Springsteen: Deliver me from nowhere ★★★
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2025), 120΄
Σκηνοθεσία: Σκοτ Κούπερ
Ερμηνείες: Τζέρεμι Αλεν Γουάιτ, Τζέρεμι Στρονγκ
Η πολυαναμενόμενη βιογραφία του Μπρους Σπρίνγκστιν, διά χειρός Σκοτ Κούπερ («Crazy Heart»), φτάνει και στις ελληνικές αίθουσες. Ο Τζέρεμι Αλεν Γουάιτ («The Bear») υποδύεται τον «The Boss», καθώς εκείνος βρίσκεται στη διαδικασία ηχογραφήσεων της μεγάλης επιτυχίας «Born in the USA». Το ίδιο διάστημα ωστόσο ο Σπρίνγκστιν βυθίζεται όλο και περισσότερο στην κατάθλιψη, στοιχειωμένος και από τη δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, με τον ψυχισμό του να βρίσκει διέξοδο σε ένα καινούργιο, διαφορετικής υφής σύνολο τραγουδιών, που θα συνθέσουν το άλμπουμ «Νεμπράσκα» του 1982.
Ο Κούπερ απογυμνώνει εντελώς τον Σπρίνγκστιν από τον μανδύα του ροκ σταρ, εστιάζοντας σε μια φάση της ζωής και της καριέρας του, κατά την οποία εκείνος είναι βασικά κλεισμένος στον εαυτό του. Μόνος, ηχογραφεί με τα πιο απλά μέσα ακουστικά κομμάτια στην κρεβατοκάμαρα ενός εξοχικού σπιτιού, ενώ ακόμα και η ρομαντική προσέγγιση με μια κοπέλα (Οντέσα Γιανγκ) θα έχει άδοξη κατάληξη. Ο Τζέρεμι Αλεν Γουάιτ ερμηνεύει τον βασανισμένο ψυχικά ήρωα με αφοσίωση, μπολιάζοντάς τον και με στοιχεία του χαρακτήρα του από το «The Bear». Αυτή η αρκετά «κλειστή» εστίαση μας οδηγεί σε ένα ευαίσθητο, τρυφερό φιλμ, πολύ μακριά από ροκ βιογραφίες σαν αυτή π.χ. του Φρέντι Μέρκιουρι («Bohemian Rapsody»), όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πρώτο μέρος είναι κάπως επίπεδο και άνευρο αφηγηματικά, κάτι το οποίο διορθώνεται εν πολλοίς στο δεύτερο με τις δραματουργικές κορυφώσεις, στις οποίες συμβάλλει και ο (ξανά) εξαιρετικός Τζέρεμι Στρονγκ.
Αχινός ★★½
ΔΡΑΜΑ (2025), 99΄
Σκηνοθεσία: Χάρις Ντίκινσον
Ερμηνείες: Φρανκ Ντιλέιν, Νταϊάν Αξφορντ
Ο ανερχόμενος Βρετανός ηθοποιός Χάρις Ντίκινσον («Babygirl») περνάει για πρώτη φορά και πίσω από την κάμερα, με ένα φιλμ που πήρε το βραβείο της διεθνούς ένωσης κριτικών (FIPRESCI) στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών. Ο Μάικ, ένας νεαρός που ζει στους δρόμους του Λονδίνου, έρχεται αντιμέτωπος με κάθε λογής δυσκολίες. Τελικά θα μπλέξει και με τον νόμο, ενώ όταν ξεκινάει κάποιες περιστασιακές δουλειές, η αυτοκαταστροφική φύση του θα θέσει νέα εμπόδια. Ο Ντίκινσον παρουσιάζει την ιστορία ενός άνδρα-αγοριού, ενός ενηλίκου που βιώνει μια δεύτερη «ενηλικίωση», γλιστρώντας από τη μια παράξενη κατάσταση στην άλλη. Η ταινία του διαθέτει κάποιες ωραίες –και σκηνοθετικές– ιδέες, ρίχνοντας μια ματιά στο περιθώριο της ανεπτυγμένης Δύσης, παραμένει ωστόσο αρκετά άγουρη ως προς την εκτέλεσή τους. Αντιθέτως βρίσκει έναν πολύ καλό πρωταγωνιστή στο πρόσωπο του Φρανκ Ντιλέιν, ο οποίος θυμίζει φυσιογνωμικά και τον νεαρό Τζόνι Ντεπ.
