Διαφορετικές όψεις του ταλέντου της είχε την ευκαιρία να δείξει φέτος η υψίφωνος Ελένη-Λυδία Σταμέλλου. Σε δύο ξεχωριστούς δίσκους που κυκλοφόρησαν διεθνώς από την Brilliant Classics, ερμηνεύει μουσικές από δύο μεταξύ τους πολύ διαφορετικές περιοχές του ρεπερτορίου.
O πρώτος δίσκος, που παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο με τίτλο «Sweet oblivion» (Γλυκιά λησμοσύνη), είναι αφιερωμένος στα βάσανα του έρωτα, όπως τραγουδήθηκαν από Ιταλούς συνθέτες του 17ου αιώνα. Με τη συνοδεία ενός λαούτου, το οποίο παίζει με ευαισθησία ο Κοσταντίν Σενίκοφ, η Ελληνίδα υψίφωνος παρασύρει τον ακροατή στον κόσμο διάσημων συνθετών της εποχής, όπως ο Κλάουντιο Μοντεβέρντι, ο Γιάκοπο Πέρι, ο Τζιρόλαμο Φρεσκομπάλντι, ο Τζούλιο Κατσίνι, η Μπάρμπαρα Στρότσι και ο Αντρέα Φαλκονιέρι. Ο τίτλος της συλλογής προέρχεται από το τρυφερό νανούρισμα που τραγουδά η τροφός Αρνάλτα στην αυτοκράτειρα Ποππαία στη σχετική με αυτήν όπερα του Μοντεβέρντι. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά αποσπάσματα του δίσκου, μαζί με το περίφημο μαδριγάλι «Oμορφή μου Αμαρυλλίς», που προέρχεται από τη συλλογή «Οι νέες μουσικές» του Τζούλιο Κατσίνι.
Φυσικά, δεν είναι όλες οι μελωδίες του προγράμματος νοσταλγικές. Η εναλλαγή είναι απαραίτητη όσο και επιθυμητή. Eτσι, από την πένα του Κατσίνι και πάλι, προέρχεται μια από τις πιο γνωστές ζωηρές σελίδες του δίσκου, το τραγούδι «Eρωτα τι περιμένεις;». Ιδιαίτερα ευπρόσδεκτα είναι επίσης τα τραγούδια της Μπάρμπαρα Στρότσι, μιας από τις επιτυχέστερες συνθέτριες του μπαρόκ, που διακρίθηκε μάλιστα χωρίς την υποστήριξη ευγενών ή της Eκκλησίας. Τις μουσικές αναδεικνύει η όμορφη, κρυστάλλινη φωνή όπως και το καλαίσθητο τραγούδι της Σταμέλλου, στυλιστικά ενημερωμένο και εκφραστικό.
Η Ελένη-Λυδία Σταμέλλου ερμηνεύει μουσικές από δύο μεταξύ τους πολύ διαφορετικές περιοχές του ρεπερτορίου.
Ο δεύτερος δίσκος κάνει ένα άλμα τριών αιώνων και προσγειώνεται στον 20ό και στη φωνητική μουσική του Ελβετού συνθέτη Αρτίρ Ονεγκέρ. Πρόκειται για ξεχωριστή προσωπικότητα, γνωστή κυρίως από ένα πολύ ιδιαίτερο, υβριδικό σκηνικό έργο, την «Ιωάννα στην πυρά», σε κείμενο του Πολ Κλοντέλ. Στην Αθήνα είχε παρουσιαστεί το 2004 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου, με τη Νόνικα Γαληνέα στον κεντρικό ρόλο.
Aμεση, απλή και ζωηρή
Ο Ονεγκέρ συνέθεσε περίπου εξήντα μελωδίες και ακόμα σαράντα τραγούδια, πολλά από τα οποία για κινηματογραφικές ταινίες. Hταν μια εποχή κατά την οποία αρκετοί συνάδελφοί του αναζητούσαν εναγωνίως νέες κατευθύνσεις, συχνά δυσπρόσιτες στο φιλόμουσο κοινό, με αποτέλεσμα αυτό να παίρνει τις αποστάσεις του. Ο Ονεγκέρ πίστευε ότι «η μουσική πρέπει να αλλάξει χαρακτήρα, να γίνει άμεση, απλή και ζωηρή: οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την τεχνική ή τις φαντασιώσεις».
Στον πρόσφατο δίσκο, που κυκλοφόρησε μόλις τον Αύγουστο, τη Σταμέλλου συνοδεύει η πιανίστρια Αλεξάντρα Λίστοβα. Μαζί ερμηνεύουν μελωδίες και τραγούδια που καλύπτουν όλη τη δημιουργική περίοδο του συνθέτη. Ξεκινούν με ορισμένα από τα νεανικά τραγούδια της περιόδου 1914-16. Ο Ονεγκέρ τα έγραψε ενώ ήταν ακόμα επηρεασμένος από το ύφος του Ντεμπισί. Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται και το «Μικρό παρεκκλήσι» σε ποίηση Ζιλ Λαφόργκ, που δίνει τον τίτλο του στον δίσκο. Φτάνουν έως τους «Τρεις ψαλμούς», που γράφηκαν στην πιο σκοτεινή και οδυνηρή περίοδο για τη Γαλλία, τον χειμώνα του 1940-41, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής.
Ο Ονεγκέρ διάλεγε με προσοχή τους ποιητές και τα κείμενα. Ο δίσκος περιλαμβάνει έξι τραγούδια σε ποίηση Ζαν Κοκτό και ακόμα έξι σε ποίηση Γκιγιόμ Απολινέρ. Το ύφος και η διάθεση καθενός προσδιορίζουν τη μουσική. Η άρθρωση της ερμηνεύτριας έχει πρωτεύουσα σημασία, προκειμένου το κείμενο να γίνεται άμεσα και με σαφήνεια αντιληπτό. Η Σταμέλλου με τη Λίστοβα βρίσκουν τον κατάλληλο τόνο και την προσήκουσα ατμόσφαιρα για καθεμιά από τις μικρογραφίες. Στις χαμηλόφωνες αυτές μουσικές, όπου ζητούμενο είναι η προσοχή στις αποχρώσεις, οι ερμηνείες τους ξεχωρίζουν.
