Επιτέλους, έπειτα από αρκετούς συνεχόμενους άνυδρους και καυτούς μήνες, άνοιξαν οι αττικοί ουρανοί. «Επιτέλους νερό!» αναφώνησαν τα πουλιά, τα δέντρα και τα φυτά στα μισοπεθαμένα, κατάξερα πάρκα της πόλης. Αυτή τη φορά όμως τη βροχή δεν προσδοκούσαν μόνο τα έμψυχα. Τη ζητούσαν επιτακτικώς, ωσάν ζωντανά πλάσματα, τα λεκιασμένα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, οι πλατείες και τα σκαλιά της πόλης. Μαύρο παχύρρευστο υγρό αναμεμειγμένο με κάτι που θύμιζε σαπουνάδα κύλησε για αρκετή ώρα και σιγά σιγά, αλλάζοντας σταδιακά χρώμα, μετατράπηκε σε αυτό που έμοιαζε περισσότερο με διάφανο νερό. Εντάξει, το έχουμε καταλάβει, το κλίμα μας δεν βοηθάει καθόλου προς αυτήν την κατεύθυνση και η πόλη μας δεν ανήκει στις πρωτεύουσες που τις πλένει μόνος του ο θεός της βροχής. Τον περασμένο Ιούνιο έκανε τρεις ολόκληρες εβδομάδες να βρέξει στο Παρίσι και οι απαιτητικοί Γάλλοι φίλοι μας τα έβαλαν στο άψε-σβήσε με τη δήμαρχό τους, καθώς οι δρόμοι τους μύριζαν ενοχλητικά. Τι να τους πεις; Οτι εδώ σ’ εμάς δεν βρέχει επί μήνες; Σκέφτομαι πως δεν επιτρέπεται να δυσανασχετούμε και για την καλοκαιρία μας, θα ήταν αστείο και άδικο. Το ερώτημα όμως που γεννιέται στο μυαλό μας είναι απολύτως δίκαιο: γιατί ο Δήμος Αθηναίων είναι παντελώς αναποτελεσματικός όσον αφορά το πλύσιμο της πόλης;
Γιατί, ενώ βλέπουμε στο Instagram της αντιδημάρχου καθαριότητας να καταβάλλεται μια φιλότιμη προσπάθεια με τις υδροφόρες και τα πιεστικά, όλα γύρω μας κολλάνε, είναι όζοντα και κατάμαυρα; Κατά την ταπεινή άποψη πολλών κατοίκων της Αθήνας (που πληρώνουν ανελλιπώς τα δημοτικά τους τέλη), το «πλένω» και το «καθαρίζω» σημαίνουν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που πράττει ο δήμος. Αιτήματα καθαριότητας και παράπονα διατυπώνονται συνεχώς, αλλά η απάντηση από τους φορείς είναι πάντα η ίδια: «το συγκεκριμένο μέρος καθαρίζεται τρεις φορές την εβδομάδα» ή «το αίτημά σας επιλύθηκε, το σημείο πλύθηκε».
Τα μάτια μας, όμως, άλλο βλέπουν και δεν μας απατούν. Γιατί, λοιπόν, μετά μια βόλτα στο κέντρο θες κυριολεκτικά να πετάξεις από τη σιχαμάρα τα παπούτσια σου στα σκουπίδια; Ακόμα και αν δεχθούμε πως δεν υπάρχουν αρκετά χέρια για να γίνει η δουλειά, δεν έπρεπε τουλάχιστον ο δήμος να αναγκάζει τους επιχειρηματίες να είναι υπεύθυνοι για την καθαριότητα μπροστά από την επιχείρησή τους; Τέτοιος συνδυασμός ικανότητας στις δικαιολογίες μαζί με τόση ανικανότητα στην επίλυση των προβλημάτων δεν ξανάγινε. Κάντε δέηση στους αγίους, λοιπόν, γιατί αν δεν βρέχει, καήκαμε!