Η κατάρα του Σέλμπι Οουκς ★★½
ΤΡΟΜΟΥ (2025), 91΄
Σκηνοθεσία: Κρις Στάκμαν
Ερμηνείες: Καμίλ Σάλιβαν, Σάρα Ντερν
Σκηνοθετικό ντεμπούτο και για τον δημοφιλή YouTuber Κρις Στάκμαν, με ένα ενδιαφέρον φιλμ τρόμου, που φέρει την υπογραφή του Μάικ Φλάναγκαν («The Haunting of Hill House») στην παραγωγή. Αρκετά χρόνια μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της αδελφής της, Ράιλι, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ερευνητικής σειράς «Paranormal Paranoids», η Μία εξακολουθεί να την αναζητά. Επειτα από ένα σοκαριστικό γεγονός, οι ελπίδες της θα αναπτερωθούν, ενώ ταυτόχρονα καταπιεσμένες αναμνήσεις από το παρελθόν έρχονται στην επιφάνεια μαζί με τρομακτικές υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Στάκμαν συνδυάζει έξυπνα διάφορες οπτικές τεχνικές, από το αμοντάριστο υλικό, μέχρι τα βίντεο του (πρώιμου) Youtube και την κλασική κινηματογράφηση, προκειμένου να στήσει το κομμάτι του μυστηρίου της ταινίας του. Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ που διαθέτει σασπένς, κρατά «ζεστό» το ενδιαφέρον του θεατή, ενώ αντλεί από παραδοσιακές πηγές του αμερικανικού τρόμου· από την άλλη το τελευταίο μέρος του είναι κάπως αμήχανο και τραβηγμένο, χωρίς να δικαιολογείται ακριβώς από απόψεως πλοκής.
Το φιλί της γυναίκας αράχνης ★★½
ΔΡΑΜΑ (2025), 129΄
Σκηνοθεσία: Μπιλ Κόντον
Ερμηνείες: Ντιέγκο Λούνα, Τζένιφερ Λόπεζ
Το ομώνυμο, βραβευμένο μυθιστόρημα του Μανουέλ Πουίγκ μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Στην Αργεντινή της στρατιωτικής δικτατορίας ένας πολιτικός κρατούμενος (Ντιέγκο Λούνα) κι ένας ομοφυλόφιλος άνδρας (Τονάτιου) μοιράζονται το ίδιο κελί. Οταν ο δεύτερος θα αρχίσει να αφηγείται την ιστορία του αγαπημένου του μιούζικαλ με πρωταγωνίστρια τη γυναίκα-αράχνη (Τζένιφερ Λόπεζ), οι δυο τους θα «αποδράσουν» σε έναν διαφορετικό, πιο ελεύθερο κόσμο. Το φιλμ του Μπιλ Κόντον («Σικάγο») επιχειρεί να παντρέψει το μιούζικαλ με το πολιτικό δράμα, κάτι το οποίο επιτυγχάνεται σε επίπεδο εικόνας, δεν τα καταφέρνει ωστόσο εξίσου και ως προς το βάθος της αφήγησής του.
Τα τέρματα του Αυγούστου ★★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2024), 116΄
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος («Daniel 16») επιστρέφει με ένα μερακλίδικο ντοκιμαντέρ για τον τόπο του στη Νότια Πίνδο. Κάθε καλοκαίρι τα εκεί ορεινά χωριά διοργανώνουν ένα αυτοσχέδιο τουρνουά ποδοσφαίρου, το δικό τους Μουντιάλ. Η κάμερα ακολουθεί την επεισοδιακή πορεία της ομάδας του χωριού, καταγράφοντας στην πραγματικότητα το θερινό ζωντάνεμα μιας κοινότητας που αποτελείται κυρίως από ηλικιωμένους. Με τρυφερή ματιά, χιούμορ και παρατηρητικότητα, ο Ελληνας κινηματογραφιστής καταφέρνει να μας δώσει ένα στιγμιότυπο μιας ελληνικής επαρχίας που αργοσβήνει μεν, συντηρεί όμως ακόμα μέσα της αυθεντικό και πολύτιμο «γενετικό υλικό» του τόπου μας.
