Στο «Συμπόσιο» ο Πλάτων βάζει τον Ερυξίμαχο να συγκρίνει την επιστήμη του, την ιατρική, με τη μουσική, λέγοντας πως η μεν ιατρική είναι «η επιστήμη των ερωτικών τάσεων του σώματος για πλήρωση και κένωση», ενώ η μουσική, ως προς την αρμονία και τον ρυθμό, δεν είναι παρά «επιστήμη των ερωτικών φαινομένων».
Ο κύριος Γκρι σκέφτεται τον λόγο του Ερυξίμαχου ακούγοντας ένα νέο άλμπουμ της δισκογραφικής Ricercar, το «Concerti Spirituali». Περιλαμβάνει φωνητικά και οργανικά έργα ενός Ιταλού συνθέτη που έζησε από το 1595 έως το 1665. Το όνομα αυτού: Ταρκουίνο Μερούλα (Tarquino Merula).
Ποιος τον γνωρίζει; Οι «άρρωστοι» με την προκλασική εποχή. Ο Μερούλα έκανε ένα πέρασμα από τη Βενετία, μεσουράνησε ως αυλικός μουσικός στην Πολωνία, επέζησε της πανούκλας στο Μπέργκαμο (η οποία εξολόθρευσε την οικογένειά του), για να αναδειχθεί ως οργανίστας και συνθέτης θρησκευτικών έργων. Γνωστός επίσης ήταν για τις λογοτεχνικές ανησυχίες του, για την οξύτατη αίσθηση του χιούμορ, καθώς και για τους τρεις γάμους του.
Η νέα αυτή παραγωγή, σε εξαιρετικές ερμηνείες του φωνητικού και ορχηστρικού συνόλου InAlto, περιλαμβάνει «θρησκευτικά κοντσέρτα» και έργα για εκκλησιαστικό όργανο.
Με σημερινούς όρους, θα μπορούσαμε να μιλάμε για άλμπουμ τραγουδιών με ενδιάμεσα «ινστρουμένταλ»: οι συνθέσεις δεν υπερβαίνουν τα πέντε λεπτά· οι περισσότερες κυμαίνονται γύρω στα τρία λεπτά και κάτι, που σημαίνει ότι οι εναλλαγές στη διάθεση και στο ύφος είναι συνεχείς.
Ο κύριος Γκρι στέκεται σε δύο κομμάτια. Το ένα είναι από τα πιο γνωστά έργα του, η καντσονέτα «Hor ch’è tempo di dormire» για υψίφωνο, μπάσο κοντίνουο, λαούτο και όργανο: είναι το νανούρισμα της Παναγίας προς το θείο βρέφος. Εχει όμως μια απελπισία: Κοιμήσου, λέει στο μωρό της, διότι σε περιμένουν βάσανα (τα Ιερά Πάθη). Η ελάσσων τονικότητα περνάει στη μείζονα μονάχα αφού το παιδί έχει αποκοιμηθεί. Θα μπορούσε όμως να είναι οποιοδήποτε νανούρισμα μητέρας προς το παιδί της, με όλη την αγωνία της για το μέλλον που το περιμένει. Ή, ακόμα, το νανούρισμα της ερωμένης προς τον εραστή της με την αγωνία του μελλοντικού χωρισμού.
Η δεύτερη μεγάλη στιγμή του άλμπουμ είναι το «Favus distillans», από το τόσο διφορούμενο, θρησκευτικό και ερωτικό «Ασμα ασμάτων»: «Κηρίον αποστάζουσι χείλη σου, νύμφη, μέλι και γάλα υπό την γλώσσαν σου, και οσμή ιματίων σου ως οσμή Λιβάνου».
Εδώ ο Μερούλα επιβεβαιώνει τον Ερυξίμαχο: Μουσική, «η επιστήμη των ερωτικών φαινομένων».
