Εσείς τι θα επιλέγατε; Θρακιώτικο τραχανά με φόντο την Αρχαία Ζώνη Εβρου; Κρητική ρακή στο Φραγκοκάστελλο Σφακίων; Ή μελεκούνι Ρόδου στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου; Ολα ωραία ακούγονται, θα πείτε, εδέσματα και τοποθεσίες. Αρκεί, βέβαια, η παρουσίαση των πρώτων να γίνεται με σεβασμό στην πολιτιστική αξία και στην ακεραιότητα των δεύτερων.
Αυτός τουλάχιστον είναι ένας από τους όρους που θέτουν ο Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) και το υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου να δώσουν τη δυνατότητα σε επαγγελματίες της γαστρονομίας να διοργανώσουν εκδηλώσεις παρουσίασης τοπικών προϊόντων στους 19 αρχαιολογικούς χώρους της υπηρεσίας «The Eaternity Experience», που συνδέει την πολιτιστική κληρονομιά με τη γαστρονομική παράδοση.
Μέσω του «The Eaternity Experience», το ΥΠΠΟ επιτρέπει σε επαγγελματίες της γαστρονομίας την παρουσίαση τοπικών προϊόντων σε 19 αρχαιολογικούς χώρους.
«Στόχος είναι να συνδέσουμε τη σύγχρονη τοπική γαστρονομία με συγκεκριμένους αρχαιολογικούς χώρους, που υπό αυστηρές προϋποθέσεις μπορούν να φιλοξενήσουν τέτοιες εκδηλώσεις», λέει στην «Κ» η πρόεδρος του ΟΔΑΠ, Νικολέττα Βαλάκου. Οπως εξηγεί, η υπηρεσία «Eaternity Experience» λειτουργεί από το 2022, πλέον όμως επιδίωξη του οργανισμού είναι να υπάρξει μεγαλύτερη ανταπόκριση από επαγγελματίες της εστίασης και ενδιαφερομένους.
Αυτοί θα πρέπει να υποβάλουν το αίτημά τους στις υπηρεσίες του ΥΠΠΟ (ή στο www.hh.gr/host-an-event/) και έπειτα αυτό να εγκριθεί από το διοικητικό συμβούλιο του ΟΔΑΠ, την τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων και τα αρμόδια συμβούλια του υπουργείου. Προβλέπεται, ακόμη, τέλος παραχώρησης χρήσης των αρχαιολογικών χώρων, το οποίο ορίζεται από 1.000 έως 1.500 ευρώ ημερησίως, συν 250 έως 500 ευρώ για κάθε ημέρα που θα χρειαστεί για την προετοιμασία ή την αποξήλωση των εγκαταστάσεων της εκδήλωσης. «Για εμάς όμως», τονίζει η κ. Βαλάκου, «το σημαντικό δεν είναι το οικονομικό κομμάτι, όσο η προβολή των χώρων και η βελτίωση της εμπειρίας των επισκεπτών».
Εκτός από όσους αναφέραμε ήδη, η υπηρεσία προσφέρεται ακόμη στους χώρους της αρχαίας Νικόπολης, των Δελφών και της Ρωμαϊκής Αγοράς Θεσσαλονίκης· στο Επταπύργιο επίσης, στο Μουσείο των Αιγών και στον Μυστρά· στην πλατεία Χρυσαφίτισσας της Μονεμβασιάς, στην αρχαία Νεμέα και στο Ανδρομονάστηρο Μεσσηνίας· στο Νιόκαστρο Πύλου, στο Φρούριο Ρίου, αλλά και στην Αμφίπολη, στο Ενετικό Φρούριο στη Σητεία κ.α.
Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι 19 αρχαιολογικοί χώροι δεν προσφέρονται για σκηνικό ιδιωτικών κοινωνικών εκδηλώσεων, όπως ενίοτε συμβαίνει σε μνημεία της Γαλλίας και της Ιταλίας. Το όλο εγχείρημα θα έχει επιπλέον ως σημείο εκκίνησης τις τοπικές γεύσεις κάθε περιοχής, την τοπική κοινωνία και τους τοπικούς φορείς, χωρίς όμως να αποκλείεται και κάτι ευρύτερο.
Ενδεικτικά, μετά την παρουσίασή της στο πρόσφατο φεστιβάλ του περιοδικού «Γαστρονόμος», η υπηρεσία συστήθηκε και στο διεθνές κοινό και συγκεκριμένα σε μια διεθνή ομάδα επαγγελματιών του τουρισμού, που στις αρχές Οκτωβρίου, στο Νιόκαστρο της Πύλου, απόλαυσε ένα δείπνο με τοπικά εδέσματα της Μεσσηνίας – αφορμή ήταν η διεθνής τουριστική έκθεση «Maestro», που πραγματοποιήθηκε εκείνες τις ημέρες στην Αθήνα.
Και αν όλα αυτά ακούγονται πολύ καινούργια, η κ. Βαλάκου υπενθυμίζει τι συνέβαινε στο παρελθόν. «Τηρουμένων των αναλογιών, εκδηλώσεις γαστρονομίας υπήρχαν και στην αρχαιότητα», εξηγεί και καταλήγει: «Από την προϊστορική εποχή, δεν υπήρχε τελετή, δεν υπήρχε θρησκευτική γιορτή, που να μην περιείχε ένα γεύμα ή ένα κομμάτι γαστρονομίας».
