική κουλτούρα. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε έναν διαφορετικό πλανήτη, κάτι που δεν έχεις ξαναδεί. Για μένα, είναι ό,τι πιο όμορφο, έχω και αρκετούς Ιάπωνες φίλους». Η ίδια παρακολουθεί πολλές ιαπωνικές ταινίες και σειρές, με αδυναμία στο τηλεοπτικό πρόγραμμα manga «Ινουγιάσα». Πρόκειται για ένα χαρακτήρα που είναι μισός δαίμονας. «Ούτε εκείνον τον δέχονταν λόγω της διαφορετικότητάς του. Οι γονείς του πέθαναν προστατεύοντάς τον και έμεινε μόνος για πολύ καιρό. Αλλά στο τέλος απέκτησε φίλους και οικογένεια. Βλέπω τον εαυτό μου μέσα σε αυτόν».
Οταν θέλει να χαλαρώσει, αφιερώνει χρόνο στους αγαπημένους της και στις καθημερινές μικρές απολαύσεις. «Βγαίνω με το αγόρι μου, περνάω χρόνο με τους φίλους μου και παρακολουθώ όσα με ενδιαφέρουν στο κινητό μου», μας λέει. Παράλληλα, δραστηριοποιείται και σε κοινωνικά προγράμματα. Είναι πρέσβειρα σε πρωτοβουλίες του οργανισμού «Together for Autism» (Μαζί για τον αυτισμό), που ίδρυσε ο πατέρας της, με όραμα μια πιο συμπεριληπτική και γεμάτη ενσυναίσθηση κοινωνία. Επιπλέον, της έχει ήδη προταθεί από τον ΕΚΚΟΜΕΔ να γίνει πρέσβειρα στις τέχνες για άτομα με νευροδιαφορετικότητα.
Η κουβέντα περνάει στα μελλοντικά σχέδια και στα όνειρά της, κι εκεί μας ανοίγει την καρδιά της. «Ονειρεύομαι να παντρευτώ, να κάνω παιδιά. Θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν σε ένα καλό και ασφαλές περιβάλλον. Να μην περάσουν τον πόνο που πέρασα εγώ». Οσο για τα επαγγελματικά της βήματα, η μεγαλύτερη επιθυμία της είναι να εργαστεί στην πρεσβεία της Ιαπωνίας και να συνεχίσει τις μεταγλωττίσεις. «Είμαι, όμως και ηθοποιός», τονίζει, υπενθυμίζοντάς μας τις συμμετοχές της στις διεθνείς παραγωγές «Rise» και στην πρόσφατη ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν «Οδύσσεια». «Ηταν ωραία εμπειρία το γύρισμα, έκανα πολλούς φίλους».
Με όλα όσα καταφέρνει και με τα πολλά της ενδιαφέροντα, όπως καταγράφονται στο βιβλίο της, η Αρια εμπνέει και δείχνει ότι η διαφορετικότητα δεν είναι εμπόδιο. Αντιθέτως, αποτελεί πηγή δύναμης και δημιουργικότητας. «Θέλω να καταλάβει καλά ο κόσμος ότι και τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού έχουν πολλές δεξιότητες, έχουν μεγάλες δυνατότητες».
Η παρουσίαση του βιβλίου «Με λένε Αρια» θα γίνει σήμερα, στις 7 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
