Ο φετινός τίτλος είναι αισιόδοξος: «Εχω ένα όνειρο: Ποιήματα για ένα καλύτερο αύριο», διαβάζει κανείς στην αφίσα του 11ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών. Αραγε, δηλαδή, κάτι τόσο περιζήτητο –το «ένα καλύτερο αύριο»– μπορεί η ποίηση να το εξασφαλίσει; «Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί, γιατί τα ποιήματα, όπως και οι άνθρωποι, είναι ασθενή μπροστά στο κακό που μας πολιορκεί σε μια εποχή πολιτικής δυστοπίας, χωρίς πολλές εναλλακτικές και πιθανότητες αισιοδοξίας», λέει στην «Κ» ο ποιητής Δημήτρης Αγγελής, διευθυντής του φεστιβάλ και πρόεδρος του σωματείου «Κύκλος Ποιητών», που το διοργανώνει. «Η ποίηση όμως μπορεί», συνεχίζει, «να ενώσει ανθρώπους με ευαισθησία, που θέλουν να εκφραστούν και να εκφράσουν το κακό που ζουν γύρω τους, που θέλουν κάτι καλύτερο. Οπως η εποχή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν δύσκολη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι και στη δική μας συναντάμε διαρκώς μπροστά μας έναν τοίχο. Και μόνο όμως ότι μαζευόμαστε για να διαβάσουμε ποιήματα, κάτι εντελώς περιττό στις σημερινές συνθήκες, και μόνο ότι συγκεντρωνόμαστε για έναν ευγενή σκοπό, είναι ιδιαίτερα σημαντικό».
Από τις 29 Σεπτεμβρίου έως τις 2 Οκτωβρίου, ογδόντα Ελληνες και δεκατρείς ξένοι ποιητές (μεταξύ των οποίων ο Γερμανός Γιαν Βάγκνερ, η Λευκορωσίδα Βαλζίνα Μορτ, η Ιρανή Ατένα Φάροχζαντ, η Εσθονή Ντόρις Καρέβα, αλλά και οι Γιώργος Μαρκόπουλος, Παντελής Μπουκάλας, Αννα Γρίβα, Ηρώ Νικοπούλου, Πέτρος Σκυθιώτης) θα αναγνώσουν ποιήματά τους σε βιβλιοπωλεία («Ζάτοπεκ», «Κομπραί»), στο Ινστιτούτο Θερβάντες, στο Ιδρυμα Τάκης Σινόπουλος κ.ά. Την ερχόμενη Δευτέρα, στο Μέγαρο Μουσικής, η εναρκτήρια εκδήλωση θα περιλαμβάνει και έναν φόρο τιμής στον Μίκη Θεοδωράκη και στη μελοποίηση του ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη «Αρνηση», μέσα από το μουσικό έργο «Στυλιστικές παραλλαγές πάνω “Στο περιγιάλι το κρυφό”» του συνθέτη και πιανίστα Χρίστου Παπαγεωργίου. Και στην τελετή λήξης το βραβείο «Μπάρμπαρα Φιλντς-Σιώτη» θα απονεμηθεί στον ποιητή Ηλία Κεφάλα.
Ο Θεοδωράκης τιμάται, βέβαια, γιατί και ο ίδιος τίμησε τους ποιητές και το έργο τους. «Το γεγονός ότι σήμερα δεν έχουμε έναν Θεοδωράκη, έναν Χατζιδάκι, έναν Θάνο Μικρούτσικο, ανθρώπους δηλαδή που να συνδέουν την ποίηση με τη μουσική, είναι ένα πρόβλημα και για τη διάδοση της ποίησης», τονίζει ο Δημήτρης Αγγελής.
Τι έχει αλλάξει στην ελληνική ποίηση, τα 11 χρόνια που ο «Κύκλος Ποιητών» διοργανώνει το φεστιβάλ με στόχο να συμβάλει στην εξωστρέφεια της ελληνικής ποίησης; «Νομίζω ότι έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο η γενιά του ’70, η οποία κυριαρχούσε», απαντά ο κ. Αγγελής. «Πρόκειται για μια μεγάλη αλλαγή, ακόμη και ήθους, γιατί η γενιά του ’70 χαρακτηριζόταν από μια συλλογικότητα που ίσως λείπει από τις νεότερες γενιές, οι οποίες φαίνονται περισσότερο ατομιστικές σε αυτό το κομμάτι. Από την άλλη, οι νεότεροι έχουν την τύχη να συνομιλούν με ποιητές από όλο τον κόσμο, μέσα από φεστιβάλ, περιοδικά, αλλά και λόγω σπουδών στο εξωτερικό. Το θετικό είναι ότι όλα αυτά φέρνουν συνεχώς αλλαγές, που δεν μπορούμε πάντα να τις παρατηρήσουμε με καθαρότητα. Το αρνητικό είναι ότι αρκετοί Ελληνες ποιητές δεν γνωρίζουν την ελληνική ποίηση και το περιβάλλον στο οποίο καλούνται να δημιουργήσουν».
